Whodunnit...

The Reindeer Section

Ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέρατε τελειώνει εδώ!

Απειρία, ιδεολογία, λαϊκισμός και εξουσιομανία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του κυβερνητικού σχήματος. Τα

ο θλιβερό και καταστροφικό για τη χώρα παιχνίδι των ψευδαισθήσεων φθάνει στο τέλος του. Είναι η ώρα των αποφάσεων.

Με απόφαση τεσσάρων Ελλήνων στους δέκα η χώρα, ελέω ενός απίθανου και αντιδημοκρατικού εκλογικού συστήματος, έχει σήμερα μία κυβέρνηση άπειρων, απαίδευτων και ιδεολογικά καθυστερημένων καιροσκόπων της πολιτικής, οι οποίοι καλούνται να διαχειριστούν το μέλλον πολλών γενεών Ελλήνων.

Καλούνται δε να ανταποκριθούν στις προκλήσεις ενός κόσμου που αλλάζει γρήγορα και βαθιά, χωρίς οι ίδιοι να πολυκαταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει, πώς και γιατί…

Και σε άλλα με υγεία…

Από τη μια μεριά το τσίρκο που μας κυβερνά και όλα αυτά τα περίεργα (σαν αστεία) που κάνει, μου προκαλεί το απόλυτο γέλιο.

Από την άλλη πάλι, μου μαυρίζει τη ψυχή.

Είμαστε για γέλια και για κλάματα… κυριολεκτικά.

 

Έρχεται η ανάπτυξη... ΣΥΡΙΖΑ στάιλ.

Ζούμε μια κωμικοτραγική κατάσταση στα όρια της φαρσοκωμωδίας… πλην όμως γκραν γκινιόλ.

Μέσα σε πέντε μόλις μήνες η Ελλάδα κατάντησε ο περίγελως του πλανήτη, το παράδειγμα προς αποφυγή,  απομονωμένη από παντού, και δακτυλοδεικτούμενη από πρώην φίλους, εταίρους,  και συμμάχους.

Μέχρι και η αδελφή Κύπρος μας έφτυσε… μέχρι και η Μάλτα!

Και όλα αυτά επειδή ο… κυρ Φώτης ο αγαναΧτιστής δεν ήθελε να ψηφίσει τον Δήμα για Πρόεδρο… ή επειδή έπεσε μαύρο στην ΕΡΤ και τέθηκαν σε διαθεσιμότητα οι 500 μοντέρ βάρδιας και άλλοι τόσοι κηπουροί.

Ο φυσικός ηγέτης της αντιπολίτευσης…

Το θέαμα σου προκαλούσε ένα ρίγος συγκίνησης –όπως όταν βλέπεις ένα ωραίο ματς και λες «τώρα θα μπει γκολ» και μπαίνει–, ενώ συγχρόνως ήταν και αποτρόπαιο.

Ηταν σαν να βλέπεις ένα από αυτά τα τερατώδη αμερικανικά τζιπ, τα Humvee, να περνάει πάνω από έναν φουκαρά, έπειτα ο οδηγός του να σταματά, να βάζει την όπισθεν και να τον ξαναπερνάει άλλη μία με την όπισθεν...

Ο περί ου ο λόγος φουκαράς ήταν ο Βαρουφάκης και αναφέρομαι, βέβαια, στην κορυφαία φάση της συζήτησης στη Βουλή, την περασμένη Παρασκευή, όταν ο Ευάγγελος ο Βενιζέλος κυριολεκτικά ταπείνωσε τον επηρμένο νάρκισσο του υπουργείου Οικονομικών, τη στιγμή που ο τελευταίος επεχείρησε να τον διακόψει. Ο Βαρουφάκης, συνηθισμένος να τη βγάζει καθαρή με την ειρωνεία που σκορπάει δεξιά και αριστερά, πετάχτηκε σαν το ηλίθιο κοκοράκι.

Και τι έκανε τότε ο ελέφαντας στο κοκοράκι; Το ελάχιστο που μπορούσε: το πάτησε και δεν έμεινε τίποτε...

Τα ευτράπελα της λαθρομετανάστευσης…

Μπορεί η κατάσταση στα νησιά μας να έχει φτάσει στο απροχώρητο με τις δεκάδες χιλιάδες των λαθρομεταναστών, που τα έχουν κατακλύσει, όμως δεν είναι όλα μαύρα.

Σε κάποιους, η λαοθάλασσα των «προσφύγων» είναι ευλογία, και μάλιστα αποτελεί ευκαιρία για πλουτισμό.

 

Περιμένοντας τη σειρά τους...

Όπως π.χ. για μια ιερόδουλη της Μυτιλήνης, η οποία είδε τις δουλειές της ξαφνικά να ανθίζουν, αφού, όπως διαβάζω, εκατοντάδες είναι καθημερινά οι πελάτες, κυρίως νταβραντισμένοι νεαροί Μεσανατολίτες, που κάνουν ουρές έξω από το «σπίτι» της προκειμένου να εξυπηρετηθούν…

Στον πολιτισμένο κόσμο δεν πας με πειρατική σημαία…

Οι ασυναρτησίες που ακούμε εδώ και περισσότερο από τέσσερις μήνες από τα κυβερνητικά χείλη, είναι άνευ προηγουμένου.

Οι άνθρωποι, με ανεπίτρεπτη χαλαρότητα και αφασική διάθεση, καταδεικνύουν καθημερινά πως όχι μόνο δεν έχουν κοινό νου, αλλά φοβάμαι διόλου νου.

Κερδάμε....

Η αδυναμία τους να χειριστούν με στοιχειώδη επάρκεια όσα ταλανίζουν τη χώρα, είναι παροιμιώδης. Άνθρωποι χωρίς διεθνείς παραστάσεις, με ελάχιστη κατάρτιση, κι εγκλωβισμένοι στις ιδεοληψίες τους, στα μόνα στα οποία καταφέρνουν να διακρίνονται είναι η ανθρωποφαγική τους διάθεση, η ημιμάθεια, η κουτοπονηριά και το κυνήγι της μεγαλύτερης ανοησίας.

Φυσικά, ούτε λόγος για σχέδιο, ούτε λόγος για οποιαδήποτε προοπτική της χώρας…

5+1 Μύθοι Από Την Καλύτερη Χώρα Του Κόσμου…

"Όταν πήγαινα τρίτη γυμνασίου, πρώτη λυκείου, δε θυμάμαι ακριβώς, μου συνέβη μια μοναδική και κρίσιμη εμπειρία που άλλαξε για πάντα τη ζωή μου. Είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που θυμάμαι από το σχολείο.

Αυτο, και οι καταλήψεις του '90. Και μία Μαρία…

Τέλος πάντων, ήμασταν στο μάθημα της ιστορίας, και είχαμε φτάσει στο 19ο αιώνα, προς το τέλος, εκεί που έλεγε για το Χαρίλαο Τρικούπη. Το κεφάλαιο κατέληγε σε μία παράγραφο που έλεγε πάνω κάτω τα εξής:

"Και στη συνέχεια ακολούθησε ο πόλεμος του 1897, ένα δυσάρεστο επεισόδιο της Ελληνικής ιστορίας, το οποίο καλύτερα να μη θυμόμαστε".

Κάπως έτσι το έγραφε…

Ένα σφουγγαρόπανο που το έλεγαν Αριστερά…

Το σύνδρομο «μανίας μεγαλείου και καταδιώξεως» που διέπει τον ψυχισμό σωρείας ατόμων αλλά και κοινωνικών ομάδων, εκφραζόμενο συνήθως μέσα από μία ποικιλία συνωμοσιολογικών θεωριών που εκβλαστάνουν και αναπτύσσονται δίκην ιστού αράχνης στους ατομικούς ή συλλογικούς εγκεφάλους τους, καλά κρατεί και στην κρατούσα σήμερα στην χώρα μας «πρώτη φορά αριστερά» (τα «πρωτάκια» που λένε και στα δημοτικά σχολεία).

Στα πλαίσια του εν λόγω ψυχοπαθολογικού συνδρόμου του κατά φαντασίαν γιγαντισμού και του υποτιθέμενου φθόνου που αυτός επισύρει, προβάλλεται εσχάτως από τους εις βάθος σκεπτόμενους κύκλους της καθ’ ημάς αριστεράς, εις επήκοον όχι της Παναγίας, ήτις τυγχάνει εκ της θείας της φύσεως «γοργοεπήκοος», αλλά της μερίδας των αργόστροφων και ευκολόπιστων εκ του ελληνικού λαού, η θεωρία ότι η Ευρώπη συλλήβδην στοχεύει στην ανατροπή της κυβερνήσεως του σύριζα (του ακολουθούμενου από τον απαραίτητο προοδευτικό «Διονυσιακό θίασο» των πολιτικών μαινάδων και σιληνών – Ζωή, Τασία, Ραχήλ και κομπανία, κι οι άλλοι εις –άκης κι ο Κουφιοκεφαλάκης – και όλων των υπέρμαχων των «μπάφων» σε πρόσφατο «φεστιβάλ ναρκοκουλτούρας» υπέρ της ελευθέρας χρήσεως της ινδικής – και, κατά γεωγραφική επέκταση, της πακιστανικής, αφγανικής και μπανγκλαντεσιανής – κάνναβης) αλλά και του υποβαστάζοντος αυτόν εκστασιακού «θύρσου» (της πολιτικής βακτηρίας του σύριζα με τον ΑΝΕΛισσόμενο κισσό τον τρεφόμενο από τους λεκτικούς «υδατάνθρακές» του και όχι μόνον)…