Set the Controls for the Heart of the Sun...

Roger Waters

Ακριβά πυροτεχνήματα…

Η κυβέρνηση έχει μια μοναδική ικανότητα. Βάζει η ίδια μπροστά της τις πέτρες στις οποίες θα σκοντάψει. Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω, όπου οδηγηθήκαμε σε capital controls· το ίδιο έγινε με το μεταναστευτικό που κατέληξε στα «Νταχάου της Ειδομένης»· αυτό έκανε και με τη διαχείριση των συνομιλιών Τόμσεν-Βελκουλέσκου που διέρρευσαν στα WikiLeaks.

Τα αδιέξοδα που δημιουργεί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν οφείλονται μόνο στην απειρία των κυβερνητικών στελεχών. Πρόκειται για ένα μείγμα αμάθειας, αλαζονείας και ωχαδελφισμού. Πρωτίστως όμως οφείλονται σε μια αντίληψη της πολιτικής, που όπως έλεγε και νεότερος ο κ. Τσίπρας «μεγάλη (σ.σ. επικοινωνιακή) φασαρία θαυμάσια κατάσταση»...

Η ανάδυση του λαϊκισμού στην Ευρώπη…

Από την Αλαμπάμα ως τη Δανία, από την Νεβάδα ως την Ολλανδία, και από την Αριζόνα ως τη Σουηδία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία και την Πολωνία, οι ψηφοφόροι σπεύδουν να ενταχθούν σε δεξιά και αριστερά λαϊκίστικα, εσωστρεφή, και δημαγωγικά κόμματα και κινήματα, που θέλουν την απομόνωση.

Αυτή η τάση που κυριαρχεί πλέον στην Ευρώπη και στην Αμερική είναι ευρύτερη και πολύ πιο βαθιά από την πολιτική. Η έλξη που ξαφνικά ασκούν αυτού του είδους τα λαϊκίστικα κινήματα μοιάζει να προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από το τεράστιο χάσμα μεταξύ των πιστεύω της μεταμοντέρνας και μεταχριστιανικής δυτικής ελίτ (πολιτικής, πολιτισμικής, ακαδημαϊκής, και αυτής των ΜΜΕ) από τη μία, και των πολλών από την άλλη. Το χάσμα που έχει προκύψει δεν είναι απλά ιδεολογικό. Είναι ηθικό, γλωσσικό, και σχεδόν ανθρωπολογικό…

Ροκ και Αριστερά…

Τ​​ο σημαντικό δεν είναι ότι οι Rolling Stones εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην Κούβα. Σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι το κομμουνιστικό καθεστώς επί 60 και πλέον χρόνια είχε απαγορεύσει τη μουσική τους –τυπικώς την περίοδο 1961-1966, ουσιαστικώς στη συνέχεια–, και οι φαν του συγκροτήματος συμπεριφέρονταν όπως οι δικοί μας αντιστασιακοί στη χούντα. Μαζεύονταν στα σπίτια για να ακούσουν κρυφά την «ιμπεριαλιστική μουσική» τους.

Φυσικά δεν μπορούμε να ξέρουμε με ποιο σκεπτικό το καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο απαγόρευε επί της ουσίας τη μουσική πολλών δυτικών συγκροτημάτων (ανάμεσά τους ήταν και οι Beatles), όπως και κάποιους λατινοαμερικανούς καλλιτέχνες. Στις δικτατορίες δεν γίνεται διάλογος για τις απαγορεύσεις, δεν εξηγείται το σκεπτικό. Κάποιοι αποφασίζουν –βαφτίζοντας κάτι «αντεθνικό», «ιμπεριαλιστικό», «νεοφιλελεύθερο», κ.λπ.– και διατάσσουν. Και εκατομμύρια άνθρωποι το στερούνται, έτσι χωρίς αιτιολογία και λογική...

Προσφυγικό: Ένα γεωπολιτικό μνημόνιο…

Το ξέσπασμα της προσφυγικής/μεταναστευτικής κρίσης στην χώρα μας, από τις αρχές του 2015 κι έπειτα έμελλε να λειτουργήσει ως ένα «πολιτικό εργαστήριο» καθώς και ως «τελική κρίση» σε σχέση με τα έμπρακτα αποτελέσματα της ιδεολογίας του κοσμοπολίτικου ανθρωπισμού και των «ανοιχτών συνόρων».
Για πρώτη φορά στο τιμόνι της χώρας, βρέθηκε ένα κόμμα κι ένας άνθρωπος που o πυρήνας της σκέψης τους απηχούσε πραγματικά αυτές τις αντιλήψεις –όσο κι αν είχαν λειανθεί στον βωμό της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ, καθώς και εξαιτίας των «γενικών αναγκαιοτήτων» που επέβαλε ο μετασχηματισμός από ένα μικρό κοινοβουλευτικό κόμμα ριζοσπαστικού ευρωκεντρικού εκσυγχρονισμού, σ’ ένα κόμμα εξουσίας.

Οι προγραμματικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα, ήδη από το 2012, θα έπρεπε να μας είχαν προϊδεάσει, ότι, δοθέντων των δραματικών εξελίξεων στο γεωπολιτικό πεδίο της ευρύτερης περιοχής, ενδεχόμενη άνοδός του στην κυβέρνηση κυοφορούσε εκ των πραγμάτων τον κίνδυνο διολίσθησης της μεταναστευτικής και προσφυγικής κρίσης που ούτως ή άλλως αντιμετώπιζε η χώρα σε ένα ναρκοθετημένο αδιέξοδο…

Χωρίς Πολλά Λόγια: It’s the Economy, Stupid…

Ούτε οι λάσπες της Ειδομένης. Ούτε οι δύστυχοι που απλά δεν έχουν αρχίσει να «εξερευνούν» το χώρο και τη χώρα που ξεβράστηκαν. Θα περάσει καιρός μέχρι να διασπαρούν εκτός hot spots (λέξη και αυτή… ανάμεσα σε τσόντα και wi-fi…) όπου και ανάλογα με το ποιόν και την πείνα του καθενός θα πράξουν ότι τους προστάζει το ένστικτο επιβίωσης τους και η απελπισία τους.

Ανεξάρτητα από θρησκεία, πιστεύω, ή οτιδήποτε άλλο έχουν στο ταλαιπωρημένο μυαλό τους. Όχι πολύ, μιλάμε για λίγες βδομάδες, καλοκαίρι έρχεται. Και τότε…