C'est la vie...

Robbie Nevil: C'est la vie...

Ποια αξιολόγηση ρε παιδιά; Καλά κρασιά...

Αν δεν μπορείς να μετρήσεις, δεν μπορείς να διοικήσεις.

Στην Ελλάδα ούτε μετράμε, ούτε διοικούμε.

Ποιο είναι το αίτιο και ποιο το αιτιατό μικρή σημασία έχει.

Η ουσία είναι πως κανένα σχέδιο δεν συνοδεύεται από μια, υποτυπώδη έστω, μελέτη για το πώς υλοποιείται και πόσο κοστίζει.

Πάρτε για παράδειγμα την «αξιολόγηση». Είναι η καραμέλα της μόδας.

«Θα γίνω υπουργός της αξιολόγησης», είπε, μόλις ανέλαβε, ο Κυριάκος.

Μακάρι. Όμως για να το πετύχει, θα χρειαστεί την μακροβιότητα του πατέρα του επί πέντε, τουλάχιστον.

Η αξιολόγηση σε όλες τις σοβαρές επιχειρήσεις δεν είναι κάτι που το ξεκινάς σήμερα, εκ του μηδενός.

Είναι μια μόνιμη διαδικασία που συνδέεται με στόχους: ατομικούς, ομαδικούς, εταιρικούς, με συμπεριφορές, με πρωτοβουλίες, με δημιουργικότητα, με σχέσεις με συναδέλφους και πελάτες και με καμιά δεκαριά ακόμα κριτήρια που θέτει κάθε εταιρεία ανάλογα με το αντικείμενό της.

Κι επειδή πάντα καιροφυλακτεί το υποκειμενικό στοιχείο, τα συστήματα αξιολόγησης εξελίσσονται (ενσωματώνοντας και εφαρμογές της πληροφορικής όπως π.χ. ηλεκτρονικό πρωτόκολλο) με σκοπό να δημιουργήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες δικλείδες ασφαλείας, ώστε το τελικό αποτέλεσμα για κάθε εργαζόμενο, οποιασδήποτε βαθμίδας, να αποτυπώνει κατά το δυνατόν ακριβέστερα την πραγματική του επίδοση.

Όλα αυτά, βέβαια, προϋποθέτουν ανάλογη κουλτούρα, αλλά και επίγνωση της αυταπόδεικτης αλήθειας ότι ένας μόνιμα ακατάλληλος, ανεπαρκής ή τεμπέλης «συνάδελφος», στην πραγματικότητα υπονομεύει την πορεία όλων.

 

Κομμουνισμός: Το νόθο παιδί του Χριστιανισμού;

"H θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του ανθρώπινου όντος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου και η ψυχή των άψυχων καταστάσεων. Είναι το όπιο των λαών". Karl Marx.

Ο Κομμουνισμός και ο Χριστιανισμός φαίνονται δύο κοσμοθεωρίες τελείως άσχετες μεταξύ τους.

Είναι γνωστό πως οι περισσότεροι κομμουνιστές είναι άθεοι. 

Όμως αν εξετάσουμε τις διδαχές του κομμουνισμού θα βρούμε πολλά κοινά με τον χριστιανισμό, τόσα κοινά που μπορούμε να πούμε πως ο κομμουνισμός είναι ιδεολογικό μπάσταρδο του χριστιανισμού.

Ίσως η πιο κοινή διδαχή των δύο αυτών δογμάτων, είναι αυτής της υποχρεωτικής αλληλεγγύης.

Ο Χριστός έγινε διάσημος για το πώς "ο έχων τους δύο χιτώνας να δίνει τον ένα", με άλλα λόγια, αν σήμερα ο Χριστός ήταν στο Υπουργείο Οικονομικών θα πρότεινε 50% εκχώρηση της προσωπικής ιδιοκτησίας, ενώ έφτασε στην ουτοπία της αλληλεγγύης του "αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου".

Η Ανατολική Θράκη στη θράκα του πολέμου…

Πάντοτε οι πόλεμοι γενικά και οι πόλεμοι μεταξύ εθνών ειδικότερα έχουν μοιραίες επιπτώσεις στον άμαχο πληθυσμό που βρίσκεται στις εμπόλεμες περιοχές ή και στα μετόπισθεν.

Οι καταλήψεις της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους σταυροφόρους και από τους Οθωμανούς το 1453 έθεσαν τον πληθυσμό της Πόλης στο έλεος των κατακτητών.

Η Επανάσταση του 1821 και η αντίδραση των κατακτητών είχαν επιπτώσεις στον άμαχο πληθυσμό.

Η σφαγή της Χίου και των Ψαρών έμειναν παροιμιώδεις, εμπνέοντας με το δράμα τους, αλλά και η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς από τον Κολοκοτρώνη ήταν μοιραία για την τύχη των Τούρκων αμάχων.

Στους Βαλκανικούς Πολέμους, τότε που τα οράματα των εθνών-κρατών είχαν πάρει πιο ολοκληρωμένη μορφή, επαναλήφθηκαν και πάλι πολλές ακρότητες κατά αμάχων, μουσουλμάνων ή χριστιανών, ανάλογα με το ποιος επικρατούσε και σε ποια περιοχή.

Μία από τις σημαντικότερες ελληνικές κοινότητες, εκείνη της Ανατολικής Θράκης, βρέθηκε στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά των Βουλγάρων και των Τούρκων και υπέστη σημαντικές απώλειες.

Ρε πάνε πιο αριστερά σου λέω….

Η αθλητική Κυριακή βρίσκεται ήδη στον αέρα εδώ και 10 λεπτά.

Σε μια κλεφτή ματιά του στο μόνιτορ ο παρουσιαστής διαπιστώνει ότι η φάτσα του είναι πράσινη!

«Ρε παιδιά», λέει στη διάρκεια του πρώτου βίντεο, «το μόνιτορ με δείχνει πράσινο. Βγαίνω πράσινος και στον αέρα ή είναι χαλασμένο το μόνιτορ;».

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ακούει στο ακουστικό του το εξής: «Δίκιο έχει, πράσινος βγαίνει, φωνάξτε τον φωτιστή».

Ο φωτιστής, που έπινε μπίρες στο υπόγειο της ΕΡΤ, έρχεται καθυστερημένος και δύσθυμος.

Μπαίνει στο στούντιο και παρουσία των έκπληκτων προσκεκλημένων διατάζει τον νεότερο οπερατέρ να του πιάσει το κοντάρι.

 

Το κοντάρι όμως αποδεικνύεται κοντό και παρά τους επιτόπιους πήδους του, ο υπέρβαρος φωτιστής δεν κατάφερε να φτάσει και να κοπανήσει κάποια φώτα για να τα στρέψει στο πλατό.

Οπότε λέει το εξής αμίμητο στον παρουσιαστή: «Ψιτ. Πήγαινε πιο αριστερά»…

Ο παρουσιαστής μετακινεί λίγο την καρέκλα του αριστερότερα.

«Πιο κει, ρε, σου λέω».

«Ξέρεις» τον διακόπτει ο παρουσιαστής, «αν πάω ακόμη πιο αριστερά, στο φόντο πίσω μου έχει μια μπάλα και το κεφάλι μου θα φαίνεται μέσα της, δεν θα ’ναι ωραίο». «Ρε, πήγαινε πιο αριστερά» του ξαναλέει ο φωτιστής και μόλις η προσταγή του ικανοποιείται, ελέγχει το αποτέλεσμα και χαμογελά ικανοποιημένος που έκανε τη δουλειά του, μετακινώντας τον παρουσιαστή και όχι τα φώτα...

Τα βυζαντινά τείχη της Θεσσαλονίκης, φανερώνονται!

Μικρασιάτες πρόσφυγες με την ανταλλαγή των πληθυσμών από το 1923 έφτασαν στη Θεσσαλονίκη και ορισμένοι από αυτούς κατασκεύασαν πρόχειρες παράγκες στο σημείο της πόλης που παρείχε ένα προστατευμένο σημείο με έτοιμη κάλυψη για την μια πλευρά του "σπιτιού".

Τα εκατοντάδες σπίτια-παραπήγματα (γνωστά και ως “καστρόπληκτα") στην Άνω Πόλη κατασκευάστηκαν αυθαίρετα για να στεγάσουν  τους πρόσφυγες και σταδιακά τα περισσότερα από αυτά εγκαταλείφθηκαν ενώ παρέμεναν σε άθλια και επικίνδυνη κατάσταση κρύβοντας τα βυζαντινά τείχη.

Φυσικά αποτελούσαν ένα κομμάτι ιστορίας και γι΄αυτό ο δήμος επέλεξε 12 από αυτά να τα διατηρήσει.

Μεγαλοκυρίες και μεγαλοξενοδόχοι.

Καιρό τώρα προσπαθώ να καταλάβω γιατί ο κ. Καμίνης, και μερικοί ακόμη, επιμένουν να ανοίγουν τα καταστήματα και τις Κυριακές.

Την απάντηση μου έδωσε ο χθεσινός «Ριζοσπάστης».

Θέλουν «να παραδώσουν στο μεγάλο κεφάλαιο, επτά μέρες τη βδομάδα, 24 ώρες το 24ωρο, μια πόλη-βιτρίνα, όπου θα περιδιαβάζουν μεγαλοαστοί τουρίστες και μεγαλοκυρίες, αφήνοντας τα χρήματά τους σε μεγαλοξενοδόχους και μεγαλεμπόρους...».

Προσπαθώντας να αντιληφθώ με ποιον τρόπο αντιδρούν οι νευρώνες του εγκεφάλου του γράψαντος τα ως άνω, το μυαλό μου παρασύρθηκε σε ευγενείς φαντασιώσεις. Μου ήρθαν στον νου εκείνα τα υπέροχα σκίτσα με κυρίες που κρατούν καπελιέρες και βγαίνουν από κατάστημα του Faubourg st Honore, έτοιμες πλέον να απολαύσουν το τσάι τους και τις madeleines που απαθανάτισε ο Προυστ…