Μέρες Αργίας...

Διάφανα Κρίνα

Σαν να πέρασαν χίλια χρόνια...

Θεσσαλονίκη: Όλος ο θίασος επί σκηνής…
 

Εδώ και κάποιες ημέρες η Θεσσαλονίκη μπήκε στο γνώριμο, για κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ρυθμό της. Διεθνής Έκθεση γαρ. Η πόλη βάζει τα καλά της. Σουλουπώνεται πασαλειβόμενη. Συνεργεία βάφουν τις διαχωριστικές λωρίδες στους δρόμους, και πάει λέγοντας.

Μέχρι εκεί όμως.  Φτιασιδώνουν επιδερμικά τη πόλη για να κρύψουν την ασχήμια της. Σαν κάτι παλιές πουτάνες, που έκαναν πιάτσα κάποτε στα (τουριστικά σήμερα) λαδάδικα. Ή σαν τις σημερινές σιτεμένες «αριστοκράτισσες»,  με το ροζ μαλλί και τα εφτά στρώματα στόκου, που κυκλοφορούν στο Μέγαρο, και στις δεξιώσεις επάνω στα μνημεία θωρηκτά. Να`ταν τα νιάτα δυο φορές…

Δεινός έμπορος φρούδων ελπίδων…

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι, ως γνωστόν, βράχος αξιοπιστίας. Ο λόγος του συμβόλαιο. Πριν πει κάτι το έχει μελετήσει καλά. Γι’ αυτό και ό,τι έχει υποσχεθεί μέχρι τώρα, έχει γίνει.

Στοχάζεται....

Για όποιον αμφιβάλλει, θα υπενθυμίσουμε ορισμένα από τα τόσα χαριτωμένα που έχει πει, μια που τώρα κοντεύουν να ξεχαστούν (και που να δείτε πόσο θα ξεχαστούν μόλις αρχίσουν να εκπέμπουν τα νέα κανάλια, με το «ποιοτικό και αντικειμενικό» πρόγραμμα, που λέει κι ο Παππάς)…

Η χώρα του Σώρρα…

Τελικά αυτή η περιβόητη «ελληνική πραγματικότητα» είναι... πραγματικά ιδιαίτερη. Αυτό εξηγεί άλλωστε σε μεγάλο βαθμό γιατί τα αλλεπάλληλα μνημόνια έχουν αποτύχει ή, τέλος πάντων, η επιτυχία τους είναι περιορισμένη, γιατί οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ κάνουν κάθε τόσο αυτοκριτική, γιατί τα αστέρια της οικονομικής επιστήμης διχογνωμούν, γιατί δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση, ενώ οι δείκτες βρίσκονται στο ναδίρ, γιατί η χώρα δεν έχει τιναχθεί στον αέρα κυριολεκτικά, αν και επικρατεί πλήρης ασυδοσία και τίποτα σχεδόν δεν λειτουργεί. Ή δεν λειτουργεί κανονικά και λογικά, στο πλαίσιο κανόνων και παράγοντας πλούτο.

Ούτε το κράτος, ούτε ο ιδιωτικός τομέας, ούτε οι πολίτες, στο σύνολό τους βέβαια, αφού εξαιρέσεις πάντοτε υπάρχουν. Στο κάτω κάτω της γραφής η Ελλάδα είναι η χώρα των στρεβλώσεων και των εξαιρέσεων και όποιος αμφιβάλλει ας διαβάσει οποιονδήποτε νόμο και οποιαδήποτε διάταξη!

This is the story of ΠΑΣΟΚ...

Με αφορμή τα σημερινά γενέθλια του Πασόκ, αναδημοσιεύουμε άρθρο που είχε αναρτήσει το Antinews το μακρινό 2009.

S.A.

Το πολιτικό κλίμα της μετεμφυλιακής Ελλάδας χαρακτηρίστηκε από τη πόλωση,  αλλά και την  απόλυτη επικράτηση σε όλες τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές  εκφάνσεις, της δεξιάς παράταξης, που ήταν και η νικήτρια του εμφύλιου σπαραγμού.  Η «αριστερή» μερίδα του πληθυσμού, οι ηττημένοι δηλαδή του πολέμου, είχαν πλήρως απομονωθεί. Εκτός από μερικά βραχύχρονα διαλείμματα,  που σηματοδότησαν η εκλογική άνοδος της ΕΔΑ και η εκλογική νίκη του Γιώργου Παπανδρέου με την Ένωση Κέντρου, η δεξιά παράταξη συνέχισε να κυριαρχεί παντοιοτρόπως, με ολέθρια ολοκλήρωση της πορείας της, την επιβολή της επτάχρονης χούντας των συνταγματαρχών, και τα τραγικά για το έθνος αποτελέσματά της...

Όταν η Εθνοσωτήριος κλείνει κανάλια…

Έχουμε και λέμε λοιπόν… Σεμινάριο ολοκληρωτισμού σε μια φράση από έναν περίεργο άνθρωπο (από τους πολλούς) που παθαίνει επιληψία στο άκουσμα της λέξης «επένδυση». «Μιλώντας στην ΕΡΤ, ο κ. Σπίρτζης σημείωσε επίσης ότι δεν θα μείνουν άνεργοι εργαζόμενοι στο χώρο των καναλιών, γιατί οι νέοι ιδιοκτήτες καναλιών θα απορροφήσουν το προσωπικό καθώς ο νόμος προβλέπει ελάχιστο αριθμό εργαζόμενων για κάθε σταθμό.»

Εδώ βλέπουμε ότι η τακτική του «άλλα λόγια βρε παιδιά» έχει αναχθεί σε τέχνη που αψηφά τους κανόνες της λογικής, απευθύνεται όχι απλά στο θυμικό αλλά στους καθαρά πρωτόγονους μηχανισμούς εννοιολογικής αντίληψης. Αν αναλύσει κάποιος την παραπάνω πρόταση θα βρει είκοσι αντιφάσεις ανάμεσα στις επιμέρους φράσεις της, την νομική και οικονομική πραγματικότητα, τους κανόνες επιχειρηματολογίας αλλά και της καθαυτής σύνθεσης του λόγου…