Όποιος ξέρει ν'αγαπά, ξέρει και να
χωρίζει..." επισημαίνει το τραγούδι του Μανώλη Χιώτη σε στίχους της Μέλπως
Κολοκοτρώνη. Ολόσωστο.
Η τέχνη τού να κερδίζεις και η τέχνη τού να
χάνεις είναι μία. Απαιτεί να έχεις αυτοπεποίθηση, εσωτερική συγκρότηση ώστε να
μη σε παρασέρνει σαν φτερό στον άνεμο η λύπη ούτε όμως και η χαρά, πρωτίστως δε
αίσθηση του μέτρου. Αυτό που λέμε χαρακτήρα.
Ο Σύριζα απέδειξε περίτρανα, δυστυχώς, πως δεν
διαθέτει τίποτα από τα παραπάνω.
Την εποχή τού καλπασμού, ο νους του είχε ψηλώσει
δέκα φορές πάνω απ'τα ποσοστά του. Ξεχείλιζε από αλαζονεία, μισαλλοδοξία, από
περιφρόνηση για όποιον στεκόταν απέναντί του. Οικειοποιούνταν αδίστακτα
κεφάλαια ολόκληρα της Ιστορίας, την Εθνική και την Αντιδικτατορική Αντίσταση.
Περιέφερε αυτάρεσκα ένα κληρονομημένο με πλαστούς τίτλους "ηθικό
πλεονέκτημα"…
