Για ποια κανονικότητα μιλάμε;

Επιστροφή, λέει, στην κανονικότητα… χμ…

Καλά θα ήταν αλλά έχουμε και λέμε.

Υπάρχει πλέον όντως μια κυβέρνηση κανονικών ανθρώπων, με αρκετούς έμπειρους υπουργούς (δίπλα όμως σε παραδοσιακούς πολιτικάντηδες), και με υφυπουργούς, γενικούς γραμματείς, συμβούλους, κλπ καταρτισμένους, γραβατωμένους, και το κυριότερο πλυμένους.

Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών με βαριά βιογραφικά.

Πως λέμε σύριζα; Καμία σχέση.

Από κει και πέρα όμως, να μη ξεχνάμε πως μπορεί το κυβερνητικό σχήμα του ορεξάτου Κυριάκου να ξεκίνησε δυνατά, αλλά γνώμη μου είναι πως όπως συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, έτσι και στην πολιτική, όσοι ξεκινάνε τον αγώνα φορτσάτοι σε κάποια φάση κάνουν κοιλιά… κλατάρουν από την κούραση.

Έτσι μάλλον βλέπω να συμβαίνει και κατά φθινόπωρο μεριά, όταν οι «τρελαμένοι» του σύριζα, με όπλο τους το 31% του σοφού λαού, επιστρέψουν από τα κάμπινγκ, τις παραλίες, και τα εξωτικά νησιά, φρέσκοι, ξεκούραστοι, μαυρισμένοι, και με όρεξη για …αγώνες, ακόμη και στα πεζοδρόμια όπως άλλωστε προανήγγειλε ο ηγέτης τους από του βήματος της βουλής…

Και καμιά συγγνώμη ρε παιδιά…

Μερικά περιστατικά θα αναφέρω σήμερα…

Που αφορούν στο πρόσφατο παρελθόν – αλλά εξηγούν το παρόν και φωτίζουν το μέλλον…

·       Πρώτον, τον Ιούλιο του 2010, κατά την πρώτη ιστορική ομιλία του στο Ζάππειο, ο Αντώνης Σαμαράς (αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε) τους είπε ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν λάθος – κι ότι δεν επρόκειτο να πιάσει τους στόχους του, αν δεν διορθωνόταν τα λάθη του.

Κι ανέδειξε τρία μείζονα λάθη: Λάθος πολλαπλασιαστές, λάθος μείγμα πολιτικής και λάθος δυναμική χρέους-ΑΕΠ.

Δηλαδή οι πραγματικές συνέπειες στην ύφεση από την εφαρμογή του μνημονίου θα ήταν τριπλάσιες από εκείνες που προέβλεπε το πρώτο Μνημόνιο!

Αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο και στα τρία!

Και το δίκιο του το παραδέχθηκε το ΔΝΤ ενάμιση χρόνο αργότερα.

Αυτό δεν το έχουν καταλάβει πολλοί στην Ελλάδα. Ακόμα…

Και δεν το έχουν αναγνωρίζει ευθέως (γιατί εμμέσως το έχουν παραδεχθεί προ πολλού…)

Οι νέες εξελίξεις στον αεροπορικό τομέα και οι παλιοί δεινόσαυροι!

Ο Σύριζα επιτέλους έφυγε… μας τελείωσε, αφήνοντας όμως πίσω του καμένη γη.

Αφήνοντας ανήκεστες βλάβες και ζημιές, τόσο στην οικονομία όσο και στη κοινωνία, που θα κάνουν χρόνια για να αποκατασταθούν.

Μέσα όμως στο γενικό μπάχαλο που προκάλεσε, έκανε και δυο τρία καλά… όχι εσκεμμένα βέβαια, αλλά κυρίως λόγω της πίεσης από τους Ευρωπαίους εταίρους, και της στυγνής πραγματικότητας με την οποία συγκρούστηκε και φυσικά έχασε.

Ένα από αυτά ήταν η παραχώρηση των 14 αεροδρομίων, κάτι για το οποίο ο Τσίπρας έσκιζε τα ρούχα του μέχρι την 25/1/15 ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει.

Κι όμως το έκανε, και μάλιστα με διαδικασίες φαστ τρακ, και ιδιαίτερα ευνοϊκές προς τους Γερμανούς της ΦΡΑΠΟΡΤ.

Τις δε υπογραφές τις έβαλε ο ίδιος ο Σπίρτζης δακρυσμένος, όπως έλεγε τότε…

Το «τσάμπα όλα» τελείωσε…

Αντιδράσεις και διαμαρτυρίες έχει προκαλέσει σε επιχειρηματίες του εισερχόμενου τουρισμού (DMC) η απόφαση της Fraport σε συνεργασία με εταιρεία του Ομίλου Μουζενίδη, που διαχειρίζεται τα πάρκινγκ του ιδιωτικού αεροδρομίου Μακεδονία, να χρεώσει τον χώρο στάθμευσης των μισθωμένων ταξί και λεωφορείων με συγκεκριμένο αντίτιμο.

Όπως ανάφερε, μιλώντας στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο επιχειρηματίας και πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Σκιάθου, Αλέκος Ευσταθίου, οι επιχειρηματίες δεν είναι αντίθετοι με την απόφαση της ύπαρξης αντιτίμου αλλά θεωρούν ότι το κόστος είναι πολύ υψηλό και ότι δεν θα έπρεπε να γίνει μεσούσης της σεζόν -τίθεται σε ισχύ από 1η Αυγούστου…

Τραμπ εναντίον Μακρόν…

Ο πρόεδρος Τραμπ απείλησε χθες να πάρει μέτρα εναντίον της Γαλλίας, επειδή ο Μακρόν θέλει να φορολογήσει τους ιντερνετικούς κολοσσούς, όπως π.χ. την Google, την Amazon, και το  Facebook.

Δεν παρέλειψε μάλιστα να υποτιμήσει και τα γαλλικά κρασιά (αν και ο ίδιος δεν πίνει αλκοόλ) γράφοντας στο αγαπημένο του Τουίτερ: «Πάντα πίστευα πως το αμερικανικό κρασί είναι πολύ καλύτερο από το γαλλικό»!

Και πως θα ζήσουμε χωρίς τσιγάρο;

Ωραία ξεκίνησε ο Κυριάκος, δεν λέω. Μπήκε δυνατά στο παιχνίδι, αν και κατακαλόκαιρο, και όπως όλα δείχνουν έχει και τη θέληση και την ικανότητα να προχωρήσει σε αλλαγές που θα επαναφέρουν τη χώρα στη κανονικότητα.

Μια ευχάριστη δηλαδή εξέλιξη μετά τα σχεδόν πέντε χρόνια που ζήσαμε σε συνθήκες υπαρκτού σουρεαλισμού.

Ελπίζω πως θα διατηρήσει αυτή τη φόρα, και πως η νέα κυβέρνηση δεν θα κλατάρει κατά το φθινόπωρο, τότε που οι υπουργοί της θα πάσχουν ήδη από υπερκόπωση ενώ τα τσακάλια της αντιπολίτευσης θα έχουν επιστρέψει φρέσκα και μαυρισμένα, έτοιμα να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα από οτιδήποτε άλλο: Στείρα αντιπολίτευση, και άρνηση για την άρνηση.

Να μη ξεχνάμε πως η μαγιά του 31% που διατηρεί ο Σύριζα στην κοινωνία του δίνει φτερά…

Πολιτισμός ή εξαχρείωση;

Σήμερα θα σας… ξενερώσω λίγο.

Θα σας γράψω γι’ αυτό που ονομάζουμε «Πολιτικό Πολιτισμό»!

Αλλά θα σας «αποζημιώσω» τελικά. Δεν θα σας πω τα «τετριμμένα». Αλλά πράγματα που συνήθως δεν τα φαντάζονται όσοι μιλούν γι’ αυτό.

Πολιτικός Πολιτισμός λοιπόν, ΔΕΝ είναι οι σαλονίστικες «ευγένειες» και οι «ρεβεράντζες», μεταξύ πολιτικών αντιπάλων. Μόνον αυτό ΔΕΝ είναι!

Πολιτικός Πολιτισμός είναι ο «πολιτισμός της Πόλης» - προϋποθέτει την «Πόλη» και γεννήθηκε στις αρχαίες πόλεις-κράτη.

Είναι αυτό που «κτίζει» μια κοινωνία ως συλλογική συνείδηση, συλλογικό υποσυνείδητο, συλλογικό ήθος και συλλογική αισθητική.

Δεν είναι «ήπιο» ή «άγριο», δεν είναι «επιεικές» ή «αυστηρό» - είναι όλα αυτά μαζί: Είναι τα ήθη, οι συνήθειες, οι άγραφοι και θεσμισμένοι νόμοι, που επιτρέπουν σε μια κοινωνία να υπάρχει, να αμύνεται, να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται…

Διώξτε επιτέλους τη Τουρκία από το ΝΑΤΟ…

Η εξωτερική και η στρατιωτική πολιτική πρέπει να αλλάζουν ανάλογα με τις περιστάσεις.

Επί ψυχρού πολέμου ήταν λογικό η Ουάσιγκτον να προχωρήσει στην ίδρυση του ΝΑΤΟ και να εντάξει την Τουρκία ως μέλος του. Σήμερα όμως, ένα ΝΑΤΟ με κυρίαρχο μέλος τις ΗΠΑ δεν έχει πολύ νόημα, και η συμμετοχή της Τουρκίας σε αυτό δεν έχει καθόλου νόημα.

Το να ενταχθεί η Τουρκία στο ΝΑΤΟ, μια χώρα για την οποία ουδείς έτρεφε αυταπάτες πως ήταν μια δυτικού τύπου φιλελεύθερη δημοκρατία, ήταν από την αρχή μια υπερβολή.

Αυτό λοιπόν το κράτος έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι πολιτικά ασταθές, με κατά καιρούς στρατιωτικές εμπλοκές στα της διακυβέρνησης...

Η κυρά Σούλα απ’ το πρωτόκολλο, και η σφραγίδα της εξουσίας…

Μέσα στη γενικευμένη φόρτσα της νέας κυβέρνησης, η οποία μπήκε δυνατά (να τα λέμε αυτά),  παρ’ όλο που διανύουμε μια συνήθως «νεκρή» περίοδο λόγω θερινής ραστώνης, άκουσα και πάλι για χιλιοστή φορά τα περί μεταρρύθμισης του δημοσίου τομέα.

Ήμουνα νιος και γέρασα, και αυτό το ακούω από εποχής… Ράλλη.

Γι’ αυτό και παραμένω επιφυλακτικός, αν και αυτή τη φορά ο Κυριάκος μοιάζει αποφασισμένος. 

Μόνο που για να μεταρρυθμιστεί το δημόσιο δεν αρκεί ένας Κυριάκος.

Ούτε καν πολλοί Κυριάκοι.

Στο ελληνικό δημόσιο δεν κάνει κουμάντο ούτε ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ούτε ο κάθε υπουργός, ούτε οι γενικοί γραμματείς, οι διοικητές, οι υπουργοί, οι υφυπουργοί, οι σύμβουλοι, και λοιποί…

Στο ελληνικό δημόσιο ανέκαθεν έκανε κουμάντο η … κυρά Σούλα στο πρωτόκολλο.

Ή αλλιώς η μάστιγα του δημοσίου…

Snake In The Grass...

Black Angels

Υπουργικές ανοησίες…

Βγήκε, που λέτε προχθές, ο υπουργός Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος κι ανέφερε – μεταξύ άλλων- ότι η συμφωνία των Πρεσπών «επιτεύχθηκε για καλό σκοπό για να ενισχύσει τη σταθερότητα στην περιοχή, για να ενισχύσει τις γεωπολιτικές σταθερές της περιοχής, έτσι ώστε να μην υπάρξουν ανατροπές»… 

Τι να πω; Ότι ο Παναγιωτόπουλος δεν γνωρίζει τι συνέβη στις Πρέσπες; Τότε γιατί ήταν πρώτος στις διαδηλώσεις; Εκτός αν ήθελε να κάνει χαρούμενο τον συριζαίο Αμερικανό πρέσβη που στεκόταν δίπλα του….

Nothing's Gonna Hurt You Baby...

Cigarettes After Sex

Όταν ο καπιταλισμός κάνει πλάκα…

Όπως θα έχετε ήδη μάθει, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος βρίσκεται ανάμεσα στους υποψηφίους για την ηγεσία του ΔΝΤ, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα μεταδίδει το CNBC. 

Δεδομένου ότι πριν δέκα μέρες ο κ. Τσακαλώτος ήταν ο υπουργός των Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν μιλάμε απλά για την ικανότητα του καπιταλιστικού συστήματος να αφομοιώνει αναίμακτα τους πολέμιούς του. Μιλάμε για την ικανότητά του να κάνει πλάκα.

Πριν είκοσι μέρες ο ίδιος έγραφε στην εφημερίδα Αυγή για «το προσωπικό του ΔΝΤ (που) φτιάχνει τα στοιχεία για να συμμορφώνονται με τις προκάτ πολιτικές τους» και τις «προβλέψεις του ΔΝΤ ότι δεν θα φτάσουμε στους στόχους μας για τα πρωτογενή πλεονάσματα επειδή δεν εφαρμόζαμε ένα πλήρες νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα» («Η Μιράντα και η Άννα», Η Αυγή, 28/06/2019)…

H δύναμη του συμβολισμού...

Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: Δεν εκφράζουμε την αντίθεσή μας στους διορισμούς των κυρίων Μαυρωτά και Τσουβάλα επειδή είμαστε...γκρινιάρηδες, επειδή αρχίσαμε την κριτική στην κυβέρνηση με το "καλημέρα" (και εξυπηρετούμε τους...αντιπάλους, το ακούσαμε κι αυτό) ή επειδή δεν έχουμε κάτι άλλο, πολύ καλύτερο να κάνουμε.
Ούτε επειδή αμφισβητούμε τα ..προσόντα των διορισθέντων.
Οι άνθρωποι μπορεί, στην πορεία, ν' αποδειχθούν ικανοί.

 

Το τρίο της επιτυχίας στο Μάτι...

Ομως, δεν είναι αυτό το ζήτημα.
Στην πολιτική έχουν μεγάλοι σημασία οι συμβολισμοί των πράξεων και των αποφάσεών σου.
Το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στην κοινωνία...

Μήπως δεν αρχίσαμε και τόσο καλά;

Κακό πράγμα η γκρίνια, ειδικά η πολιτική, και πιο ειδικά όταν μιλάμε για μια κυβέρνηση μίας μόλις εβδομάδας.

Η οποία ξεκίνησε φορτσάτη, αλλά όπως όλα δείχνουν άρχισε ήδη τις κουτσουκέλες.

Ας είμαστε ελαστικοί. Ας κάνουμε υπομονή… δεν λέω.

Να θυμηθούμε πως μέχρι και η ΕΟ 17Ν είχε δώσει μια πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση του Πασόκ το 1981 που θα τα άλλαζε όλα, χωρίς να προβεί σε καμιά ενέργεια, μέχρι που αυτή πρόδωσε τις προσδοκίες της, και δυο χρόνια μετά, απογοητευμένη τα μάλα από τον «πουλημένο» Ανδρέα,  μπήκε ξανά με τα μπούνια στην τρομοκρατική δράση, σπάζοντας μάλιστα κάθε προηγούμενο ρεκόρ συχνότητας χτυπημάτων…

«Αγάπη μου άγγιξα τον Βαρουφακίς»…

Οταν έχεις περάσει κοντά τέσσερις ώρες δεμένος στο κάθισμα μέσα στην άτρακτο του αεροπλάνου, όσο καλές κι αν είναι οι συνθήκες, κάποιος εκνευρισμός είναι μάλλον φυσιολογικός.

Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να βγεις το συντομότερο από την κλειστή ατμόσφαιρα του αεροδρομίου της άφιξης, που εκ πρώτης όψεως δεν διαφέρει από το αεροδρόμιο της αναχώρησης. Εχεις διασχίσει μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα για να βρεθείς από τη μία φυσούνα στην άλλη.

 

Πήγε να μου τον ακουμπήσει ο χωροφύλαξ...

Η πρωτοτυπία του επεισοδίου στην έξοδο του Charles de Gaulle οφείλεται στη φύση και στο ταλέντο του πρωταγωνιστή του, για την ακρίβεια στην ικανότητα του Βαρουφάκη να μας θυμίζει σε κάθε ευκαιρία πως οφείλουν όλοι να μοιραστούν την αντίληψη που ο ίδιος έχει για τον εαυτό του.

Είναι το παράπτωμα του Γάλλου αστυνομικού. Είδε το αγέρωχο βάδισμα να τον πλησιάζει. Διέκρινε τη λάμψη της κεφαλής αλλά δεν εξετίμησε την αξία του πολυτίμου λίθου που ακούει στο όνομα Βαρουφάκης…

Αντί να είναι στα εδώλια… κομπάζουν!

Ο άνθρωπος έχει το ακαταλόγιστο. Λέει τα μεγαλύτερα ψέματα, τις περισσότερες αγραμματοσύνες, τις πιο παρωχημένες προτάσεις, βρίσκεται διαρκώς παραπλανημένος από την πραγματικότητα, έχει τινάξει την οικονομία στον αέρα, έχει σφαγιάσει σε φόρους τους πολίτες, πήγε τη χώρα 5 χρόνια πίσω και έχει το θράσος με τους πρώην υπουργούς του να βγάζουν και γλώσσα!

Στο μεταξύ, η παρέλαση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ από τις εκπομπές στα ΜΜΕ είναι αδιάκοπη και με απύθμενη αλαζονεία. Σαν να κέρδισαν τις εκλογές. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Σαν να μην τους πέταξε ο λαός από την κυβέρνηση...

Το όνειδος του έθνους…

Νόμιζα ο καψερός ότι επειδή έγινε κυβέρνηση η Ν.Δ. θα πλήξουμε.

Ότι δηλαδή δεν θα έχουμε με ποιους να γελάμε, τώρα που ο αριθμός των συριζαίων βουλευτών συρρικνώθηκε, και το υπουργικό συμβούλιο αποτελείται από κανονικούς ανθρώπους.

Εσύ είσαι που το λες;

Από γέλια άλλο τίποτα.

Καλά να είναι οι Βελόπουλοι, οι Κουρουπλήδες, τα φεστιβάλ της ΚΝΕ, και ο πάντα αστείος Δρ. Μπαρουφάκης.

Ο οποίος επιδεικνύει τον κακοήθη ναρκισσισμό από τον οποίο πάσχει σε κάθε ευκαιρία.

Είναι δηλαδή διασκεδαστής παντός καιρού.

Είτε είναι «καθηγητής» (λέμε τώρα), είτε υπουργός, είτε υποψήφιος, είτε βουλευτής, είτε απλά θαμώνας σε κάποια ταβέρνα στο Κουκάκι.

Πάντα καταφέρνει να γίνει νούμερο…

Αλέξης Τσίπρας: κύμβαλον αλαλάζον…

Σαν να μην κυβέρνησαν ποτέ! Παρακολουθώντας την συμπεριφορά του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στις μόλις 6(!) μέρες που έχουν περάσει, από την μεγάλη εκλογική ήττα που υπέστησαν, τρίβεις τα μάτια σου. Τσιμπιέσαι.

Και αναρωτιέσαι: Πιστεύουν πραγματικά μέσα τους, ότι σε τόσο σύντομο διάστημα 144 ωρών, μπορούν να συμπεριφέρονται σαν να μην διέλυσαν τη χώρα επί 4,5 χρόνια;

Η απάντηση, δυστυχώς είναι προφανής και απόλυτη. Ναι, το πιστεύουν.

Και γι αυτό και μπορούν να μιλάνε, για «απόπειρα χειραγώγησης της δικαιοσύνης», για «καρατομήσεις» στελεχών της ΕΛΑΣ, χειροκροτητών του Τσίπρα, για «εξουσίες του Μητσοτάκη, που δεν έχει ο Μαδούρο, για το ουσιαστικά «άχρηστο» 112 και μια σειρά άλλων πολιτικών ασυναρτησιών…

Ποτέ ξανά τέτοιον πρωθυπουργό…

Μια κυβέρνηση που δεν διαχειρίστηκε ούτε τα βασικά του αριστερού DNA, κατάφερε να εγκλωβίσει τόσους ψηφοφόρους στο μύθο της

Κι όμως, ο Τσίπρας έκανε τη ρελάνς.

Απογοητεύοντας πολλούς που ήλπιζαν στην ξεκάθαρη καταδίκη του λαϊκισμού του, κατάφερε να συσπειρώσει γύρω του ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων, που για διάφορους λόγους επιμένουν να τον θεωρούν προστάτη τους, απέναντι σε αυτό που φοβούνται ή καταδικάζουν. 

Το 31,5% δεν είναι φυσικά μόνον όσοι έχουν ιδεολογικές καταβολές στην αριστερά και αρνούνται να εκσυγχρονίσουν την αντίληψή τους για το τι είναι προοδευτικό σήμερα ή όσοι πολύ φυσιολογικά απωθούνται από το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια».

Είναι και δεκάδες χιλιάδες άλλοι που έχουν υποστεί επί δεκαετίες την πλύση εγκεφάλου περί νεοφιλελευθερισμού, που αρέσκονται στην επιδοματική πολιτική γιατί δεν επιθυμούν την προσπάθεια, τη σύγκριση ή την αξιολόγηση, ακόμα και αυτοί που επιθυμούν την ισοπέδωση φθονώντας συμπλεγματικά τους άλλους, γιατί το αυτοπαραμύθιασμα για το πόσο αξίζουν πάει σύννεφο...

Δεν έχουν τρελαθεί, τα έχουν τετρακόσια!

Επιτέλους, η αλήθεια ολόγυμνη: Βόρεια Κορέα θα κάνει ο Κυριάκος την Ελλάδα. Προχωράμε πιο πέρα το συγκλονιστικό ρεπορτάζ της Αυγής! Μυστική συνάντηση του Γρηγόρη Δημητριάδη με υπουργούς του Μαδούρο! Ο Μαδούρο θα βρει καταφύγιο στην Ελλάδα με αντάλλαγμα τα αποθέματα χρυσού της Βενεζουέλας. Κι ο Νίκος ο Παπάς θα είναι η μεταγραφή – έκπληξη του Κυριάκου, στο πλαίσιο της διεύρυνσης προς την κεντροαριστερά! 

Στο παράλληλο σύμπαν των Καρτερών, το μόνο μέρος που τα ποτισμένα με πυρηνικά ραπανάκια θεραπεύουν το άσθμα, η ΕΡΤ και το ΑΠΕ της εποχής του ΣΥΡΙΖΑ είναι οργανισμοί που σέβονται την ενημέρωση…

 

Like a Hurricane...

Neil Young

Ο Ανδρέας, ο Τσε, και το … γελαστό παιδί!

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε διδακτορικό στα οικονομικά, είχε διατελέσει καθηγητής πανεπιστημίου στον Καναδά, και στην Αμερική, είχε γράψει βιβλία, είχε διωχτεί επί χούντας, είχε διατελέσει υπουργός, και ήξερε τέλεια αγγλικά.

 

Τσε Παπάρα και Χοσέ Καρούμπαλο

Ξεκίνησε τροτσκιστής και κατέληξε σοσιαλδημοκράτης, μια διεθνής χαρισματική προσωπικότητα, που σε ένα μεγάλο βαθμό άλλαξε την Ελλάδα ως πρωθυπουργός…

Το παραμύθι του «αλλαγμένου Τσίπρα»…

Με συγκίνηση (που διακόπτεται μόνο για το νευρικό γέλιο που έρχεται και φεύγει) διαβάζω και ακούω τους συμπολίτες οι οποίοι, με αφορμή τις δηλώσεις του συντρόφου Αλέκση το βράδυ των εκλογών, διαπιστώνουν ότι έχουμε να κάνουμε με «έναν άλλο Τσίπρα».

Ακόμα πιο συγκινητικός είναι ο τρόπος με την οποία αιτιολογούν τη διαπίστωση και ο οποίος μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση «το λέει ο ίδιος»…

Μεγάλα λόγια και τζούφιες υποσχέσεις; Ή μήπως όχι;

Είμαι πια αρκετά μεγάλος σε ηλικία ώστε να έχω ζήσει ουκ ολίγες αλλαγές κυβέρνησης.

Και απ’ όσες Θυμάμαι, όλες είχαν μια κοινή συνισταμένη, πέρα από τις

πομπώδεις δηλώσεις, τις υποσχέσεις για στρώσιμο στη δουλειά, τους δεκάρικους για προσφορά, για μια νέα αρχή, κλπ.

Η κοινή συνισταμένη όμως που χαρακτηρίζει κάθε νέα κυβέρνηση άμα τη αναλήψει της εξουσίας είναι πάντα η υπόσχεση για αποδέσμευση των αστυνομικών από τα γραφεία στους δρόμους, η μείωση εκείνων που φρουρούν μεγαλόσχημους, η μείωση των διάφορων μετακλητών, και τέλος η άρνηση χρήσης κρατικών λιμουζίνων.

Ήμουνα νιος και γέρασα και κάθε φορά που μια νέα κυβέρνηση παραλαμβάνει τη σκυτάλη, τα ίδια και τα ίδια…

Ελληνική Λύση: Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…

Τους πείραξε η ζέστη ή το τσίπουρο στην Ελληνική Λύση Λάρισας: Ο Κυριάκος Βελόπουλος μήνυσε υποψήφιο βουλευτή του, ο οποίος οδηγήθηκε στο κρατητήριο.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης αποφάσισε να κρατήσει ο ίδιος την έδρα της Λάρισας, στην οποία εκλεγόταν ο Θανάσης (Νασιούλας) Νασίκας, πρώην αγροτοσυνδικαλιστής της ΝΔ και πρώην δήμαρχος Τυρνάβου, ο οποίος είχε εδώ και καιρό προσχωρήσει στο κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου και είχε χριστεί “θεσσαλάρχης”…

Και τώρα με ποιους θα γελάμε;

Ανακοινώθηκε χθες το νέο υπουργικό συμβούλιο, και αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι πρόκειται περί κανονικών ανθρώπων.

Ούτε ένα σούργελο ανάμεσά τους… ούτε ένα ταγάρι… ούτε ένας χαϊβανοντολμάς.

Που είναι εκείνες οι πρώτες ηρωικές μέρες της Πρώτη Φορά Αριστεράς, τότε που οι μπουτούδες χόρευαν καρσιλαμάδες στις πλατείες και τα υπουργεία γέμιζαν από διάφορους σαλεμένους, ο καθένας με τη δική του ιδεοληπτική ατζέντα, που έλεγαν την μια σαχλαμάρα μετά την άλλη;

Θυμάμαι φίλη νέα βουλευτίνα, που μου έλεγε πως στην αρχή, όταν πήγε να ορκιστεί, τρόμαξε… ο χώρος ήταν γεμάτος από διάφορους περίεργους τύπους, κυρίως με αλογουρές,  άλλος με πέδιλα, άλλος με στρατιωτικό σακίδιο, άλλος με ψαράδικο γιλέκο, άλλος με χαϊμαλιά, άλλη με 4-5 εμφανή τατουάζ, κ.ο.κ….

«Πρώτη Φορά Δεξιά»…

Επειτα από τέσσερα και πλέον χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας χάνει και την κυβέρνηση, χάνει και την εξουσία.

Μέσα σε όλα τα άλλα, έχει κατορθώσει κάτι πρωτοφανές. Απάλλαξε πολλούς αριστερούς «ράτσας» από σύνδρομα και συμπλέγματα δεκαετιών και τους έστειλε στην πολιτική αγκαλιά του Μητσοτάκη. Μπορεί αυτή και να είναι η προσφορά του στην Ιστορία…

Πέρασαν τέσσερα και πλέον χρόνια από τότε που ο Αλέξης Τσίπρας, η παρέα του και οι οπαδοί τους πανηγύριζαν για την «πρώτη φορά Αριστερά».

Το να θυμηθεί κανείς όλα τους κατορθώματα όλα αυτά τα χρόνια είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Το να τα ξεχάσει είναι αδύνατο και θα είναι και λάθος…

Μουδιασμένη νίκη…

Σχεδόν πέντε χρόνια τώρα ο Σύριζα (παρέα με τους ΑνΕλ) κατέστρεφαν συστηματικά τη χώρα.

Όλο αυτό το διάστημα ζήσαμε ένα τσίρκο του παραλόγου, ένα πραγματικό freak show, με διάφορα φρούτα που κανονικά ούτε για γιδοβοσκούς δεν θα τους προσλάμβανε κανείς να νομοθετούν.

Και άντε ο πολύς κόσμος μάσησε από τις υποσχέσεις του Αλέξη για σκίσιμο μνημονίων, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, κλπ.

Και άντε μετά το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο ο Αλέξης ας πούμε ότι έβαλε μυαλό και έγινε πιο μνημονιακός κι από τον Άδωνι, και πιο μερκελικός κι από τον Σόιμπλε…

Ναι, αλλά σήμερα;

Πως εξηγείται αυτό το 31 και κάτι τοις εκατό που άρπαξε ο Αλέξης και το τσούρμο των απατεώνων του;

Η ιστορική μάχη του αεροδρομίου John F. Kennedy…

Πριν από λίγες μέρες η μεγαλύτερη χώρα του πλανήτη, η Αμερική, γιόρτασε όπως κάθε 4^η Ιουλίου, την επέτειο της ανεξαρτησίας της.

Και επειδή εμείς εδώ ήμασταν φουλ απασχολημένοι με τα των εκλογών, αλλά και με τα μπάνια μας, δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία σε κάτι που άλλες φορές θα γίνονταν viral στα σόσιαλ μύδια.

Αναφέρομαι στον Βελόπουλο των ΗΠΑ, εκείνον τον κοκορόμυαλο με το μαλλί αλά Παπαχριστόπουλου, τον πρόεδρο ντε… τον Ντόναλντ.

Που μάλλον συναγωνίζεται σε αμορφωσιά τον δικό μας Αλέξη, και σε ιστορικές γνώσεις τον ιστορικό(!) Βελόπουλο που λέγαμε, ο οποίος εκτός του ότι αγνοεί ότι η ιστορία ως επιστήμη δεν παραδέχεται την ύπαρξη του Ιησού, και γι’ αυτό εμπορεύεται χειρόγραφες επιστολές του (στα γαλλικά παρακαλώ), αλλά είχε πει πρόσφατα και το αμίμητο πως η Γερμανία δεν διέθετε πολεμικό ναυτικό στους δυο παγκοσμίους πολέμους.

Μιλάμε για επιστήμονα, όχι αστεία… για φτυχιούχο…

Σήμερα σύντροφε, δεν θα έρθει η Μερσεντές…

Ναι σύντροφε υπουργέ, δυστυχώς σήμερα το πρωί, το αμάξι με τον οδηγό δεν θα σε περιμένει έξω απ’ το σπίτι σου για να σε πάει στο υπουργείο. Πήγε, λέει, να πάρει άλλον.

Ο αφέντης-λαός (τι ωραία αριστερή φράση, ε;) σε ξωπέταξε από την θέση για την οποίαν τόσο καμάρωνες (κι ας έκανες τάχατες τον υπεράνω καρέκλας) αποφαινόμενος τελεσιδίκως πως είσαι άχρηστος.

Και για σένα σύντροφε γενικέ γραμματέα του υπουργείου, η ιδιαιτέρα σου δεν έχει σημειώσει κανένα ραντεβού σήμερα στο γραφείο σου. Ποιο γραφείο σου δηλαδή, που το έπιπλο άδειασε απ’ τα χαρτιά σου, καθαρίστηκε, γυαλίστηκε και περιμένει έναν καινούριο που εκλέχτηκε χθες.

Ομολογώ πως την λυπήθηκα λιγάκι την ιδιαιτέρα σου, μαζεύει και τα δικά της πραγματάκια η συφοριασμένη, ψιλοδακρυσμένη είναι και τρέχει η μάσκαρα από τα ναζιάρικα ματάκια της…

Καληνύχτα ψεύτη…

Ως ο πρωθυπουργός που διέψευσε περισσότερο από όλους τους άλλους τις προσδοκίες των πολιτών που τον πίστεψαν και τον ψήφισαν, κινδυνεύει να «μείνει στην ιστορία» ο Αλέξης Τσίπρας.

Οι υποσχέσεις του, που πριν από τέσσερα χρόνια έπεισαν την πλειοψηφία των Ελλήνων να τον εμπιστευτεί με την πρωθυπουργία της χώρας, καταρρίφθηκαν κάνοντας τον μεγαλύτερο θόρυβο.

Οι «κωλοτούμπες» του έγιναν μέχρι και... διεθνής όρος για την περιγραφή περιπτώσεων πολιτικών που έκαναν στροφή 180 μοιρών στα πιστεύω και τις θέσεις τους, ώστε να παραμείνουν στην εξουσία.

Save Me...

Aimee Mann

Να μην ξεχάσουμε ποτέ!

Να μην ξεχάσουμε ποτέ! Το αποκορύφωμα της εθνικής παράκρουσης και όσα έζησε η χώρα

Ακριβώς τέσσερα χρόνια πριν ο σύντροφος Αλέκσης μαζί με τον Σώρρα των αστών, τον Γιάνη τον Βαρουφάκη, αποφάσισαν πως η χώρα είναι πολύ πιο ασήμαντη από την περιέργεια, τις εμμονές και την ανάγκη για εξουσία και αποφάσισαν να την πετάξουν από τον 10ο όροφο για να δούν αν μπορεί να πετάξει.

Κάποιοι χρησιμοποιούν τη φράση «την έπαιξαν στα ζάρια», αλλά αυτή η φράση είναι μάλλον ατυχής καθώς στα ζάρια έχεις κάποιες πιθανότητες επιτυχίας.

Έτσι κι αλλιώς, ο σύντροφος Αλέκσης και ο νάρκισσος Γιάνης δεν έδιναν δεκάρα για τη χώρα…

Γελώντας με τον θάνατο των άλλων…

Ηταν ο Τσίπρας που αγαπήσαμε. Τέλος πάντων ο Τσίπρας που αγάπησε ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος.

Ευδιάθετος, άμεσος, με μισοσηκωμένα τα μανίκια ενός λευκού πουκάμισου που ζορίζει τα κουμπιά στην κοιλιά, με το τσιτωμένο μπλε παντελόνι που σηκώνεται και αποκαλύπτει τις κάλτσες, με δυο καρέκλες και ένα τραπεζάκι μπροστά στο τζάκι του Μαξίμου –σε άλλες περιπτώσεις θα ανακοίνωνε επιδόματα.

Αλλά δεν ήταν αυτή η περίπτωση.

Η συνέντευξη στον Αντώνη Σρόιτερ ήταν για να δείξει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ως ο άνθρωπος του λαού μέσα στο πρωθυπουργικό Μέγαρο.

Να περιγράψει πώς ντύνεται το πρωί, να πει ότι πηγαίνει αυτός τα παιδιά σχολείο και να αναλογιστεί από πότε έχει να πάει σουπερμάρκετ να ψωνίσει καλούδια για να μαγειρέψει η κυρά Μπέτυ τις σπεσιαλιτέ της…

Όλα όσα μας έμαθε ο Αλέξης τα τελευταία 5 χρόνια…

φεύγει αλλά τα πολύτιμα μαθήματα που μας έδωσε θα μας συντροφεύουν για πάντα. Προφανώς τα έδωσε εν αγνοία του αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει για όλους εμάς που ωφεληθήκαμε από αυτά.

Για όλους εμάς που είτε μάθαμε, είτε επιβεβαιώσαμε ότι

- Το μόνο προσόν που χρειάζεται για να γίνεις πρωθυπουργός είναι να είσαι αδίστακτος και να μη φοβάσαι να οδηγήσεις εκατομμύρια ανθρώπους στον γκρεμό, αν αυτό εξυπηρετεί τον πόθο σου για εξουσία. 

Η μόρφωση, η καλλιέργεια, η αντίληψη των συσχετισμών στην Ευρώπη και τον κόσμο, οι ξένες γλώσσες, οι βασικές γνώσεις γεωγραφίας, οι γνώσεις γενικότερα, η σοβαρότητα, η συνέπεια, η αποδοχή της ευθύνης, η ειλικρίνεια, η εργατικότητα, η αποτελεσματικότητα και όλα αυτά που θεωρούμε προτερήματα για την επιτυχία, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου απαραίτητα και η έλλειψή τους δεν επηρεάζει την πολιτική ανέλιξη…

Πως θα προλάβουμε τον εφιάλτη… ψηφίζοντας Αλέξη!

Σήμερα το πρωί ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα.

Και όχι μόνο κάθιδρος, αλλά  και ανήσυχος.

Όλο το βράδυ υπέφερα.

Μια από αέρια, και μια από ένα όνειρο, ή μάλλον εφιάλτη, που είδα.

Τι είδα ο καψερός;

Έγιναν, λέει, οι εκλογές, και βγήκε πρώτη η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου, που άρχισε να κυβερνά με δεκανίκι το κόμμα του… Λαφαζάνη!

Και μετά από τους πρώτους ενθουσιασμούς, με κάτι σιτεμένες γεροντοκόρες πρώην Δαπίτισες, και κάτι λιμοκοντόρους παλιούς Ονεδίτες να χορεύουν σέικ στο Σύνταγμα, μετά από κοινές εμφανίσεις και αγκαλιές του Κυριάκου με τον Λαφαζάνη, άρχισαν τα πραγματικά όργανα.

Άρχισε δηλαδή η πολιτική μας δουλεία, και η οικονομική μας δολοφονία.

Άρχισε η κατρακύλα…

Θυμάμαι…

Θυμάμαι τα φάσκελα να πέφτουν κατά ριπάς πάνω από τα κεφάλια των τσολιάδων, στους τείχους του Κοινοβουλίου. Και λίγο πιο κάτω, σε ένα τραπέζι σαν τα πάνελ του Παπαδάκη, τον Γιάνη, τον Τσακαλώτο, τον Κατρούγκαλο και τον Καζάκη να εξηγούν πώς θα φύγουμε από την κρίση και ταυτοχρόνως θα βάλουμε και λεφτά στην τσέπη. «Όχι μόνο θα μας τα δώσουν, θα μας παρακαλάνε να τα πάρουμε».

Τι απέγινε ο Καζάκης; Και γιατί δεν έκανε καριέρα αντίστοιχη των άλλων; 

Θυμάμαι εκείνο το παλικάρι που έγινε σύμβολο αμφισβήτησης επειδή, κάνοντας παρέλαση, σήκωσε το χέρι και μούτζωσε την εξέδρα των επισήμων. Τους «δασύτριχους πολίτες και της Αυριανής τους τρωγλοδύτες», που έλεγε ο Σαββόπουλος, να βρίζουν και να φτύνουν τον Κάρολο Παπούλια, να επιτίθενται στην κεφαλή του πολιτεύματος…

Ο Βελόπουλος, ο Γιάνης και ο Κοέλιο…

Το μυαλό ενός ψηφοφόρου του Βελόπουλου είναι ένα μυαλό τετράγωνο, που λένε, το οποίο ακολουθεί με αυστηρότητα την οδό της επαγωγής.

Ξυπνάει, ας πούμε το πρωί, πρέπει να πληρώσει ΔΕΗ, δεν έχει τα χρήματα, θυμώνει, θυμάται την Αλωση της Πόλης και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, αν ο Πατριάρχης ξαναλειτουργήσει στην Αγιά Σοφιά, δεν θα χρειάζεται ούτε ΔΕΗ ούτε τίποτε.

Αν αργότερα στο καφενείο τον ρωτήσουν πού τα ’μαθε όλ’ αυτά, θα συστήσει στους αμόρφωτους να διαβάσουν καμιά επιστολή του Ιησού για να ξεστραβωθούν.

Αφού δε αποφανθεί ότι όλοι οι πολιτικοί είναι λαμόγια και όλοι οι γιατροί σου ζητάνε φακελάκια για να σου βγάλουν τη χολή, γι’ αυτό χρειάζεται η θανατική ποινή, θα πεταχτεί από το καφενείο για να τσακωθεί…