Wheel of Life...

Samsara Blues Experiment

Η Βενεζουέλα είναι ο τάφος της αριστερής ευαισθησίας…

H πολιτική δήλωση ότι πρέπει να επικρατήσει διάλογος, ηρεμία, ψυχραιμία κ.λπ. είναι η λύση αμηχανίας που ταιριάζει σε κάθε ταραχή, είτε πρόκειται για καβγά στη νομαρχιακή είτε για πυρηνικό πόλεμο. Μόνο που αποτελεί μια μη θέση γιατί στην πολιτική υπάρχει το δίκιο και το άδικο και χρεώνεσαι αυτό με το οποίο θα ταυτιστείς. Ιδίως αν έχεις ένα παρελθόν όπου ποτέ δεν δίσταζες να καταγγείλεις την παραμικρή αμυχή από δυνάμεις καταστολής.

Κάποτε υπήρχε η αριστερά των δικαιωμάτων. Ένας διεισδυτικός πολιτικός χώρος που δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του, και είχε πάντα την ευαισθησία
του οξυμένη και ετοιμοπόλεμη να υπερασπισθεί κάθε θύμα βίας, στέρησης ελευθεριών, απειλής ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στη χώρα μας και σε
κάθε σημείο του πλανήτη. Μετά ήρθε η αριστερά της σκοπιμότητας και της καριέρας. Αν δε μιλούμε για την αριστερά της Ευρωβουλής, ζηλευτής καριέρας...

Η «Οδύσσεια» των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα…

Κάθε μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια περνάει από τέσσερις φάσεις:

Πρώτη φάση – η περίοδος του «Διαφωτισμού»: Το σπάσιμο των «ταμπού»!

Δηλαδή, η δημιουργία «μεταρρυθμιστικής συνείδησης» στην κοινωνία. Να απορριφθούν όλα οι ιδεολογικές αγκυλώσεις. Να νομιμοποιηθεί στα μυαλά και στις ψυχές των ανθρώπων η προσδοκία και η απαίτηση των μεταρρυθμιστικών τομών. Χωρίς αυτή την αλλαγή συνείδησης, τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει. Κι αν προχωρήσει, ό,τι προχωρήσει, πολύ σύντομα θα ανατραπεί.

Δεύτερη φάση – ανατροπές και αντίβαρα: Οι πρώτες τομές και οι απαραίτητες «εξισορροπήσεις». Κάθε μεγάλη μεταρρυθμιστική τομή φέρνει αναστάτωση στην αρχή. Κι όσο πιο μεγάλη η τομή, τόσο πιο μεγάλη η αναστάτωση που θα ακολουθήσει. Γι’ αυτό χρειάζονται συνεχώς «εξισορροπητικές παρεμβάσεις»...

Στη φάση αυτή η κοινωνία είναι «μοιρασμένη» ανάμεσα σε εκείνους που προσβλέπουν στο «νέο» (που ακόμα δεν έχει πλήρως αποκαλυφθεί) και εκείνους που νοσταλγούν ακόμα το «παλιό»…

Στα απόνερα του life style…

Είναι και αυτοί ένα σύμπτωμα του καιρού. Άνθρωποι που έζησαν όλη τους τη ζωή στις παρυφές του lifestyle, διότι βρέθηκαν σε κάποιες θέσεις πλάι στο γλέντι, δεν είχαν το πακέτο για να είναι πρωταγωνιστές. Πάντα ήταν πλάι στη γκλαμουριά.

Θρέφονταν με αέρα κοπανιστό και ό,τι τους πετούσε από πάνω η λαμπερή σκηνή όσων είχαν και τα φράγκα να γεύονται κανονικά την αστραφτερή εποχή.

Αυτοί ήταν πάντα στο διακριτικό τους περιθώριο, ίσα που έπεφτε η άκρη του προβολέα προς τα κει και ημί-φωτίζονταν τα πρόσωπα τους. Περίπου γελωτοποιοί των άλλων, των ισχυρών, συμπληρώματα σε μια αυλή γεμάτη χρυσόσκονη…

Τσίπρας: Λεφτά υπάρχουν. Τα έχετε εσείς!

Όποιος άντεξε να δεί και να ακούσει τον Πρωθυπουργό στην συνέντευξη του στον Ant1 όπου αντιμετώπισε με πρωτοφανές θράσος τα “φίλια πυρά” του Χατζηνικολάου, προφανώς κατάλαβε οτι ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται αλλιώς τον κόσμο, οτι ζεί σε μια άλλη πραγματικότητα.

Σε μια πραγματικότητα όπου το άσπρο γίνεται μαύρο, η Ανατολή Δύση, το κακό γίνεται καλό. Σε μια πραγματικότητα όπου η καταστροφή που προκαλεί στην χώρα η κυβέρνηση του είναι τελικά sucess story, η αρπαγή των χρημάτων από τις τσέπες όλων είναι επίτευγμα, σε μια πραγματικότητα όπου τα απανωτά και ηχηρά χαστούκια που τρώει από τους ξένους ηγέτες είναι χάδια με τα οποία δείχνουν την εκτίμηση τους στο πρόσωπο του…