Little Indian Girl...

Little Indian Girl, by the Rolling Stones!

Η αποταμίευση έπαψε πια να είναι ιερή!

Η κυπριακή περιπέτεια συμπληρώνει τον ήδη μακρύ κατάλογο όσων πρέπει να

αποφεύγονται κατά την αντιμετώπιση μιας πολύπλευρης κρίσης αλλά, δυστυχώς, έπραξαν τα κράτη της Ευρωζώνης.

Πριν ξεκινήσει η κρίση, όλοι θεωρούσαν ιερή την αποταμίευση.

Ακόμη κι αν διαλυθεί μια τράπεζα.

Όπως και τα κρατικά ομόλογα.Που θα πληρώνονταν πριν οτιδήποτε άλλο, ακόμη και στη χειρότερη περίσταση.

Αποδείχθηκε, δυστυχώς, ότι αυτά ισχύουν μόνον στις καλές ημέρες.

Όταν δηλαδή κανείς δεν έχει λόγο να ζητήσει την εφαρμογή τους.

Μεγαλύτερη αποτυχία του συστήματος δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Η απόφαση του Γιούρογκρουπ για τις καταθέσεις στην Κύπρο, επειδή μάλιστα δεν είχε εξασφαλίσει την άμεση και χωρίς περιστροφές εφαρμογή της, θα μείνει ως μνημείο κακής διακυβέρνησης μιας κρίσης που πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγεται.

Ο βασιλιάς του σεξ!

Ποιος Τατσόπουλος, και ποιος Λε Πά;

Μπροστά στον μεγάλο Hugh Hefner, οι δυο αυτοί «εραστές», μοιάζουν με αθώα λυκόπουλα.

Ερασιτέχνες… μελάτοι.

Ερωτηθείς λοιπόν ο τεράστιος, για το με πόσες γυναίκες κοιμήθηκε μέχρι σήμερα, απάντησε: «Που να ξέρω; Σάμπως τις μετρούσα; Πάντως σίγουρα πάνω από χίλιες…».

Για αυτό σας λέω, οι δικοί μας είναι … τσίχλες.

Η Κύπρος, και οι Ελλαδίτες επαναστάτες.

Πάνε περίπου δύο εβδομάδες από τότε που ξεκίνησε το «Έπος της Κύπρου».

Ο χαρακτηρισμός δεν αφορά φυσικά τους ίδιους τους Κύπριους, οι οποίοι τραβάνε τον δικό τους Γολγοθά, αλλά τον τρόπο που το συγκεκριμένο γεγονός αντιμετωπίστηκε από εμάς, τους «Ελλαδίτες».

Δευτερόλεπτα μετά το βροντερό «Όχι» του Αναστασιάδη, παιάνες ενθουσιασμού και επανάστασης άρχισαν να ηχούν απ’ άκρη σ’ άκρη στο ελλαδίτικο έδαφος.

Ουκ ολίγοι συμπατριώτες μας, συγκλονισμένοι και με φωνή που «έσπαγε» από συγκίνηση, μιλούσαν για τον περήφανο κυπριακό λαό που αντιστεκόταν για μία ακόμη φορά στους βαρβάρους.

Δεν έλειψαν φυσικά και οι συγκρίσεις με τον «δικό μας» λαό, ένα λαό προσκυνημένων και ραγιάδων που –όπως και οι νενέκοι πολιτικοί αρχηγοί του– λέει πάντα «Ναι».

Παράλληλα, δεν ήταν λίγοι αυτοί που ένιωσαν δικαιωμένοι.

«Είδατε», έλεγαν, «οι Κύπριοι είπαν όχι και σώθηκαν. Απέδειξαν πως τόσο καιρό μας έλεγαν ψέματα οι δικοί μας, οι δοσίλογοι. Εμπρός, λοιπόν, Έλληνες! Ας πούμε κι εμείς όχι στο Μνημόνιο! Όχι στην ΕΕ! Όχι στο Ευρώ! Κι ας απολαύσουμε την ελευθερία και την ευμάρεια που μας έλειψαν τόσα χρόνια!» κατέληγαν.

Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις…

Η άνευ όρων παράδοση της Κύπρου.

Νικητής στην  απόφαση του  Eurogroup, για άλλη μια φορά, αναδείχθηκε η προτεσταντική τιμωρία για απείθεια προς τους μεγάλους και ισχυρούς.
Μια απόφαση για την οποία δεν πρέπει ούτε να πανηγυρίζει ούτε να νοιώθει ικανοποιημένος κανείς.

 

Για δε την Κύπρο και τους Κύπριους πολίτες η απόφαση αυτή, από τη μια τους  τιμωρεί γιατί τόλμησαν να πουν όχι στο imperium των Γερμανών, και από την άλλη τους στέλνει πολλά χρόνια πίσω και τους αναγκάζει να επιβιώσουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, ανάλογες του ξεριζωμού του 1974, με ελάχιστες ελπίδες να ξεφύγουν από τα δεσμά της ΕΕ.

Νότης: Το είδωλο μας (στον καθρέφτη).

Ο Νότης (ένας είναι ο Νότης)  είναι η αντιπροσωπευτική «καρικατούρα» δεκάδων χιλιάδων νεοελλήνων, βουτηγμένων στην μαγκιά και στην άγνοια, με μια μόνο διαφορά: Πρόκειται για φίρμα.

Και επειδή ακριβώς είναι φίρμα, όλα όσα λέει και κάνει έχουν διπλή και τριπλή αξία, και αναγκαστικά περνάνε μέσα από το μικροσκόπιο της δημόσιας κριτικής, αφού … επηρεάζουν.

Πρόκειται λοιπόν για την χαρακτηριστική εκείνη περίπτωση, του ημιμαθούς ψευτόμαγκα, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, άσχετα αν δεν έχει ιδέα για το παγόβουνο με το οποίο ασχολείται, του οποίου βλέπει μόνο την κορυφή, αγνοώντας το τι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Βρε τους… τι σκέφτονται!

Το ότι η Ρωσία είναι γεμάτη από νεόπλουτους «ολιγάρχες» είναι γνωστό σε όλους.

 Το ότι οι ζάπλουτοι αυτοί μαφιόζοι, γκάνγκστερς, κομματικοί,  κλπ αποτελούν κράτος εν κράτει είναι επίσης γνωστό.

Όπως είναι γνωστό ότι έχουν χρήματα κυριολεκτικά για πέταμα, άσχετα αν η πλειονότητα των κατοίκων της Ρωσίας παλεύει για το μεροκάματο.

Να σοβαρευτούμε επιτέλους.

Η αυτολογοκρισία μίας κορυφαίας εφημερίδας της Ισπανίας με την απόσυρση άρθρου υβριστικού στην Μέρκελ είναι  μεν  αντιδεοντολογική αλλά  περνάει  ένα μήνυμα.

Οι Νότιοι πρέπει να περιφρουρήσουν αξίες και εθνική κυριαρχία μόνο με σοβαρότητα. Τα καραγκιοζιλίκια της Ιταλίας και οι ελληνοκυπριακοί  πολιτικοί αλαλαγμοί «Ζήτω το όχι» μαζί με κομματικές κουτοπονηριές δεν προσφέρουν τίποτε.

Και η επιστροφή στην σοβαρότητα πρέπει να ξεκινήσει εδώ και τώρα.

Γιατί η προοπτική μεγάλων μεταβολών στην Ευρώπη φάνηκε  και από τις εξελίξεις των τελευταίων ωρών στις Βρυξέλλες αφού έγινε περισσότερο από σαφές  ότι η οικονομική κρίση στην ευρωζώνη με τις προεκτάσεις της στην συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δύσκολο να λυθεί από τους σημερινούς πολιτικούς.

Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης (και ο Πάνος).

Από την προηγούμενη ταραγμένη άνοιξη ο Αλέξης Τσίπρας είχε δείξει τις προθέσεις του.

Αν χρειαζόταν μερικές ψήφους για να κυβερνήσει θα τις έβρισκε από τον Καμμένο. Πολλοί αναλυτές είχαν προδικάσει την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ λόγω εκείνης της ανοίκειας για αριστερό ηγέτη δήλωσης.

Διαψεύστηκαν.

Το κόμμα πήγε θαυμάσια στις εκλογές και αν το ήθελε πολύ, σήμερα θα κυβερνούσε. Τα πράγματα ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και δεν ήταν έτοιμο να επωμιστεί το βάρος, ούτε της διάσωσης αλλά ούτε και της χρεoκοπίας.

Την επομένη των πρώτων εκλογών έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα την καταγγελία του μνημονίου, φόβισε την κρίσιμη μάζα των νοικοκυραίων και επέτρεψε στο Σαμαρά να πάρει τη νίκη.

 Σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς. Με τη χώρα αγκιστρωμένη σχετικά καλά στο άρμα του Ευρώ, με τη λαϊκή δυσαρέσκεια στο κόκκινο λόγω των σκληρών μέτρων και την τρικομματική να πορεύεται χωρίς κανένα σχέδιο, ο Αλέξης Τσίπρας αισθάνεται εν δυνάμει πρωθυπουργός.

Και καλά κάνει, γιατί είναι.