Έβλεπα χθες βράδυ ένα επεισόδιο του «ριάλιτι» Hell’s Kitchen, όπου διάφοροι νέοι
και νέες διαγωνίζονται στην μαγειρική υπό την αυστηρή εποπτεία του σεφ
Μποτρίνι. Καμία σχέση με το Power of Love ή το Game of Love, όπου οι διαγωνιζόμενοι(ες) είναι απλά σούργελα που ψάχνουν τρόπο να γίνουν διάσημοι(ες) και ίσως
να βρουν καμιά γόνο εφοπλιστών να τυλίξουν ή έστω να κάνουν καριέρα (στην
καλύτερη) με τον Σειρηνάκη.
Στο εν λόγω μαγειρικό ριάλιτι οι παίκτες είναι
σαφώς πιο προσγειωμένοι, πιο γήινοι, και τουλάχιστον κατέχουν μια τέχνη, αυτή
του μαγειρεύειν.
Πέρα λοιπόν από τα διάφορα που μαθαίνει κανείς
παρακολουθώντας τους επίδοξους σεφ, όπως οξύτητες, εντάσεις, κερωμένη τρούφα,
αέρα από φινόκιο, σφαιροποίηση, infusion, και λοιπές
σαχλαμάρες, το χθεσινό επεισόδιο μου πρόσφερε ένα ακόμη μάθημα ζωής...
