My Father...

This Mortal Coil.

Θεοί, ημίθεοι και οι λοιποί…

Γ​​ια τους αρχαίους ημών η «ευτραπελία» ήταν κοινωνική αρετή.

Ηταν η δύναμη που μπορούσε να απαλύνει το βάρος της καθημερινής συναναστροφής ή της αναγκαστικής γειτνίασης- συνθήκες με τις οποίες, ως γνωστόν, ο ελληνισμός διατηρεί διφορούμενες σχέσεις από αρχαιοτάτων χρόνων.

Δεν ξέρω αν η «ευτραπελία» αποδίδει ακριβώς την έννοια του χιούμορ η οποία παραμένει αμετάφραστη στη γλώσσα μας.

Εκείνο που μπορώ να πω μετά βεβαιότητος είναι ότι το χιούμορ είναι είδος εν ανεπαρκεία.

Ως εκ τούτου όταν το συναντάς οφείλεις να το εκτιμήσεις, εκτός των άλλων και για τη σπανιότητά του…

Το «πράσινο» σαμποτάζ καλά κρατεί…

Με το που η κρίση χτύπησε τη πόρτα της χώρας μας πριν από μερικά χρόνια, ήρθαν τα πάνω κάτω.

Όχι τόσο στο οικονομικό επίπεδο, που απλά επανέφερε την Ελλάδα στην φυσιολογική της θέση, δηλαδή σε αυτήν της ψωροκώσταινας, αλλά στο πολιτικό ή «ιδεολογικό».

Εκεί είδαμε μεγάλες ανατροπές.

Εκεί είδαμε να αλλάζουν οι πόλοι και οι ισορροπίες που επί δεκαετίες ολόκληρες χαρακτήριζαν τις πολιτικές και κοινωνικές διαχωριστικές γραμμές του πολιτικού μας τοπίου.

Εκεί είδαμε τελικά ποια πολιτικά σχήματα και ποιες παρατάξεις είναι όντως «προοδευτικές» και «δημοκρατικές», όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, και ποιες οι πραγματικά συντηρητικές και οπισθοδρομικές.

Ποιες προσαρμόζονται με τις εξελίξεις και ποιες όχι…

Καθαρόαιμοι Έλληνες…

Ο διανοητής Βασίλης Ραφαηλίδης άφησε πίσω του μια σημαντική  πνευματική παρακαταθήκη.

Αιρετικός, βαθιά δημοκράτης, με πληθωρικό και ανατρεπτικό λόγο. 

Στο παρακάτω άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Έθνος" το μακρινό 1987, αναλύει τις έννοιες του  έθνους, του κράτους και του ρατσισμού στην Ελλάδα.

Μούγκα στη στρούγκα για τα καρότα…

Την υπόθεση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη με το γνωστό πλέον βίντεο την ξέρουμε όλοι και την έχουμε αναλύσει.

Κι έχουμε ταχθεί κατά της πολιτικής της κλειδαρότρυπας και του νέου «Αυριανισμού» στο όνομα μιας υποτιθέμενης δημοσιογραφίας.

Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες θα πρέπει να δούμε και τι έκανε το κόμμα του Σακελλαρίδη γι’ αυτόν.

Πόσο τον στήριξε δηλαδή στη σύγκρουσή του με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο;

Είναι ανάγκη να μορφώνονται όλα τα παιδιά;

Η φράση αποδίδεται σε καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις γονέων.

Δεν ξέρω με ποιο τρόπο και σε ποιες συνθήκες διατυπώθηκε το παραπάνω - ρητορικό ή όχι - ερώτημα. Δυστυχώς διαχρονικά στη χώρα μας έχουμε μια στρεβλή αντίληψη περί του σχολείου, της εκπαίδευσης και φυσικά περί της μόρφωσης.

Ας δούμε λοιπόν έναν ορισμό.

Για εμένα η βασική έννοια είναι απλή: Μόρφωση = καλλιέργεια.

Το λεξικό του Τριανταφυλλίδη αναφέρει:
«μόρφωση η [mórfosi] (χωρίς πληθ.) : α. πνευματική και ψυχική καλλιέργεια: Άνθρωπος με / χωρίς ~. Tο επίπεδο μόρφωσης κάθε ανθρώπου / λαού. β. κατοχή γνώσεων: Bαθιά / πλατιά / επιφανειακή ~. Γενική / επαγγελματική ~. Φιλοσοφική / ιστορική / φιλολογική / καλλιτεχνική / κοινωνική.»

Εργοδότες (της κακιάς ώρας)…

Το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο καταγράφει δραματική επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών στην Ελλάδα κατά την τελευταία πενταετία.

Η κοινοτική δημοσκόπηση,  που ερευνά τον τρόπο με τον οποίο η κρίση επηρέασε την ποιότητα των όρων εργασίας στην ΕΕ, παρουσιάζει το 82% των ελλήνων να θεωρεί κακές τις συνθήκες που εργάζεται έναντι του 43% στην ΕΕ.

Η Ελλάδα παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά δυσαρέσκειας  και έπονται στην κατάταξη  άλλες  χώρες που επίσης δοκιμάζονται σκληρά από την κρίση  και συγκεκριμένα οι Ούγγροι, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί.