Αυτά κατάφερε η πρώτη φορά Αριστερά.

Αυτό που κατάφερε η Κυβέρνηση σε 19 μήνες είναι να ακούς τη λέξη "Αριστερά" και είτε να τρέχεις μακριά, είτε να μουτζώνεις, είτε να πλακώνεις κόσμο στο ξύλο

Απο το 1949 που έχασε η αριστερά, κατάφερε με τα λόγια, να Θεοποιήσει την έννοια της Αριστεράς, εξισώνοντάς την, με την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, την αριστεία, την προστασία των αδυνάμων. 

Οταν ήρθε η ώρα της εξουσίας, αυτή η Αριστερά απέδειξε στον κάθε απλό πολίτη, ότι κατάφερε (σύμφωνα με τα όσα λέει ο πρώην σύντροφός τους Δρογώσης, οποίος κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση)

- να διχάσει τον κόσμο

- να φέρει το χειρότερο Μνημόνιο, αφού προηγουμένως ένα ανίκανο Οικονομικό επιτελείο, χειροτέρεψε την κατάσταση στη χώρα

-να φέρει μια συμφωνία που θα διαλύσει και άλλο τους φτωχούς (ΣΣ και φυσικά πλέον και τους μεσαίους)

-να κάνει ένα γελοίο δημοψήφισμα και το ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού να το κάνει ΝΑΙ

- να αυτοσχεδιάσει στην πλάτη του ελληνικού Λαού

- να κλείσει τις τράπεζες...

Ο Άρης Βελουχιώτης το 2016...

Δεν χρειάζονται οι επέτειοι, γέννησης ή θανάτου, για να φέρνουν τον Άρη Βελουχιώτη στην επικαιρότητα. Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αναρτήσει πορτραίτα του στα γραφεία τους, ενώ σε μια κορυφαία στιγμή του ελληνικού αριστερού κιτς ο αναπληρωτής υπουργός υγείας Παύλος Πολάκης γιόρτασε τα γενέθλιά του στο υπουργείο με μια τούρτα και δύο σαμπάνιες μπροστά στη φωτογραφία του καπετάνιου του ΕΛΑΣ.

Η παρουσία της εικόνας του Βελουχιώτη στα υπουργεία δεν αποτελεί απόδοση φόρου τιμής. Οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εργαλειοποιήσει τα πάντα και δεν σταματούν πουθενά. Χρησιμοποιούν την εικόνα ενός θρύλου του κομμουνιστικού κινήματος για να δείξουν ότι παρότι έχουν υπογράψει και εφαρμόζουν το δικό τους μνημόνιο, η καρδιά τους παραμένει αφοσιωμένη στα κομμουνιστικά ιδεώδη. Ότι η ριμάδα η ζωή μπορεί να τους αναγκάζει να περικόπτουν τις συντάξεις, αλλά οι ίδιοι κατά βάθος παραμένουν επαναστάτες. Γι’ αυτό και τόσο κλάμα…

Μια Κολομβία με ήλιο και τσίπουρο…

Το κείμενο που διαβάζετε σκοπό έχει να αφιερωθεί στον πρωταγωνιστή των ημερών, τον υπουργό Νίκο Παππά. Διάλεξα όμως έναν τίτλο που να μην αναφέρεται ευθέως σε αυτόν για δύο λόγους που πιστεύω αμφότεροι θα τον ικανοποιήσουν και θα δικαιολογήσουν την επιλογή.

Ο πρώτος είναι επειδή ο Παππάς αισθάνεται καλύτερα στο παρασκήνιο, πίσω από τους προβολείς. Κινεί τα νήματα χωρίς να υπερεκτίθεται. Παρότι του προσάπτουν αλαζονεία, η οποία μαζί με την μπριγιαντίνη στα καλοχτενισμένα μαλλιά του είναι τα μόνα που δεν καταφέρνουν να κρυφτούν, ο Υπουργός Τύπου ξέρει να φρενάρει και να αποσύρεται στα καμαρίνια της εξουσίας.

 Ο Νίκος Παππάς δεν παρασύρθηκε σε μια ακατάσχετη προβολή στα κανάλια όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοί του, λιμασμένοι για δόξα και δημοσιότητα. Μετράει τα βήματά του, προγραμματίζει τις κινήσεις του και σχεδιάζει τα πάντα με στυγνή Μακιαβελική ακρίβεια. Ούτε πολύ αριστερός, χωρίς μαργαριτάρια ανοησίας –προτέρημα δηλαδή για υπουργό αυτής της Κυβέρνησης- ο Νίκος Παππάς προσωποποιεί την εξουσία στην πιο ωμή της μορφή. Ένας Βαρουφάκης που ξέρει να συγκρατεί το ταπεραμέντο του. Ευθύς και χωρίς πολλά πολλά προχθές στη Βουλή κάλεσε τα κανάλια να μην παίζουν με την τύχη τους. Μα δεν είναι αδιάβλητη και διαφανής η διαδικασία; Μα οι άδειες δεν θα κριθούν μόνο από τις προσφορές στην πλειοδοσία; Μην περιμένετε απάντηση. Ο Νίκος Παππάς ξέρει που πρέπει να μιλάει. Δίδει ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό. Όπως όταν προσήλθε στην έναρξη της διαδικασίας στην Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, προσπέρασε τους ρεπόρτερς των ιδιωτικών καναλιών και έκανε δηλώσεις μόνο στο συνεργείο της ΕΡΤ...

H TV, oι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί και ο «Πάμπλο Εσκομπάρ»!

Η τρέχουσα απόπειρα ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται προφανώς σε μια στρατηγική ολοκληρωτισμού η οποία, παραδόξως, από πρώτη άποψη, δεν συναντά κάποια ιδιαίτερη αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους δανειστές, που συνήθως τόσο κόπτονται για την «πολυφωνία».

 

Δεν πέρασε στη Β' φάση του διαγωνισμού...

Τωόντι, ενώ αρκετοί ανέμεναν μια σθεναρή αντίδραση των ευρωπαϊκών οργάνων, και είχαν εναποθέσει πολλές ελπίδες στην «επέμβαση της Commission», ώστε να βάλει φραγμό στον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης, τέτοια αντίδραση δεν υπήρξε...