L.A. Woman...

The Doors

Οι εκατό μέρες που διέλυσαν την χώρα…

Χωρίς να είμαι ούτε δημοσιογράφος, ούτε καθηγητής πανεπιστημίου, ούτε συγγραφέας,  ούτε τραγουδιστής, ούτε κανενός είδους opinion maker, είχα εδώ και καιρό διαπιστώσει, χάρη απλά στον κοινό νου που θέλω να πιστεύω ότι διαθέτω, πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας διέλυε, αν ποτέ έρχονταν στα πράγματα.

Και όντως ήρθε, και όντως μας διέλυσε.

Άσχετα αν ακόμη χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τον «σοφό» λαό, που ανάθεμά με αν γνωρίζει τι ακριβώς πρεσβεύει και οραματίζεται αυτό το συνονθύλευμα διάφορων πειραγμένων ιδεοληπτικών και ακροαριστερών συνιστωσών, που από το 3% , ελέω κρίσης, έφτασε σε σημείο να γίνει κυβέρνηση, έχοντας μαζέψει στους κόλπους του το πιο άχρηστο κομμάτι των επιτήδειων και καιροσκόπων Πασόκων, συνδικαλιστών, αγαναΧτιστών, κλπ, που επί δεκαετίες μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα…

Είναι χρεοκοπημένη χώρα αυτή;

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Εικόνα πρώτη: Πέμπτη απόγευμα, παραμονή Πρωτομαγιάς. Οι δρόμοι που οδηγούν στις εξόδους της Αθήνας έχουν πήξει.

Η πρόσβαση στην εθνική οδό (Κηφισού) από τον παραλιακό δρόμο είναι μαρτυρική.

Το μποτιλιάρισμα ξεκινάει από την αρχή της, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Προσπαθώ να φτάσω μέχρι τον σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων, για να πάρω την κόρη μου που έρχεται από την Πάτρα.

Αδύνατον. Πήρε ταξί.

Στην πρώτη έξοδο βγαίνω και γυρίζω πίσω...

Οι νέοι εθνικόφρονες…

Ενα από τα σημαντικότερα ιδεολογήματα της εγχώριας μετεμφυλιακής καχεκτικής δημοκρατίας και της απριλιανής δικτατορίας που ακολούθησε ήταν η άποψη ότι μόνον η παράταξη των εθνικοφρόνων ενσάρκωνε και εξέφραζε το έθνος και τα ιδανικά του.

Η Αριστερά θεωρούνταν μίασμα, ξενοκίνητη και εκτός του εθνικού κορμού.

Ακόμα και τα κεντρώα κόμματα εγκαλούνταν για συνοδοιπορία με την αντεθνική Αριστερά…

Καμένο χαρτί…

Το ανέκδοτο είναι γνωστό. Κάποιος, ονόματι Γεώργιος Βλάκας, αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του.

Εκανε τις απαραίτητες ενέργειες και γνωστοποίησε το γεγονός στον καλύτερο φίλο του, ο οποίος, κρίνοντας σωστή την κίνησή του, ρώτησε τι όνομα είχε διαλέξει.

Η απάντηση ήταν «Πέτρος Βλάκας».

Δεν νομίζω να υπάρχει χαρακτηριστικότερος τρόπος περιγραφής του τι δεν πρέπει να κάνει από δω και πέρα η κυβέρνηση στο θέμα της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και δανειστές μας...

Όλοι οι Ευρωπαίοι ναζιστές στην αυλή του Πούτιν …

Στην Ελ­λά­δα διά­φο­ροι αυ­το­προσ­διο­ρι­ζό­με­νοι ως α­ρι­στε­ροί, αλ­λά και α­νε­νη­μέ­ρω­τοι άν­θρω­ποι που πι­στεύ­ου­νε πολ­λές φο­ρές χω­ρίς πο­λύ βά­σα­νο ό­σα τους λέ­ει το κα­θε­στώς α­πό την τη­λε­ό­ρα­ση, έ­χου­νε α­να­γο­ρεύ­σει τη Ρω­σί­α σε “προ­πύρ­γιο του αντι­φα­σι­σμού” ε­πει­δή πο­λε­μά­ει τά­χα τους “Ου­κρα­νούς να­ζί”,  έ­χο­ντας ει­σβά­λει και ντε φά­κτο δια­με­λί­σει μια α­νε­ξάρ­τη­τη, γει­το­νι­κή της χώ­ρα, την Ου­κρα­νί­α.

Ό­σοι ψευ­το­α­ρι­στε­ροί δε μπο­ρούν να λι­βα­νί­σουν τον Πού­τιν α­νοι­χτά και ξά­στε­ρα, λεν: “Ε­ντά­ξει, δε λέ­με, η Ρω­σί­α δεν εί­ναι σο­σια­λι­στι­κή ό­πως πα­λιά, αλ­λά κά­τι κρα­τά­ει α­πό τις σο­βιε­τι­κές πα­ρα­δό­σεις. Για πα­ρά­δειγ­μα, τον α­ντι­φα­σι­σμό.

Κι αν α­κό­μα στην Ου­κρα­νί­α το κά­νει ά­γαρ­μπα και στρα­το­κρατι­κά, του­λά­χι­στο χτυ­πά­ει τους φα­σί­στες”...

Στημένο το παιχνίδι;

Παρακολουθώντας τό πολιτικό παιχνίδι, εντός καί εκτός τής χώρας, τολμώ νά ισχυρισθώ ότι:

1. Πολύ πρίν τίς πρόσφατες εκλογές, είχε επέλθει συμφωνία ανάμεσα στόν Τσίπρα (καί μέ τό στενό του περιβάλλον ελέγχου) μέ τούς αντζέντηδες τών κέντρων εξουσίας.

2. Η συμφωνία προέβλεπε τήν άνοδο τού ΣΥΡΙΖΑ στήν εξουσία, τήν άλωσή της καί τήν μακροχρόνια παραμονή του σέ αυτήν (εφ' όσον ακολουθούσε συγκεκριμένη πολιτική οικονομικής, δομικής καί πολιτιστικής ανατροπής -δέν είναι τού παρόντος νά αναφερθούμε σέ λεπτομέρειες- ) τής χώρας…