Το Καραβάνι: Μπολιβάρ, εκαθόσουν ολόγυμνος σε πέτρα χαμηλή...

Επιτυχίες, επιτυχίες, επιτυχίες! Δεν χρειάζεται να διαθέτεις την οξυδέρκεια και την ειλικρίνεια της συντρόφισσας Γεροβασίλη για να αντιληφθείς ότι οι μαύρες μέρες των κακών μνημονίων που στήριξαν οι πουλημένοι Σαμαροβενιζέλοι μπήκαν οριστικά σε αυτό που ο Μαρξ αποκαλούσε χρονοντούλαπο της Ιστορίας και στο εξής η χώρα θα πορεύεται στο φωτεινό μονοπάτι των καλών μνημονίων που υπογράφουν οι αντάρτες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. 

Παραμιλάει ο κόσμος ολάκερος με τη βαθιά ανθρώπινη λύση που δώσαμε στο δράμα των αδερφών μας από τις Αραβικές χώρες, Ιράν, Περσία, Συρία, Αφγανιστάν και Τεχεράνη, τους οποίους κάποιοι αποκαλούσαν λαθρομετανάστες, αλλά εμείς που θέλουμε πανανθρώπινη τη λευτεριά τούς λέμε παράτυπους μετανάστες. Χωρίς αστικές ψευτοευγένειες τραβήξαμε από το πέτο τη Unicef, που ως γνωστόν υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο των χριστουγεννιάτικων καρτών, και της μιλήσαμε τη γλώσσα της αλήθειας. Ως εδώ και μη παρέκει, δεν μπορείς, κυρά μου, να ξεφτιλίζεις το θεσμό των ΜΚΟ και της αλληλεγγύης! Για πες μας πότε διοργάνωσες ένα ντου προσφύγων στα Σκόπια; Πώς βοήθησες στην κατάληψη μιας σιδηροδρομικής γραμμής; Πού ήσουν όταν εμείς απαλλοτριώναμε τα ξενοδοχεία του Συντάγματος, αυτά που πουλάνε το ποτήρι της σαμπάνιας 20 ευρώ; 

Τελειώνει ο χρόνος της κυβέρνησης...

Η παράταξη του κ. Τσίπρα, μετά ένα χρόνο διακυβέρνησης και  με καθυστέρηση πολλών δεκαετιών ανακαλύπτει την γοητεία του καπιταλισμού. Εκεί που πέρυσι και παλαιότερα απειλούσε όσους αποτολμούσαν να επενδύσουν στην Ελλάδα πως θα χάσουν τα λεφτά τους, τώρα έχει κάνει στροφή 180 μοιρών και προσπαθεί να προσελκύσει νέες επενδύσεις, εγχώριες και ξένες.

Χρειάστηκε ένας χρόνος στην καρέκλα της εξουσίας με αντίστοιχη πρόσβαση στο "βάζο με το μέλι" που προσφέρει αυτή, για να ανακαλύψουν πως η ευημερία συναρτάται της παρουσίας ιδιωτικού κεφαλαίου...

Έχει χαζέψει εντελώς ο Μαδούρο…

Ο Μαδούρο σε παγκόσμια διαδικτυακή σύνδεση, απηύθυνε έκκληση σε όλους τους ηγέτες του κόσμου, να σταματήσει η επίθεση εναντίον της χώρας του.

Η Βενεζουέλα φλέγεται... Παιδιά αφήνουν την τελευταία τους πνοή από ασιτία. Οι πολίτες στο Καράκας και στις άλλες μεγάλες πόλεις λεηλατούν τα σούπερ μάρκετ και τα καταστήματα τροφίμων. Άνθρωποι σκοτώνουν ο ένας τον άλλον για ένα κομμάτι ψωμί. Άνθρωποι πυρπολούνται ζωντανοί από τους συμπολίτες τους μόνο στην ιδέα της κλοπής ελάχιστης ποσότητας αλευριού.

Χιλιάδες πολίτες διαδηλώνουν εναντίον της κυβέρνησης και του προέδρου Νικολάς Μαδούρο. Την ίδια στιγμή, ο Μαδούρο εμφανίζεται σε κατάσταση πανικού, απευθύνοντας έκκληση στους ηγέτες του κόσμου για βοήθεια, κάνοντας, παράλληλα, λόγο για επίθεση που δέχεται η χώρα, αποκαλύπτοντας δε, πως ένα αμερικανικό αεροσκάφος παραβίασε τον εναέριο χώρο...

Το κεφάλαιο της κυβέρνησης αυτής έχει τελειώσει…

Η κυβέρνηση Σύριζα Ανελ ουσιαστικά πλέον έχει αποσυνδεθεί από την χώρα. Λειτουργεί χάριν του εαυτού της και της ομάδας του Μαξίμου. Όλη η χώρα ταλαιπωρείται για τα καπρίτσια ενός τύπου που έγινε πρωθυπουργός από σπόντα, έταξε τα πάντα στους πάντες, έκανε τεράστια και αχρείαστη ζημιά, από την ώρα που ορκίστηκε δεν έχει προσφέρει ούτε δράμι θετικό στον τόπο και ξοδεύει πολιτικό, οικονομικό, εθνικό κεφάλαιο για να φτιασιδώσει την εικόνα της.

Μια κυβέρνηση που υπερβαίνει τον άξονα καλή ή κακή, είναι μια κυβέρνηση προπαντός γελοία, ανέκδοτο, καρτούν, ανίκανη, γυμνή, άδεια. Μια κουφάλα, ένας όγκος που πιέζει την χώρα, μια φούσκα που με το ζόρι κρατιέται ακόμα. Οι πολίτες την έχουν ήδη εγκαταλείψει, και εξευτελισμένοι και ταπεινωμένοι κυρίως από την απάτη, εξουθενωμένοι από τα διαρκή δράματα, από τις προκλητικές μεταμφιέσεις, τα ψέματα, τα αδιέξοδα και τα οδυνηρά τετελεσμένα στην οποία τους εγκλώβισε, δεν έχει ούτε το κουράγιο να αντιδράσει. Περιμένει κι αυτή το τσακ που θα σκάσει την φούσκα και θα καθαρίσει το τοπίο…

Το παράδειγμα της Βουλγαρίας…

 Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η βουλγαρική οικονομία θα έχει ανάπτυξη 2,3% φέτος και τον επόμενο χρόνο. Η ανεργία που ήταν 9,2% στο 2015 θα πέσει στο 8,6% εφέτος και προβλέπεται να πάει στο 7,9% το 2017, ενώ η κυβέρνηση αποφάσισε να ανεβάσει τον κατώτατο μισθό. Ομολογουμένως σε χαμηλά επίπεδα, αφού ο κατώτατος επιτρεπόμενος είναι 194 ευρώ τον μήνα, αλλά η αύξηση δείχνει την τάση ανάκαμψης. Η οποία δεν προέκυψε από τη φορολόγηση των κερδών των εταιρειών ή των εσόδων των εργαζομένων, από την άνοδο του ΦΠΑ ή του φόρου στο φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, αλλά από την απόφαση της βουλγαρικής κυβέρνησης να κάνει την οικονομία της φιλική στις ξένες επενδύσεις.

Με τη γραφειοκρατία στο μίνιμουμ, το κόστος ίδρυσης εταιρείας να στοιχίζει 180 ευρώ, η διεύθυνσή της 180 ευρώ τον χρόνο αν βρίσκεται στη Σόφια και 90 ευρώ, για τη διάρκεια της λειτουργίας της, αν είναι στο Πλόβντιβ, αλλά και το κόστος ασφάλισης για ξένο εργαζόμενο να στοιχίζει 40 ευρώ. Ταυτόχρονα η εγκληματικότητα έχει μειωθεί, με τα εγκλήματα με χρήση βίας να είναι μόνο 5%, ενώ και οι τέσσερις μεγάλες συμμορίες «προστασίας» εξαρθρώθηκαν ανάμεσα στο 2011 και το 2013…