Λαϊκισμός … αυτή η κατάρα!

Δεκαετίες τώρα, ένα φάντασμα πλανάται πάνω απ την Ελλάδα… το φάντασμα του λαϊκισμού.

Που τρέφεται και συμπληρώνεται από το εξίσου απαίσιο τέρας, αυτό του λεγόμενου «πολιτικού κόστους».

Δυο φαινόμενα απεχθή, που όμως αποτελούν απαραίτητα συμπληρώματα της πολυφωνικής, πλουραλιστικής,  κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Και που στην Ελλάδα, όπως άλλωστε σε κάθε άλλο τομέα, όπου τα πάντα γιγαντώνονται σε τερατώδη μορφή, όπου γίνονται καρικατούρες, όπου η υπερβολή αποτελεί τον κανόνα, ο λαϊκισμός και το πολιτικό κόστος είναι αυτά που στην ουσία ρυθμίζουν την πολιτική μας κατάσταση, εξ ου και όλο πάμε κατά διαόλου…

Ο Αλέκος ο φλου και η μεγάλη αυταπάτη…

Προσωπικώς, αποφεύγω τα κουτσομπολιά, αλλά πώς γίνεται και έρχονται αυτά μόνα τους και με βρίσκουν, δεν ξέρω...

 

Νέος άφθαρτος ηθικός Αριστερός...

Ηταν στις αρχές της προηγούμενης κυβέρνησης και εμείς, με μάτια ορθάνοικτα, αρχίζαμε μόλις να εξοικειωνόμαστε με τον θαυμαστό νέο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, όταν μου περιήλθε η πληροφορία (αν θέλετε, με εισαγωγικά) ότι ο παππούς Αλέκος της νέας, τότε, κυβέρνησης ήταν 78 ετών και όχι 74, όπως φέρεται να δήλωνε.

Δεν πήγε ο νους μου στο πονηρό και δεν ασχολήθηκα περαιτέρω, διότι η τσαχπινιά ―ως τοιαύτη την εξέλαβα― δεν είναι αμάρτημα.

Μην σας πω ότι, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, είναι και πλεονέκτημα. (Εδώ κοτζάμ Βαρουφάκης, που χορεύει μπροστά στον καθρέπτη, έγινε υπουργός! Μία αθώα ανακρίβεια για την ηλικία του Μέντορα μας μάρανε;).

Θυμάσαι Αντώνη;

Άφησα να περάσουν οι ημέρες από την παραίτησή σου από τη Ν.Δ.

Άφησα να ακουστούν σχόλια κακά και καλά, τώρα θα αποτυπώσω όσα έζησα εγώ δίπλα στον Άνθρωπο-Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, και ας κόψουν κάποιοι  το λαιμό τους…

Θυμάσαι Αντώνη, τότε που ήταν να φύγεις σε ταξίδι στο εξωτερικό και σου ζήτησα να μεταφερθεί άμεσα ένα παιδί για θεραπεία στο εξωτερικό; Ήταν αργά τη νύχτα και ήσουν πτώμα, και μετά από τα κλασσικά Γαλλικά με  κάλεσες στο τηλέφωνο, αύριο το παιδί φεύγει γα εξωτερικό μου είπες...

Μείζον ηθικό ζήτημα η παραμονή Φλαμπουράρη στα ψηφοδέλτια…

Να που πέφτουν σωρηδόν οι μάσκες για την αριστερή διακυβέρνηση Τσίπρα. Και καθίσταται πλέον ξεκάθαρο ότι η παρέα του Μαξίμου ήθελε την εξουσία για να κάνει δουλίτσες.

Για να βάλουν το δάχτυλο στην γαβάθα με το μέλι, αδιαφορώντας για τα δεινά του λαού τον οποίο κορόιδευαν επί επτά μήνες παριστάνοντας τους μαχητές του δικαίου.

Η περίπτωση Φλαμπουράρη γκρεμίζει σαν χάρτινο πύργο την περίφημη "ηθική της αριστεράς" την οποία επικαλούνταν για να διαχωρίσουν τη θέση και τη στάση τους από την διαφθορά και την διαπλοκή για τις οποίες κατηγορούσαν και κατηγορούν τα κόμματα που έχουν ασκήσει εξουσία στη χώρα.

Αλλά για ποια αριστερή ηθική να μιλήσουν, τη στιγμή που ο ίδιος ο πρωθυπουργός αλώνιζε το καλοκαίρι τις θάλασσες με κότερα όταν δεν έκανε τις βουτιές του στην πισίνα της πολυτελούς βίλας εφοπλιστή.

Ηθικό πλεονέκτημα και πράσινα άλογα…

Ο προεκλογικός διάλογος (ούτως ειπείν) αναλώνεται σε όλα τα άλλα θέματα, εκτός από το τί περιμένει τον πολίτη  την επομένη των εκλογών αλλά και για  τα επόμενα τρία χρόνια.

Έχει αναγορευθεί ως μείζον θέμα  ποιοι και με ποιους θα συνεργαστούν χωρίς να αναφέρονται στο  αντικείμενο της συνεργασίας. 

Αψιμαχίες για το ποιο μνημόνιο είναι το καλύτερο ( το δικό μας ή το δικό σας) την ώρα που η ανεργία και η περιθωριοποίηση   τουλάχιστον 2 εκατομμυρίων συμπολιτών μας, δεν φαίνεται να απασχολεί πολλούς από τους διεκδικητές της ψήφου μας, ούτε οι νέες περικοπές στις συντάξεις που έρχονται από τον άλλο μήνα, ούτε οι επιπρόσθετοι φόροι που θα επιπέσουν στις ισχνές πλάτες των φορολογουμένων…