Επιτέλους! Ο Αλέξης το είπε και το έκανε… έστω λίγο καθυστερημένα.
Μας έβγαλε από το μισητό μνημόνιο, και μας έκανε και πάλι κύριους του
εαυτού μας.
Χωρίς αλυσίδες και δεσμά, και χωρίς τον μπαμπούλα του Βερολίνου πάνω από το
κεφάλι μας.
Μπορεί να μην το έσκισε μέσα σε μια νύχτα, όπως υπόσχονταν κάποτε, αλλά με
μεθοδική δουλειά, με αίμα και ιδρώτα, παλεύοντας με τα θηρία εντός και εκτός
της χώρας, κατάφερε τελικά να μας επαναφέρει στο κλαμπ των ισχυρών και
κυρίαρχων κρατών.
Δεν ήταν όμως μόνος… είχε στιβαρή στήριξη… να τα λέμε αυτά.
Διότι θα ήταν άδικο να πιστώσουμε μόνο στον Αλέξη αυτή την περήφανη νίκη του ελληνισμού.
Θα ήταν άδικο για όλους
εκείνους τους αγωνιστές του φωτός, που στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα,
βάλανε πλάτη και όλοι μαζί βοήθησαν να γίνει το ακατόρθωτο: Να ανασάνουμε ξανά
ελεύθεροι.
Αναφέρομαι σε βασικούς
πρωταγωνιστές του σημερινού θριάμβου μας, όπως τον Δρα Μπαρουφάκη, τον
Λαφαζάνη, τον Λαπαβίτσα, την Ζωζώκα, την Ραχήλ, την Βαλαβάνη, τον
(σπινθηροβόλο) Στρατούλη, την Άντζι Σαμίου, και όλους εκείνους τους άφθαρτους
αριστερούς δημοκράτες, που στην πρώιμη φάση της Πρώτης Φορά Αριστεράς, πάλεψαν
με το τέρας και νίκησαν…
