Εδώ και χρόνια λέω και γράφω ότι το να ζει κανείς στην
Ελλάδα είναι σαν να ζει μόνιμα πάνω σε ένα τρενάκι του τρόμου.
Με επικίνδυνες στροφές, βουτιές, και μπόλικη αγωνία.
Κανείς μας ποτέ δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει.
Πόλεμος;
Σεισμός;
Οικονομική κρίση;
Πραξικόπημα;
Εκλογές;
Πανδημίες;
Και ούτω καθ’ εξής.
Ένα διαρκές σκοτσέζικο ντους, που μας κρατά στη τσίτα,
όσο αδιάφοροι, όσο απολιτίκ, και όσο
βολεμένοι κι αν ήμαστε…
