Cocaine...

Eric Clapton

ΣΥΡΙΖΑ: «Μη μας ψηφίζετε, για το καλό σας»!

Το ότι ο Σύριζα είναι ότι πιο οπορτουνιστικό και καιροσκοπικό εμφανίστηκε στη πολιτική σκηνή μας τα τελευταία χρόνια, προσωπικά το έχω εξαντλήσει ως εκεί που δεν πάει άλλο.

Και βέβαια δεν θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο, αφού το να πας από το 3% στο 30% (δημοσκοπικά έστω) δεν γίνεται αλλιώς.

Πρέπει να χαϊδέψεις αφτιά, και να υποσχεθείς τη κάθε παπαριά στον κάθε παπάρα πικραμένο.

Στοιχειωδώς σοβαρό κόμμα να είσαι, αν δεν υπόσχεσαι φύκια για μεταξωτές κορδέλες, καταλήγεις … ΚΟΔΗΣΟ.

Και επειδή προσωπικά έχω πάρα πολύ καλή μνήμη, ακόμη θυμάμαι τις εποχές όπου ο Συνασπισμός (νυν Σύριζα) «μας κοιτούσε στα μάτια» μέσα από τεράστιες προεκλογικές αφίσες μπας και καταφέρει να μπει στη Βουλή…

Τρέμουν στον Σύριζα…

Αν κάποιος περάσει έξω από την Κουμουνδούρου από χθες το βράδυ θα αισθανθεί μια… μυρωδιά.

Δεν είναι η συνηθισμένη της εγκατάλειψης της πλατείας.

Είναι η μυρωδιά του φόβου που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές που ίσως έρθουν σύντομα.

Πέρα από τους λεονταρισμούς και τις ατάκες καλωσορίσματος της Προεδρικής ψηφοφορίας, ο Αλ. Τσίπρας και η παρέα του τρέμουν στην ιδέα ότι θα πρέπει να αναλάβουν τα ηνία της χώρας σε περίπτωση που κάτι πάει… στραβά στις 29 Δεκεμβρίου και την τρίτη ψηφοφορία…

Για ποιον άραγε βαράει το νταούλι;

Ο πρόεδρος και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν καθημερινά ότι η λύση του ελληνικού προβλήματος θα έρθει μετά τη διαπραγμάτευση που σκοπεύουν να κάνουν ως κυβέρνηση με τους δανειστές και την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.

Τα στελέχη του κόμματος αρνούνται, όμως, συστηματικά να απαντήσουν στα επίμονα ερωτήματα που δέχονται για το τι σκοπεύουν να κάνουν εάν η διαπραγμάτευση με τους δανειστές αποτύχει και οι δανειστές αρνηθούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις τους...

Γοργόνες και (ψευτό)μαγκες

Η συμπαθής Ελληνική ταινία όπου η Μάρθα Καραγιάννη θαμπωμένη από το κάλλος του Φαίδωνα Γεωργίτση φέρνει τους κιοφτέδες μαζί με το τηγάνι είναι ένα εξαιρετικό λαογραφικό δείγμα της άποψης περί τουριστικής ανάπτυξης εν Ελλάδι τις τελευταίες δεκαετίες.

Επαναστάτης για γέλια…

Προσπάθησα να καταλάβω τον Νίκο Ρωμανό.

Αλήθεια, προσπάθησα πολύ.

Αφουγκράστηκα τις ακραίες εκδοχές περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κάθε ημιμαθής πιπιλίζει σαν ασφαλές ιδεολογικό γλειφιτζούρι.

Διάβασα τα περί θεόστραβης δικαιοσύνης που αδυνατεί να κρίνει με συμπάθεια «το παιδί».

Παρακολούθησα τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, όπου οι παρευρισκόμενοι δήλωναν την στήριξή τους προς τον νεαρό απεργό πείνας, είτε γιατί γνώριζαν την ουσία του θέματος είτε γιατί βρήκαν μια αφορμή να καταγγείλουν το κακό και άδικο κράτος είτε γιατί έτσι τους επέβαλε ο κομματικός τους ή μή φορέας.

Εν τέλει, όχι μόνο δεν έβγαλα άκρη, αλλά προβληματίστηκα ακόμα περισσότερο...

Πανικός στις αγορές και στα χρηματιστήρια.

Στη δίνη της πολιτικής αβεβαιότητας κινείται χρηματιστήριο και αγορά ομολόγων. Ταυτόχρονα, η ανησυχία για τις πολιτικές εξελίξεις φαίνεται ότι αγγίζει τα γκισέ των τραπεζών.

Όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές δεν έχει εκδηλωθεί κύμα φυγής καταθέσεων αλλά σε πολλά τραπεζικά καταστήματα υπήρχε αυξημένη κινητικότητα από την πλευρά των πελατών οι οποίοι ρωτούσαν για τις λήξεις των προθεσμιακών τους καταθέσεων, και ζητούσαν να πληροφορηθούν για συγκεκριμένα προϊόντα και γενικότερα ενημέρωναν την τράπεζα να μην προβεί σε ανανέωση της κατάθεσης χωρίς να ενημερωθεί ο πελάτης…

Ανεπάρκεια, κόμπλεξ και ιδιοτέλεια… (συνδικαλισμός).

Προσπαθώντας να ανιχνεύσω και να καταγράψω τις επαναστατικές προθέσεις και τις πολιτικές διαθέσεις ενός  διάσημου "Φωτόπουλου" που οδηγεί το συνδικαλιστικό  κίνημα των εργαζομένων «εδάφους» στα αεροδρόμιά μας, σχεδόν τριάντα (!) ολόκληρα χρόνια τώρα, οδηγήθηκα στην αναζήτηση ανάλογου υλικού, τόσο στο διαδίκτυο, όσο και σε πληροφορίες πρόθυμων και αξιόπιστων εργαζομένων σε αυτά.

Αναμφισβήτητα ότι είναι ορατό, ότι είναι αντιληπτό οπτικά ή ακουστικά με αντικειμενικό και πραγματικό τρόπο μπορεί να προσεγγιστεί, αξιολογηθεί, αναλυθεί και εν τέλει να ερμηνευτεί…