By my side....

INXS in by my side...

Οκτωβριανή κληρονομιά της σύγκρουσης και της σποράς…

Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια.

Σε δέκα μόνον μέρες, 17-28 Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αντέστρεψε πλήρως το πολιτικό πεδίο και, από αμυνόμενος, βρίσκεται επιτιθέμενος. Αντίστροφα οι αενάως επιτιθέμενοι αντίπαλοί του βρίσκονται αμυνόμενοι και βαριά εκτεθειμένοι.

Η αιφνιδιαστική αυτή τροπή υπερβαίνει τις κινήσεις τακτικής και, υπό όρους, δυναμική στρατηγικής.

Η Αξιωματική Αντιπολίτευση και ο αρχηγός της έχασε το πολιτικό στοίχημα.

Αυτά παθαίνουν όσοι σχεδιάζουν ερήμην της Ιστορίας.

Κινητοποίησε τους επαγγελματίες συνδικαλιστές του Δημοσίου, που μετεστέγασε ομαδικά από το βαθύ ΠΑΣΟΚ, προετοίμασε το μεγάλο απεργιακό κύμα και εξαπέλυσε πανστρατιά «να ανατρέψει την κυβέρνηση ο Λαός».

Οι απεργίες ήσαν μαζικές αλλά, παρά τα αλλεπάλληλα κύματα, πολύ σύντομες.

Ο Λαός απλώς δεν θέλει εκλογές.

Λιγότερα από 2.500 άτομα -μετρημένα- έτρεξαν να ακούσουν τον κ. Τσίπρα στην «πλατειά συγκέντρωση του αδούλωτου δημοκρατικού Λαού» μπροστά στον Λευκό Πύργο -και αναγκαστικά μακρυά του!

Τα χάπια μου!!!!!!!!!

Στα πλαίσια της δημοκρατίας, και επειδή ισχύει ο νόμος της πλειοψηφίας, έχουμε δει κατά καιρούς να εκλέγονται βουλευτές όπως η Τσιτσιολίνα στην Ιταλία, ή κάποιοι αντίστοιχης πολιτικής ποιότητας, πραγματικοί «καραγκιόζηδες» στα καθ ημάς.

Βλέπετε η ψήφος είναι ίση για όλους.

Όπως ψηφίζει φερ’ ειπείν ο Νανόπουλος, έτσι ψηφίζει και ο Μητσάρας ο Πετούγιας, που πάει στην κάλπη για … τζερτζελέ και μπουλκουμέ,

Δυστυχώς δηλαδή, όπως η μάζα προτιμά να ακούει ΛεΠα αντί Μότσαρτ, έτσι επιλέγει και τους πολιτικούς της εκπροσώπους.

Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που πάμε κατά διαόλου, και μάλιστα έρχονται στιγμές και συγκυρίες, που απογοητευμένοι οι άνθρωποι από αυτά τα «δημοκρατικά» φαινόμενα, σπεύδουν να αγκαλιάσουν και να στηρίξουν τραμπούκικες οργανώσεις και σχήματα του στυλ της Χ.Α. με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα.

Σαμαράς: «Τελειώστε τους»!

Το πράσινο φως για την εξάρθρωση κι όχι απλά ένα χτύπημα στη Χρυσή Αυγή δόθηκε έπειτα από αλλεπάλληλες συσκέψεις, τηλεφωνήματα και συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους Νίκο Δένδια, Τάκη Μπαλτάκο, Χαράλαμπο Αθανασίου, Δημήτρη Σταμάτη, και Χρύσανθο Λαζαρίδη.

Η απόφαση βασίστηκε σε δύο πυλώνες: Την πέρα από κάθε αμφιβολία σύνδεση της Χρυσής Αυγής με την ειδεχθή δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη διαβεβαίωση ότι οι τριάντα και πλέον υποθέσεις μπορούν νομικά να στοιχειοθετήσουν ένα βαρύ κατηγορητήριο για εγκληματική οργάνωση.

«Έχουμε μία δεμένη υπόθεση και το σωστό timing…», έλεγαν στο Μαξίμου.

Ιδανικοί βάρβαροι…

Μέσα στη μέρα ο Ηλίας Κασιδιάρης θα δηλώσει ότι ο Σαμαράς πήγε επίσκεψη στο Ισραήλ και αντί για σοκολατάκια κρατούσε το σκαλπ της Χρυσής Αυγής.

Ευτυχώς.

Μεταξύ μας, θα είναι αμήχανο να επισκέπτεται το μνημείο του Ολοκαυτώματος ο πρωθυπουργός της χώρας που χορήγησε γενναιόδωρη κοινοβουλευτική παρουσία στους αρνητές του.

Προσβλητικό για τους νεκρούς,  εκνευριστικό για τους ζωντανούς.

Τώρα τα προσχήματα διασώζονται.

Επιτέλους μπορούμε να σκάψουμε με νύχια και με τρυπάνια για πετρέλαιο, αέριο και δολάρια.

Όμως κάποια στιγμή, εμείς στην Ελλάδα, πρέπει να κάνουμε μία κουβέντα μεταξύ μας.

Το μάθημα ιστορίας ως μοχλός της δημοκρατικής συνείδησης.

Η εκπαίδευση αποτέλεσε ένα από τα πιο σημαντικά αν όχι το πιο σημαντικό εργαλείο στη διαμόρφωση και συγκρότηση των σύγχρονων εθνών-κρατών.

Ειδικότερα, η διδασκαλία της ιστορίας στα σχολεία και το περιεχόμενο της συνδέεται άρρηκτα με τον εθνικό χρόνο (ιστορικά γεγονότα, ήρωες) και με τους στόχους του έθνους κράτους, καθώς αποτελεί ομογενοποιητικό στοιχείο του εθνικού συνόλου και κύριος μοχλός της προώθησης της εθνικής συνείδησης.

Αναμφισβήτητα, ένας από τους στόχους της εκπαίδευσης και της σχολικής ιστορίας ενός κράτους είναι η ενίσχυση της αγάπης του λαού προς την πατρίδα, αυτό δεν προϋποθέτει όμως και την καλλιέργεια του μίσους προς τον Άλλον.

Διότι, άλλο ο πατριωτισμός και άλλο ο εθνικισμός.

Όργιο αναξιοκρατικών προσλήψεων στα ΑΕΙ!

Όργιο προσλήψεων με κριτήρια νεποτισμού ή και κομματικά σε θέσεις διοικητικών υπαλλήλων στα μεγάλα πανεπιστήμια την τελευταία δεκαπενταετία καταγγέλλεται σήμερα, ενόψει της «ονομαστικοποίησης» σε οκτώ ΑΕΙ των συνολικά 1.349 θέσεων διαθεσιμότητας.

Για να γίνει η «ονομαστικοποίηση» με βάση τα κριτήρια του ΑΣΕΠ, τα οκτώ ΑΕΙ οφείλουν να στείλουν στο υπ. Παιδείας τους καταλόγους των διοικητικών υπαλλήλων τους έως την προσεχή Τετάρτη 9 Οκτωβρίου.

Αν όχι, οι πρυτάνεις των ιδρυμάτων και οι προϊστάμενοι των αρμόδιων διοικητικών υπηρεσιών κινδυνεύουν να διωχθούν ποινικά για παράβαση καθήκοντος.

Ήρθε το τέλος της μονιμότητας στο δημόσιο;

Το τέλος της μονιμότητας στο Δημόσιο φέρνει με πρωτοβουλία του τον ερχόμενο Μάρτιο ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης (ΥΔΜΕΔ), κ. Κυριάκος Μητσοτάκης.

Όχι, δεν πρόκειται να αναθεωρήσει μόνος του ο κ. Μητσοτάκης το Σύνταγμα, το οποίο προβλέπει τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά στόχος του είναι να αναθεωρήσει σε μόνιμη βάση πλέον και όχι σε έκτακτη -όπως φαίνεται να συμβαίνει με τις εκάστοτε απαιτήσεις της τρόικας- τον «σκληρό πυρήνα» του εργασιακού καθεστώτος των δημοσίων υπαλλήλων.

Αυτός αφορά όχι απλώς τη συνταγματικά αδύνατη απόλυση ενός δημοσίου υπαλλήλου, αλλά το γεγονός πως, άτυπα, είχε ταυτιστεί μία θέση απασχόλησης στο Δημόσιο με έναν συγκεκριμένο δημόσιο υπάλληλο ή απλώς από το ότι ένας υπάλληλος έπαιρνε σύνταξη από τη υπηρεσία ή ακόμα και τη θέση στην οποία πρωτοτοποθετήθηκε.