Ηθικό πλεονέκτημα που γίνεται σμπαράλια…

Είναι αδιαμφισβήτητο αξίωμα: η εξουσία διαφθείρει και εξαχρειώνει, πλην εξαιρετικών περιπτώσεων. Ελάχιστοι, με μεγάλες αντοχές και ειδική προσωπική συγκρότηση, καταφέρνουν να βγουν (σχετικά) αλώβητοι από την άσκησή της.

Ομως, αυτό συμβαίνει μετά από κάποια χρόνια και, στην περίπτωση των κυβερνήσεων, συνήθως, στη δεύτερη τετραετία τους. Διότι, στην αρχή, οι κυβερνήσεις φροντίζουν να είναι προσεκτικές ή, αλλιώς, τηρούν τα προσχήματα. Αποφεύγουν τις θεσμικές υπερβάσεις και τα πρόσωπα προσέχουν τη συμπεριφορά τους. Είναι αυτό που παλιότερα οι Πρωθυπουργοί αποκαλούσαν «ήθος και ύφος της εξουσίας».

Παράνομες αριστερές αρχές…

Ωστε έτσι, λοιπόν. Είναι μείζον θέμα αρχής για την Αριστερά να μην επιχειρεί η αστυνομία εναντίον όσων καταλαμβάνουν παρανόμως ιδιωτικά η δημόσια κτίρια! Είναι τόσο σοβαρό, που αναγκάζει το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ να αντιπολιτευθεί την κυβέρνησή του με μια ανακοίνωση λυρικής σφοδρότητας: «Η αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη μάς βρίσκει αντίθετους. Η ποινικοποίηση εγχειρημάτων αλληλεγγύης συνιστά πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της αριστεράς».

 

Η Γουϊνέα στηρίζει Αλέξη!

Τα εν λόγω «εγχειρήματα» τα πραγματοποίησε η ομάδα διεθνών ακτιβιστών «No Border», η οποία, αφού βανδάλισε και ψιλοέσπασε το Αριστοτέλειο, όπου είχε κατασκηνώσει με την ανοχή όλων, ξεχύθηκε στην πόλη για περαιτέρω εφαρμογή αριστερών αρχών και αξιών. Από πότε, όμως, η ανομία, η παράνομη δραστηριότητα καθαγιάζεται από κάποιον υψηλό σκοπό; Και πώς, άραγε, επιτυγχάνει ένας επαναστατημένος νέος από τη Γουινέα να λύσει το πρόβλημα των δύστυχων προσφύγων βάφοντας ένα πανεπιστήμιο μιας άλλης χώρας που τον φιλοξενεί ή σπάζοντας πόρτες και παράθυρα του ίδιου ιδρύματος; Ζημιές που θα πληρώσουν και οι φτωχοί πολίτες...

Η αριστερή ιδεοληψία στα σχολεία...

Προξενεί αληθινή μελαγχολία, να βλέπει σήμερα ο Έλλην πολίτης άλλα κράτη να προσπαθούν και να προκόβουν, να ξεπερνούν, πολλές φορές, τις δυνάμεις τους ως κοινωνίες και να βρίσκουν λύσεις στις πολύ δύσκολες συνθήκες που επικρατούν σχεδόν σε όλο τον κόσμο, την ώρα που στην Ελλάδα βασιλεύει η ιδεοληψία κι η αποχαύνωση.

ΣΥΡΙΖΑ λέμε ρε!

Νέο επεισόδιο στο ιδεοληπτικό κρεσέντο της κυβέρνησης, είναι η επιχείρηση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη να μεταδώσει στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης όσο περισσότερες παθογένειες μπορεί, από τη δημόσια. Αντί δηλαδή να επιχειρήσει το δύσκολο, να εξυγιάνει τη δημόσια εκπαίδευση, να την κάνει πιο ανταγωνιστική γνωστικά κι ερευνητικά, να δώσει κίνητρα –όσα είναι δυνατό στις μέρες μας- στους εκπαιδευτικούς για περισσότερη και ποιοτικότερη ενασχόληση με την παιδευτική διαδικασία, αντί όλων αυτών, απλώς εφαρμόζει τις ξεπερασμένες, μουχλιασμένες κι εν τέλει απορριμμένες από την ίδια τη ζωή ιδεοληψίες του και στην ιδιωτική εκπαίδευση…

Η Πάρος του Τσίπρα…

Είχαν μαζευτεί περί τα 300 άτομα στον διάδρομο απογείωσης - προσγείωσης στην Πάρο και περίμεναν τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα που ήρθε με ειδική χορηγούμενη πτήση της Aegean να εγκαινιάσει τον διάδρομο και όχι το νέο αεροδρόμιο, όπως επί ημέρες βομβάρδισαν τα ΜΜΕ τα non papers του Μαξίμου και του κ. Σπίρτζη.

 

Είχαν προετοιμάσει καλά την εκδήλωση - ως και παιδάκια με παραδοσιακές στολές από χορευτικούς συλλόγους στη Νάουσα έφεραν (για ντεκόρ). Ακόμη και μια μίνι δεξίωση διοργάνωσαν στο άψε-σβήσε με καναπεδάκια (ξέρετε, αυτά με τη σφολιάτα και με την κρέμα - σαν οδοντόπαστα - με πάστα ελιάς και τόνο). Η δεξίωση μάλλον έγινε ειδικά για τη λεγόμενη «αδιαίρετη τριάδα» της κυβέρνησης (Τσίπρας, Παππάς και Σπίρτζης) αφού οι τρεις τους είχαν απομονωθεί σε μια γωνιά…

Το τέλος ενός... μύθου...

Μπορεί να έχει ξαναγραφτεί, όμως, αυτή η κακή περιπέτεια της διακυβέρνησης Τσίπρα θα έχει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Θα σημάνει το τέλος της παρασιτικής αριστεράς, αυτής της αριστεράς που γαλούχησε τις γενιές μετά από την Μεταπολίτευση.

 

ΣΥΡΙΖΑ και τα μυαλά στο σέικερ!

Της αριστεράς που κυβερνώσα απέδειξε ότι πράγματι λειτουργεί σαν παράσιτο. Κρατικοδίαιτη, ιδεοληπτική, εμμονική, με κυρίαρχο στοιχείο την αλαζονεία, το υφάκι του ξερόλα, την μαγκιά του ανόητου ή του επικίνδυνου…

Μυρίζουν εκλογές και συντριβή...

Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας, εκτός των άλλων, έγκειται στο ότι τα στρατηγικά  συμφέροντα της χώρας δεν ταυτίζονται με  τα στρατηγικά συμφέροντα της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ (μετάσταση του ΠΑΣΟΚ) ως αιχμής του αριστερού ιδεολογικού χυλού που κυριαρχεί πολιτικά στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση.

Παραδείγματος χάριν, προς το συμφέρον της χώρας θα ήταν οι επόμενες εκλογές να γίνουν  όσο το δυνατόν αργότερα και η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει μέσω του γ' μνημονίου, με τις δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις.

Λαϊκή Δημοκρατία ΣΥΡΙΖΑ…

Οδεύουμε προς μια ραγδαία αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα, εκτός κι αν προλάβουν τα γεγονότα και ο λαός τους πετάξει έξω με τις κλωτσιές. Όμως, το ένα μετά το άλλο τα φαινόμενα αλαζονείας, διαπλοκής και ταυτόχρονα αυτή η ιδιότυπη αίσθηση της δημοκρατίας που έχουν οι Συριζαίοι, δημιουργούν ένα ιδιαίτερα εκρηκτικό μείγμα που καθίσταται πλέον επικίνδυνο.

Ο Αλέξης Τσίπρας πάει στη Βουλή, δηλαδή στο κτίριο το οποίο αποτελεί την έδρα της μιας από τις τρεις διακριτές εξουσίες, και στήνει κομματική φιέστα. Προσέξτε. Ανακοινώνει τις προτάσεις όχι της κυβέρνησης αλλά του κόμματός του για τη συνταγματική αναθεώρηση στο προαύλιο της Βουλής το οποίο δεν θα έπρεπε να έχει καμιά σύνδεση με κόμματα.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Το μεγαλύτερο σκάνδαλο!

Το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο στη σύγχρονη ιστορία της χώρας και όχι μόνο, ένα σκάνδαλο που θα κοστίσει σε τουλάχιστον 3 γενιές συνολικά πάνω από 120δις ευρώ, ένα σκάνδαλο που ορίζει τον αφανισμό της μεγαλύτερης σε ποσοστό (μεσαίας) τάξης, ένα σκάνδαλο που θα πατάξει κάθε προσπάθεια για αριστεία, δημιουργικότητα και καινοτομία (τα οποία μη ξεχνάμε πως γεννιόνται μέσα από αυτή τη μεσαία τάξη αφού όσοι βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα απασχολούνται απλά και μόνο με την επιβίωσή τους), αυτό το σκάνδαλο είναι ο ερχομός και παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

 

Όλος ο θίασος επί σκηνής...

Και το παράλογο είναι πως ευθύνη δεν έχει ΜΟΝΟ το 4% που αποτελεί τη (συ)ρίζα του κακού, αλλά ολάκερη η σχεδόν η κοινωνία που μαζί με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, προσέφεραν το έδαφος και έθρεψαν το σπόρο της φαυλότητας , της ιδεοληψίας και του ολοκληρωτισμού...

Μας δουλεύουνε ψιλό γαζί…

Αυτή η ιστορία με τους μπαχαλάκηδες (ντόπιους και αλλοδαπούς) του No Borders στη Θεσσαλονίκη, είναι άκρως ενδεικτική της σχιζοφρένειας των ασυνάρτητων ιδεοληπτικών που μας κυβερνάνε εδώ και ενάμιση χρόνο.

 

Όλοι στον αγώνα!

Ήρθαν λοιπόν 2-3 χιλιάδες καλόπαιδα από το εξωτερικό, γνωρίζοντας ότι εδώ είναι η Ντίσνεϊλαντ της ανομίας χάρη στον Σύριζα, κατέλαβαν με το έτσι θέλω το ΑΠΘ, σπάσανε ότι βρήκαν, κοπρίσανε όπου μπορούσαν, στήσανε χορούς, κάνανε τους μπάφους τους, έβαψαν λεωφορεία, με την αστυνομία να τους κοιτάει αδιάφορη, και αφού έκαναν και 3-4 επιδρομές στο δημαρχείο, στην ΕΡΤ 3, και στο αεροδρόμιο, έφυγαν σαν κύριοι. Ικανοποιημένοι διότι πρόσφεραν με τον «αγώνα» τους κι άλλες δάφνες δόξας στο διεθνιστικό κύμα αλληλεγγύης στους ταλαίπωρες «πρόσφυγες πολέμου» (από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές). Η κυρά Τασία θα ήταν περήφανη για το έργο τους, αλλά δεν ακούγεται τελευταία. Χώρια του ότι, αν δεν κάνω λάθος, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές δεν έχουν πόλεμο… λεπτομέρειες θα μου πείτε….

Mr.Big...

Free

Άρχισαν τα όργανα…

Στην κατάληψη μιας εγκαταλελειμμένης από χρόνια πολυκατοικίας, στην οδό Καρόλου Ντιλ, λίγο πάνω από την Ερμού, προχώρησαν  οι κατασκηνωτές του No Border Camp που κρέμασαν τα πανό του Camp στην πρόσοψη της. Μαζί τους και οι Αλληλέγγυοι των προσφύγων από εμπόλεμες ζώνες που σταθμεύουν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα.

Πρόκειται για μια 8ώροφη ακατοίκητη πολυκατοικία, στην οδό Καρόλου Ντηλ 34, στο κέντρο της πόλης, που καταλήφθηκε το βράδυ της Παρασκευής 22 Ιουλίου από τα μέλη του No Border Camp και θα παραμείνει στα χέρια των Ελλήνων No Borders όπως αναφέρεται. Το κτίριο ανήκει σε ιδιώτη...

No Border Στη Μαλακία Που Σας Δέρνει Camp…

Η πανέμορφη χώρα μας είναι ένας από τους πιο διάσημους τουριστικούς προορισμούς του κόσμου. Δεν είναι μόνο τα πανέμορφα rooms to let της κυρα-Ρίτσας των Κυκλάδων με την υπέροχη διακόσμηση από σουηδικό ξύλο. Δεν είναι μόνο οι μαγευτικές παραλίες με τις αμέτρητες γόπες τσιγάρων, παγκόσμιο φαινόμενο πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν είναι μόνο η περιβόητη χωριάτικη σαλάτα και το τζατζίκι που μοιράζονται 6 Γερμανοί ως κύριο πιάτο.

Πρόσφατα προστέθηκε στην ατέλειωτη γκάμα των τουριστικών δυνατοτήτων μας και ένα νέο είδος τουρισμού: ο Μπαχαλοτουρισμός. Νοιώθεις καταπιεσμένος στη χώρα σου και θες κάπου να τα σπάσεις για να ξεσκάσεις; Έχεις βαρεθεί το νόμο και την τάξη και θες ένα θεματικό πάρκο όπου θα κυριαρχεί το χάος και η αναρχία; Σε πιέζει η μαμά σου να φας μπριάμ και θες να νοιώσεις ανεξάρτητος και επαναστατημένος; Κανένα πρόβλημα, έλα στη χώρα του Πλάτωνα και Μάρκου Λεζέ και κάνε ό,τι σου γουστάρει…

Η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ: Μπάτε σκύλοι αλέστε…

Σχεδόν δυο χρόνια τώρα, οι Συριζανέλ αποδομούν συστηματικά την χώρα (με τη βούλα του σοφού λαού). Δεν υπάρχει ούτε μια υπόσχεσή τους που να τήρησαν, ούτε μια θετική εξέλιξη σε οποιονδήποτε τομέα της πολιτικής και οικονομικής μας ζωής. Θυμόσαστε φερ’ ειπείν, τις 100.000 νέες θέσεις εργασίας; Τα 751 ευρώ ελάχιστο  μισθό; Το σκίσιμο του μνημονίου; Λόγια, λόγια, λόγια, και γενικευμένη δυστυχία. Έρεβος και τίποτα άλλο…

Το μόνο στο οποίο οι ιδεοληπτικοί αυτοί καραγκιόζηδες που γίνανε κυβέρνηση ήταν συνεπείς, πέραν των διορισμών στρατιών κολλητών, είναι στο ζήτημα της (λαθρο)μετανάστευσης. Η πολιτική τους περί ανοικτών συνόρων εφαρμόσθηκε κατά γράμμα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα (και ειδικά τα νησιά) να πλημμυρίσει  από «πρόσφυγες πολέμου» μέχρι κι από το μακρινό Νεπάλ! Μη ρωτάτε αν έχει πόλεμο το Νεπάλ, αυτά τα ξέρει μόνο ο ειδικός διεθνολόγος κ. Κοτζιάς (και η κυρά Τασία)...

Το τέλος της Ευρώπης όπως την ξέραμε…

Η Ευρώπη που ξέρουμε τελειώνει. Οι αρχές της, οι παραδόσεις της, η κουλτούρα της, ο πολιτικός πολιτισμός της, η οικονομική και κοινωνική της ευμάρεια, είναι πλέον ξεπερασμένα από τις παγκόσμιες ανακατατάξεις και εξελίξεις. Η περίοδος ειρήνης και ευημερίας που γνώρισε από το 1945 θα αποδειχτεί μια απλή ιστορική παρένθεση, και όπως όλα δείχνουν η ήπειρος θα επιστρέψει στις παλιές «καλές» συνήθειές της, των εθνών κρατών δηλαδή, με διακριτά σύνορα και πληθυσμούς, που θα τρώγονται το ένα με το άλλο.

Η σημερινή Ευρώπη θυμίζει μια σιτεμένη καλοαναθρεμμένη μεγαλοαστή «κυράτσα», με τα πιάνα και τα γαλλικά της, που έχει μείνει αποκλεισμένη και ολίγον τι σαστισμένη μέσα στην χορταριασμένη έπαυλή της, όπου όλα είναι σε μια «εύθραυστη» κατ επίφαση τάξη, ποτίζοντας τις βουκαμβίλιες της, την ώρα που τα μισά δωμάτια του σπιτιού είναι κατειλημμένα από απρόσκλητους μουσαφίρηδες, η πισίνα έχει γεμίσει από γλίτσα, ενώ απ’ έξω ορδές τρελαμένων ξυπόλητων φανατικών  κάνουν ντου στον κήπο γκρεμίζοντας τους φράχτες…

Η καθ’ ημάς Αριστερά…

Τα πράγματα είναι απλά. Όπου προσπάθησε να κυβερνήσει ή κυβέρνησε η Αριστερά, ο λαός υπέφερε. Καλές οι θεωρίες του Μαρξ, αλλά στην πράξη δεν περπατάνε. Το αντίθετο θα έλεγα…

Το είδαμε στην ΕΣΣΔ του Λένιν, και αργότερα του Στάλιν, στην οποία οι στερήσεις, η πείνα, οι ουρές, και η μιζέρια ήταν καθημερινό φαινόμενο επί πολλές δεκαετίες. Χώρια οι διώξεις, οι εκτοπισμοί, οι φυλακίσεις, και οι εκτελέσεις…

Σύριζα ψηφάμε και παντού κερδάμε!

Τέτοιες μέρες πριν από δυο μόλις χρόνια, το καλοκαίρι του 2014 δηλαδή, η Ελλάδα ζούσε μέσα στο σκοτάδι, κάτω από την μπότα της τρόικας και των ντόπιων συνεργατών της, των μισητών σαμαροβενιζέλων.

Ήταν η δυστοπική εποχή του Δ’ Ράιχ, της καταπίεσης, της υποταγής, της δυστυχίας και των αυτοκτονιών… χώρια τα παιδάκια που λιποθυμούσαν από την πείνα στα σχολεία της χώρας. Ήταν κάτι σαν την κατοχή δηλαδή, μόνο που τα τανκς των Ναζί είχαν αντικατασταθεί από τα δάνεια. Το αποτέλεσμα όμως το ίδιο. Ο λαός πεινούσε και οι μεγαλόσχημοι βυσσοδομούσαν στο σκελετωμένο κορμί του…