Last Train to Clarksville...

Last Train to Clarksville, by the Monkees!

Ελεύθερος και πάλι ο «τρομοκράτης» Ρούμπι!

Τις τσάρκες του στο Σύνταγμα, τους γύρω δρόμους, αλλά και έξω από το Υπουργείο Οικονομικών, «απειλώντας» τους ανθρώπους της τρόικας, θα μπορεί να κάνει και πάλι ο Ρούμπι.

Ο πασίγνωστος -πλέον- σκύλος, ο οποίος όποτε έβλεπε τους ανθρώπους της τρόικας, πήγαινε κοντά τους και τους γάβγιζε, μετά από «σωφρονισμό» ολίγων ημερών σε κέντρο του Δήμου Αθηναίων στα Μέγαρα, αφέθηκε ελεύθερος για να επιστρέψει στην Αθήνα.

Μάλιστα, υπήρξαν και καταγγελίες πολιτών που ανέφεραν ότι ο Ρούμπι γλίτωσε την ευθανασία την τελευταία στιγμή, μετά από τον θόρυβο που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά του.

Τώρα, όλα είναι πιθανά…

Όλα έμοιαζαν αδύνατα.

Ήταν αδύνατον να αυξηθούν οι φόροι, επειδή κάτι τέτοιο θα αποθάρρυνε τους επιχειρηματίες.

Ήταν αδύνατον να προστατευτεί μια χώρα από το «commercial dumping» εκ μέρους χωρών με χαμηλά εισοδήματα, αφού κάτι τέτοιο θα πήγαινε κόντρα στις συμφωνίες περί ελεύθερου εμπορίου.

 Ήταν αδύνατον να επιβληθούν οι παραμικροί φόροι στις χρηματοπιστωτικές  συναλλαγές, αφού θα έπρεπε να το εγκρίνουν από πριν οι περισσότερες χώρες.

Ήταν αδύνατον να μειωθεί ο ΦΠΑ, γιατί θα έπρεπε να συμφωνήσουν οι Βρυξέλλες…

Κουβάλα τον προτζέκτορα... για να σε κάνω λέκτορα!

Διαβάζουμε σε διάφορα blogs και ειδησεογραφικά sites σχολιασμούς ενός άρθρου των "Νέων" (ξέρετε, όπως τα μεσημεριανάδικα αναπαράγουν τους βραδινούς κατά φαντασίαν σατιρικούς, οι οποίοι αναπαράγουν αστειότητες από τρίτες εκπομπές) για τον συνεργάτη του κου Τσίπρα και λέκτορα κο Λαπατσιώρα.

Αναφερόμαστε στην είδηση πως το καινούριο ανερχόμενο αστέρι του ΣΥΡΙΖΑ, και συντονιστής της Επιτροπής Ελέγχου Κυβερνητικού Έργου ήταν ένας εκ των συμβουλατόρων του πρώην προέδρου Χριστόφια, πεσκέσι του Αλέξη στον Κύπριο σύντροφο.

Ξέρετε, αυτόν που είχε συμφωνήσει το κούρεμα από πέρυσι και το έπαιζε παρθένα…

Εσείς ευρώ, εμείς … πολιτισμό!

Στις ουρές χθες στάθηκαν η αξιοπρέπεια, η ψυχραιμία, η υπομονή, η αυτοπεποίθηση, η ελπίδα.

Στις ουρές χθες στάθηκαν η περηφάνια, η δύναμη, η ευγένεια, η σιγουριά.

Στοιχεία όμορφα ενός λαού προδομένου από τη διαχρονική του ηγεσία.

Αυτή την ηγεσία που ακόμα και μέσα στις πιο δραματικές συνθήκες δεν μπορεί να ξεπεράσει το μικρό της μέγεθος και αναλώνεται εδώ και δύο εβδομάδες σε αντιπαραθέσεις, πρόκληση πανικού και ανέξοδες δηλώσεις.

Αυτή ήταν πάντα η Κύπρος.

Ένα όμορφο νησί με αληθινούς ανθρώπους που δεν κατάφεραν ποτέ όμως να έχουν μια ηγεσία που να τους αντιπροσωπεύει και να αγωνίζεται πραγματικά γι’ αυτούς.

 

Επιτέλους τέλος στους φορολογικούς παραδείσους!

Η κυπριακή κρίση έφερε στο φως το ειδικό φορολογικό καθεστώς αυτής της χώρας μέλους της ευρωζώνης.

Ένα καθεστώς που δεν διαφέρει πολύ από εκείνο και άλλων χωρών, όπως είναι το Λουξεμβούργο, και τα νησιά της Μάγχης.

Καθεστώτα που πρέπει επιτέλους να εκλείψουν.

Γιατί θα πρέπει κάποιες χώρες να υποφέρουν, την ώρα που άλλες όπως η βρετανική Isle of Man, ή η Guernsey, και το Λουξεμβούργο να τη βγάζουν καθαρή;

Χταπόδι με πατάτες στη γάστρα!

Όταν πρόκειται για χταπόδι, συνήθως προκύπτει το ερώτημα για χρήση φρέσκου ή κατεψυγμένου.

Το κατεψυγμένο συνήθως είναι πιο μαλακό καθώς η χαμηλή ψύξη σπάει τους ιστούς του και το μαλακώνει, ενώ δεν υστερεί και σε νοστιμιά.

Το φρέσκο χταπόδι για να είναι μαλακό, πρέπει να έχει χτυπηθεί καλά κι αυτό μπορούμε να το ξέρουμε

α) αν μας το επιβεβαιώσει ο ψαράς μας ή

β) αν το έχουμε πιάσει και το έχουμε χτυπήσει οι ίδιοι (εντάξει όχι ακριβώς οι ίδιοι, αλλά ίσως ο πατέρας, θείος, ξάδερφος, φίλος κτλ που τυχαίνει να ασχολείται με το άθλημα).

Y.Γ Θέλει προσοχή ειδικά στο βράσιμο για να μαλακώσει.

Αμφιβολίες…

Δεν μεγάλωσα με  την πολυτέλεια αναζήτησης ευρέτρων.

Η ικανότητα αυτή ανήκει στους Κοζάκους και στους Ρώσους τυχοδιώκτες όταν πάτησαν το πόδι τους στην Αλάσκα, στις δυτικές ακτές του Καναδά και στην ισπανική Καλιφόρνια.

Εφόρμησαν στο Μεξικό και στην Χαβάη, εκμεταλλεύτηκαν τον ζωικό πλούτο της Βόρειας Αμερικής κάτω από τον παγωμένο ουρανό που υποσχόταν την ευτυχία.

Ο Κριμαϊκός Πόλεμος άλλαξε τα μυαλά των κατακτητών, πουλώντας τo χώμα και την πανίδα που πάτησε η μπότα των κυνηγών γούνας και των εμπόρων στις ΗΠΑ για μερικά εκατομμύρια δολάρια.

Αυτά να τα λέμε…

Το 1972 οι γονείς μου διατηρούσαν εργαστήριο ζαχαροπλαστικής στην Οδό Σπάρτης 10, (πίσω από το Γαλλικό ινστιτούτο, δίπλα στις πολυκατοικίες των αξιωματικών, Θεσ/νικη).

Κάθε Σάββατο, η κυρία του τάδε συνταγματάρχου, έκανε δεξιώσεις στο πολυτελές διαμέρισμά της και πήγαινε πάντα στο υπόγειο που στεγαζόταν το εργαστήριο των γονέων μου.

Ταψιά με γλυκίσματα, τραταρίσματα, πάστες κλπ. παράδοση τάδε ώρα στην πόρτα του διαμερίσματός της.