Η άνευ όρων παράδοση της Κύπρου.

Νικητής στην  απόφαση του  Eurogroup, για άλλη μια φορά, αναδείχθηκε η προτεσταντική τιμωρία για απείθεια προς τους μεγάλους και ισχυρούς.
Μια απόφαση για την οποία δεν πρέπει ούτε να πανηγυρίζει ούτε να νοιώθει ικανοποιημένος κανείς.

 

Για δε την Κύπρο και τους Κύπριους πολίτες η απόφαση αυτή, από τη μια τους  τιμωρεί γιατί τόλμησαν να πουν όχι στο imperium των Γερμανών, και από την άλλη τους στέλνει πολλά χρόνια πίσω και τους αναγκάζει να επιβιώσουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, ανάλογες του ξεριζωμού του 1974, με ελάχιστες ελπίδες να ξεφύγουν από τα δεσμά της ΕΕ.

Το τραπεζικό της σύστημα για το οποίο, όποιες ενστάσεις κι αν έχει κανείς, για τον τρόπο λειτουργίας του,  πέθανε, χωρίς με ακρίβεια να ξέρουμε τι θα γεννηθεί στη θέση του.
Κι είναι ειρωνεία αυτό που είπε ο πρόεδρος του Eurogroup, ότι η τωρινή απόφαση είναι συμφερότερη από την προηγούμενη που απέρριψε ανοήτως σύσσωμη η κυπριακή βουλή.

Η τωρινή θα έλεγα, είναι για αυτούς καλύτερη γιατί εστιάζει περισσότερο στη διάλυση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου που ήταν και εξ αρχής ο στόχος των Ευρωπαίων.
Και δεν ξέρω τελικά  αν αυτό το όχι των Κυπρίων, τους βόλεψε για  να περάσουν μαζεμένα όλα όσα ήθελαν τώρα και όχι με … δόσεις όπως γίνεται στην περίπτωση της Ελλάδος που οι εκταμιεύσεις των δόσεων γίνονται πάντα με τον εξαναγκασμό λήψης νέων μέτρων.
Φυσικά ούτε λόγος για ικανοποίηση  των Κυπρίων πολιτικών που  απεδείχθησαν τόσο λίγοι και τόσο τζάμπα μάγκες, που στο τέλος αναγκάστηκαν να σέρνονται εκλιπαρώντας τους διάφορους Σόιμπλε να τους … χαρίσουν τη ζωή έναντι οιουδήποτε κόστους.
Επαίρονται, ότι απέφυγαν την άτακτη χρεοκοπία επειδή απεδέχθησαν την άτακτη υποχώρηση από τις θέσεις εκείνες για τις οποίες πανηγύριζαν ακόμα και πολλοί Ελλαδίτες τύπου Τσίπρα και Καμμένου για τη «γενναιότητα» του κυπριακού λαού και είπαν αυτές τις φανφάρες που λένε συνήθως αυτοί που ζουν στα σύννεφα.
Αναρωτιέμαι σήμερα, τι θα  βρουν να πουν στους πολίτες  της Κύπρου για τα πρόσθετα  δεινά που τους φόρτωσαν οι αμετροεπείς ενέργειες τους;
Και δεν θέλω να ακούω επιχειρήματα του  τύπου η ιστορία γράφεται με τα όχι και όχι με τα υποτακτικά ναι.
Γιατί όταν λες όχι για  εκβιασμό και στη συνέχεια  αντιλαμβάνεσαι το κόστος  αυτού  του όχι, και σπεύδεις σε  απανωτές κωλοτούμπες, όχι απλά  δεν γράφεις ιστορία αλλά γίνεσαι  κλόουν της ιστορίας! 

Στην  ιστορία των Ελλήνων- αν και οι συγκρίσεις  είναι αδόκιμες, αυτοί που αντιστάθηκαν  και δεν υπέκυψαν το έκαναν μέχρι τέλους.

Χόρεψαν το χορό του Ζαλόγγου, ανατίναξαν το Κούγκι, πολέμησαν  στα βουνά της Πίνδου και οδηγήθηκαν με το κεφάλι ψηλά στις κρεμάλες των Άγγλων!
Σήμερα με  ανολοκλήρωτη ακόμα τη συμφωνία του Eurogroup,  καθώς απομένει το βάθος του κουρέματος στην Τράπεζας Κύπρου, ο ελληνισμός αν μη τι άλλο πρέπει να διδαχθεί και να επαναπροσδιορίσει τον παρορμητισμό του και τους ανόητους συναισθηματισμούς και παληκαρισμούς και να αρχίσει να αποδίδει ευθύνες σε όλους αυτούς  σε Ελλάδα και Κύπρο που μας έβαλαν σε αυτό τον ζυγό τον οποίο δεν θα μπορέσουμε να αποτινάξουμε ούτε  σε δεκαετίες.
Σήμερα είναι μια ακόμα αποφράδα μέρα για την οποία πρώτα ευθυνόμαστε εμείς και μετά οι «κακοί» εταίροι μας στην Ευρώπη, τους οποίους επιτέλους κάποτε πρέπει να μάθουμε πως σκέφτονται, λειτουργούν, πράττουν και με ποια μέσα παίρνουν αυτό που θέλουν είτε με το καλό είτε με το κακό.

Βασίλης Στεφανακίδης

Πρώτο Θέμα