Η κυρά Σούλα απ’ το πρωτόκολλο, και η σφραγίδα της εξουσίας…

Μέσα στη γενικευμένη φόρτσα της νέας κυβέρνησης, η οποία μπήκε δυνατά (να τα λέμε αυτά),  παρ’ όλο που διανύουμε μια συνήθως «νεκρή» περίοδο λόγω θερινής ραστώνης, άκουσα και πάλι για χιλιοστή φορά τα περί μεταρρύθμισης του δημοσίου τομέα.

Ήμουνα νιος και γέρασα, και αυτό το ακούω από εποχής… Ράλλη.

Γι’ αυτό και παραμένω επιφυλακτικός, αν και αυτή τη φορά ο Κυριάκος μοιάζει αποφασισμένος. 

Μόνο που για να μεταρρυθμιστεί το δημόσιο δεν αρκεί ένας Κυριάκος.

Ούτε καν πολλοί Κυριάκοι.

Στο ελληνικό δημόσιο δεν κάνει κουμάντο ούτε ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ούτε ο κάθε υπουργός, ούτε οι γενικοί γραμματείς, οι διοικητές, οι υπουργοί, οι υφυπουργοί, οι σύμβουλοι, και λοιποί…

Στο ελληνικό δημόσιο ανέκαθεν έκανε κουμάντο η … κυρά Σούλα στο πρωτόκολλο.

Ή αλλιώς η μάστιγα του δημοσίου…

Και η κυρά Σούλα δεν χρειάζεται να είναι ντε και καλά μια κυράτσα ή μια κακότροπη γεροντοκόρη, που κάποτε είδε φως και τρούπωσε σε μια θέση, και έκτοτε έχει βάλει σκοπό της ζωής της να βασανίζει τον απλό κοσμάκη, τον κάθε πολίτη, με το όπλο της σφραγίδας διά της οποίας ελέγχει τον μικρόκοσμό της…

Όχι… έτσι όπως έχει διαμορφωθεί ο δημόσιος τομέας δεκαετίες τώρα, κυρά Σούλα μπορεί να είναι και ο Μπάμπης ο αρρενωπός, που μπήκε με τηλεφνημα ως αφισοκολλητής, ή ακόμη κι ο Ντίμης με τα πολλά πτυχία και τις ξένες γλώσσες που μπήκε μέσω ΑΣΕΠ.

Η κυρά Σούλα δηλαδή δεν είναι ένα πρόσωπο, αλλά ένας θεσμός.

Ένας θεσμός που εκπροσωπεί ότι χειρότερο τόσο στην λειτουργία του δημοσίου, στην γραφειοκρατία, όσο και στην ανθρώπινη φύση.

Να μη ξεχνάμε πως και ο περίφημος Adolph Eichmann ένας στυγνός γραφειοκράτης ήταν, και πάνω σε αυτό βάσισε ολόκληρη την υπεράσπισή του, τότε που τον δίκασαν οι Ισραηλινοί και στη συνέχεια τον κρέμασαν.

Μάλιστα η φιλόσοφος Hannah Arendt έγραψε βαρυσήμαντα βιβλία για την φύση του κακού, βασιζόμενη πάνω σε αυτό ακριβώς το θέμα. Του γκρίζου γραφειοκράτη, που με όπλο τη σφραγίδα στο χέρι μπορεί να κάνει το απόλυτο κακό.

Διαβάστε το The Banality of Evil, και το  Eichmann in Jerusalem, και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Έτσι λοιπόν και στα καθ’ ημάς, μπορεί να μην έχουμε τον Eichmann στα κατά τόπους γκισέ και στα πρωτόκολλα των δημοσίων υπΕρεσιών, αλλά έχουμε δεκάδες χιλιάδες κυρά Σούλες. Λεγεώνες ολόκληρες… σε κάθε μορφή.

Οι οποίες πνίγουν την κάθε νεωτερικότητα, την κάθε απόπειρα καινοτομίας, και καταδικάζουν τον δημόσιο τομέα μας στην αιώνια δυσλειτουργία, κάνοντας παράλληλα το κομμάτι τους, βγάζοντας προς τα έξω ακόμη και απάνθρωπα ενδόμυχα σαδιστικά συμπλέγματα.

Και όλα αυτά τα θυμήθηκα επειδή τα έζησα τις τελευταίες μέρες στο πετσί μου, ερχόμενος αντιμέτωπος με το θηρίο που λέγεται κυρά Σούλα, με τη μορφή μιας καλτάκας «υπεύθυνης» σε κάποιον δήμο, η οποία κρυπτόμενη πίσω από ανούσιες διατάξεις, αποφάσεις, ψηφίσματα, και βούρτσες μπλε κάνει αυτό που η κάθε κυρά Σούλα ξέρει να κάνει και μάλιστα πολύ καλά… δηλαδή τίποτα!

Και όμως, δεν πάει να θέλει ο δήμαρχος (λέμε τώρα)… δεν πάει να θέλει ο υπουργός… δεν πάει να θέλει ο πολίτης;

Ουδεμίαν σημασίαν έχει.

Νόμος είναι η σφραγίδα της κυρά Σούλας.

Και τα σκυλιά δεμένα…

Strange Attractor

ΥΓ- Διάβασα κάτι για «αποκομματικοποίηση» του κράτους που θέλει να φέρει ο Κυριάκος, δίνοντας, λέει, αυξημένες εξουσίες, αρμοδιότητες, και υπογραφές στους γενικούς διευθυντές του δημοσίου, αντί για τους υπουργούς.

Μα καλά, δεν ξέρει ότι τα κατ’ εξοχήν κομματόσκυλα είναι οι γενικοί διευθυντές, και οι διευθυντές των υπΕρεσιών;

Δεν ξέρει πως και με τι προσόντα κρίνονται για τις εν λόγω θέσεις;

Έτσι θα «αποκομματικοποιηθεί» το κράτος;

Τι να πω;

ΥΓ 2- Αν κάποιος πρωθυπουργός θέλει όντως να αλλάξει τη λειτουργία του δημοσίου, δεν χρειάζονται ούτε 30χρονοι τεχνοκράτες γιάπηδες, ούτε ειδικοί σύμβουλοι «φτυχιούχοι» του Χάρβαρντ, ούτε μεγαλόστομες διακηρύξεις για «ηλεκτρονική διακυβέρνηση» κλπ.

Βασικά αυτό που χρειάζεται είναι  ένα πλήρες reboot στην μάστιγα της πολυνομίας που ταλανίζει τον δημόσιο τομέα (και γενικά τον νομικό κόσμο).

Που για να βγει μια απλή απόφαση τριών σειρών για κάτι ανούσιο, χρειάζονται τρεις σελίδες «λαμβάνοντας υπ’ όψιν» με κατεβατά νόμων και τροποποιήσεων αυτών, από το … 1930 και ίσως και πιο πριν!

Δύσκολο να γίνει, το καταλαβαίνω. Αλλά αν υπάρχει βούληση, θέληση, και σκληρή δουλειά, τότε σε 2-3 χρόνια το πολύ ξεκινάμε από το μηδέν με πολύ λιγότερους και σαφώς πιο λειτουργικούς νέους νόμους.

Μόνο έτσι θα μπει η κυρά Σούλα στο λαγούμι της (για καμιά 30αριά χρόνια, οπότε η νέα πολυνομία που θα ξαναπροκύψει θα δημιουργήσει νέες στρατιές από κυρά Σούλες).