Η προβοκάτσια Φίλη…

Ένα από τα χαρακτηριστικά της επαίσχυντης φιλοατλαντικής, αριστεροφιλελεύθερης κυβέρνησης, που έχει αναλάβει να «εκτελέσει» ένα συμβόλαιο ακραίας αποικιοποίησης της ελληνικής πολιτείας και κοινωνίας, είναι ότι πολιτεύεται Οργουελιανά, με «προβοκάτσιες» για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.

Προβοκάτσια ήταν, προφανώς, το “σκίσιμο των μνημονίων” αλλά και αυτό το δημοψήφισμα, που προβλήθηκε ως ύψιστη επιβεβαίωση των πιο αυθεντικών δημοκρατικών αντανακλαστικών για να τα ενταφιάσει οριστικά στην συνέχεια και να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στην ελληνική κοινωνία...

Δύο «νεόγεροι»…

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Απόστολος G. G. Kώστας (μόνος, χωρίς τη γενιά του) καταλόγισε ευθύνη στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη για την ήττα της Νέας Δημοκρατίας και, επί της αρχής, είχε δίκιο. Διότι ο αρχηγός έχει πάντα την τελική ευθύνη: «the buck stops here», που έλεγε η επιγραφή την οποία ο Τρούμαν είχε επάνω στο γραφείο του. (Σε ελεύθερη μετάφραση: «η μετατόπιση των ευθυνών σταματά εδώ».)

 

Νιάτο!

Εντούτοις, έχει άδικο όταν εντοπίζει την ευθύνη του Μεϊμαράκη ειδικά στην προοπτική συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ, την οποία ο Μεϊμαράκης καλλιέργησε μέχρις ενός σημείου, για την περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητος. (Παρεμπιπτόντως, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσοι άλλοι γύρω μας προτιμούν να ονομάζουν αυτού του τύπου την κυβέρνηση «οικουμενική». Μα δεν είμαστε η Οικουμένη· συνέλθετε! Μια κουτσουλιά στον χάρτη είμαστε. Μια ένδοξη, μια τρισένδοξη κουτσουλιά, βεβαίως…)…

Αριστεροφασισμός!

Βρε τον Φίλη! Βρε τον ανιστόρητο που παριστάνει τον θεματοφύλακα της Παιδείας και της μόρφωσης των νέων Ελλήνων!

Ομολογώ ότι αυτόν τον περίεργο τύπο δεν τον είχα σε μεγάλη υπόληψη, θεωρώντας ότι πρόκειται περί ενός ινστρούχτορα ιδεοληψιών διανθισμένων μετά απύθμενου θράσους.

Όσα είπε προχθές για τη γενοκτονία των Ποντίων, αφενός επιβεβαίωσε αυτή την άποψη, αλλά προσέθεσε και την εκτίμησή ότι πρόκειται και περί επικίνδυνου πολιτικού ανδρός για τον ίδιο τον τόπο.

Όσα είπε, πονάνε σε μέγιστο βαθμό  τον ελληνισμό.

Όσα είπε, κάνουν τους ανατολικούς μας γείτονες να τρίβουν τα χέρια τους από χαρά.

Όσα είπε, δεν είναι τίποτα περισσότερο από εκείνα, τα φαιδρά, που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%...

Τα βρετανικά πανεπιστήμια μοιράζουν μιζέρια στον πλανήτη…

Άντε λοιπόν, στο καλό να πας Γιάνη Βαρουφάκη. Ήσουν κάποτε ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας. Στη συνέχεια παραιτήθηκες, ή μήπως σε έδιωξαν;

Απέκτησες τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας τότε που αναπτύσσονταν. Πράγματι, η ανάπτυξη πέρσι ήταν στο 0.8%, με προβλέψεις για 3% φέτος.

Η κυβέρνηση είχε πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα, η ανεργία έπεφτε,  και μετά εμφανίστηκες εσύ!

Ο Βαρουφάκης είναι προϊόν των βρετανικών πανεπιστημίων. Έμαθε οικονομικά στο Essex, και στατιστική των μαθηματικών  στο Birmingham, επιστρέφοντας και πάλι στο Essex για να πάρει διδακτορικό στην οικονομία.

Με αυτές τις βρετανικές πανεπιστημιακές σπουδές πίσω του, επέστρεψε στην Ελλάδα, και μέσα σε ελάχιστο διάστημα εξουσίας, διέλυσε την όποια ανάκαμψη…

Θλιβερές σκιαμαχίες με φόντο την κατάρρευση…

Καιρό είχαμε να δούμε τέτοιες σκηνές στο κέντρο της Αθήνας, με τραμπούκους -χρυσαυγίτες αυτή τη φορά- να επιτίθενται σε πολιτικούς. Κάποιοι πίστεψαν ότι έχουμε αφήσει πίσω την αλήστου μνήμης εποχή των «αγανακτισμένων». Να που δεν είναι έτσι.
 

Όμως, δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζουν οι  χτεσινές σκόρπιες εικόνες, όσο απεχθείς κι αν είναι. Οι τραμπούκοι αντιμετωπίζονται, αν υπάρχει θέληση και σοβαρές Αρχές. Εξαιτίας τους δεν πρέπει να χάσουμε τη μεγάλη εικόνα, που είναι απογοητευτική. Και - το χειρότερο- οι βασικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας κάνουν ό,τι μπορούν για να την συντηρούν και να την διαιωνίζουν...

Τα απωθημένα του Φίλη…

Δεν το έχω κρύψει, νομίζω, ότι ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, δεν ανήκει στους πολιτικούς τους οποίους εκτιμώ. Και μία ή δύο φορές έχω αναφέρει και τον λόγο. Θεωρώ ότι αποτελεί το άκρον άωτον του θράσους να αποφαίνεται απαξιωτικά ή και υβριστικά για τα λεγόμενα «συστημικά μέσα ενημέρωσης», και κατ’ επέκταση για όσους απασχολούνται σε αυτά, ένας άνθρωπος που σταδιοδρόμησε στη δημοσιογραφία ως «στρατευμένος κονδυλοφόρος». Και ως τέτοιος λειτουργεί σήμερα και από την υπουργική καρέκλα.

Ωστόσο, αυτές τις φραστικές υπερβάσεις που έχουν συγκεντρώσει τον τελευταίο καιρό πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας και τις κατανοώ, αλλά και τις δικαιολογώ ως έναν βαθμό.

Οπως, άλλωστε, κατανοώ και το «κόλλημα» των περισσότερων υπουργών της «αριστερής κυβέρνησης» με τις τηλεοπτικές κάμερες, παρά τις συνεχείς και μέχρι και απειλητικές σε κάποιες περιπτώσεις προειδοποιήσεις του πρωθυπουργού να ασχολούνται περισσότερο με τη δουλειά τους και λιγότερο με τα «πρωινάδικα»…