Μέλας ζωμός και αστακομακαρονάδα…

Δεν ξέρω πώς υπολόγισαν τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες και κατέληξαν στο ασφαλές συμπέρασμα πως η τάση των πρώην πασόκων που στεγάζεται στον ΣΥΡΙΖΑ ιδρύθηκε ανήμερα της μάχης των Πλαταιών, όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους.

Οφείλω όμως να ομολογήσω πως η αναφορά τους στον βασιλιά της Σπάρτης Παυσανία με έβαλε σε σκέψεις.

Τα πράγματα θα ήσαν απλούστερα και οι πολιτικές προοπτικές της τάσης ευκρινέστερες αν είχαν μνημονεύσει τον στρατηγό των Αθηναίων την ημέρα εκείνη, τον Αριστείδη τον επονομαζόμενο και δίκαιο.

Επέλεξαν όμως τον Παυσανία.

Όθεν και τα ελαφρά ρίγη συγκινήσεως που κατέλαβαν τη σκέψη μου και την οδήγησαν σε ατραπούς σκολιές και δύσβατες.

Εξηγούμαι…

Νενικήκαμεν …. Αδέλφια!!!!!!!

Σήμερα πλημμύρισε η ψυχή μου (και το σώμα μου) από μια ανείπωτη χαρά.

Με έπνιξε η αδρεναλίνη, ή όποια άλλη ορμόνη τέλος πάντων είναι υπεύθυνη για την χαρωπή μας διάθεση.

Παρά την ασταμάτητη βροχή, και τα κακά νέα από τον Ρουμπινί και τον Μπαρουφάκη.

Διότι δεν πα να φωνάζει ο Τράγκας απ’ το πρωί για την ολική καταστροφή της χώρας, η οποία σβήνει μέρα με την ημέρα στα χέρια των ξενόδουλων που μας κυβερνάνε;

Δεν πα να ωρύεται ο Τσίπρας, ότι αν συνεχίσουμε έτσι, ούτε ο ίδιος δεν θα μπορέσει τελικά να μας σώσει;

Οι σχέσεις στα χρόνια της … αριστεράς!

ΕΚΕΙΝΟΣ: "Μου ήταν αδύνατον να πω στη Σοφία ότι δεν ήταν εντάξει. Έπρεπε, πάση θυσία, να δικαιολογήσω μέσα μου την απόφαση να με χωρίσει.

Ούτε στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μου να της φανερώσω τον θυμό και την πίκρα που έκρυβα μέσα μου.

Στα χρόνια της ασυμμάζευτης πολιτικής μου περιπλάνησης, ήταν αδιανόητο εγώ, ένας στρατιώτης της «ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ωραία, αλήθεια, που ακουγόταν), να κάνω οτιδήποτε «μη πρέπον», πόσο μάλλον απέναντι σε γυναίκα.

Αντί να την πω «σκρόφα», μέσα μου, και να σπάσω και μια ντουζίνα ποτήρια, έλεγα σε φίλους που με πληροφορούσαν ότι «σε παράτησε για άλλον», ότι αφού την αγαπούσα πραγματικά, «πρέπει να αγαπήσω και τις επιλογές της».

Τέτοιος τρόμπας!

Γι’ αυτό, άλλωστε, το πράγμα, όμως, ξεχωρίζαμε από τους υπόλοιπους: δηλαδή, την πλήρη υποταγή μας σ’ αυτό που δεν αισθανόμασταν!".

Διάφανη καρδιά…

Ο Άγγλος ιστορικός Sir Max Hugh Macdonald Hastings, έχει γράψει κάτι πολύ σωστό. Τα ασήμαντα τοπωνύμια του κόσμου έχουν γράψει Ιστορία επειδή ο εκάστοτε πόλεμος τα έχει μετατρέψει σε σημαντικούς τόπους.

Εν έτει 2013, στην χώρα που οι έννοιες, η αδιαλλαξία και τα συγκείμενα καταστροφής, παραδίδονται αμαχητί στους ράθυμους οπαδούς της προτεσταντικής σκανδαλοθηρίας.

Με τις ακατάληπτες λέξεις στο ζενίθ, άπαντες παρόντες, βαφτίζονται με την ψευδαίσθηση του προσωπικού μύθου.

Η Ρωσία είναι μόνο λόγια…

Την ώρα που ο Λευκός Οίκος ετοιμάζεται να χτυπήσει την Συρία, η Μόσχα ανεβάζει την δική της παράσταση, ωρυόμενη εναντίον μιας ακόμη αμερικανικής τυχοδιωκτικής παρέμβασης σε μια μυστήρια και μπερδεμένη γεωγραφική περιοχή.

Τα ρωσικά πλοία άρχισαν να κατεβαίνουν και πάλι στη Μεσόγειο, υποτίθεται για να πάρουν θέσεις μάχης.

Οι Ρώσοι αξιωματούχοι απευθύνουν νεφελώδεις προειδοποιήσεις για καταστροφικές εξελίξεις αν τυχόν και παρακαμφτεί το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Dmitry Rogozin, στενός συνεργάτης του Πούτιν, κατηγορεί τις ΗΠΑ, λέγοντας πως συμπεριφέρονται στον μουσουλμανικό κόσμο σαν «μια μαϊμού με χειροβομβίδα»!

Αντίο φίλε Μίκυ …

Ανοίγοντας τον υπολογιστή μου σήμερα το πρωί, είδα αυτό που ίσως με στεναχώρησε περισσότερο από όποια είδηση έχει να κάνει με την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών. 

Η είδηση ήταν ότι διακόπτεται η έκδοση του γνωστού και αγαπητού σε όλους μας, ειδικά στους παλαιότερους, «Μίκυ Μάους».

Θα σας φανεί αστείο και ίσως η σύγκριση του να χάνει κάποιος τη δουλειά του ή να του κόβουν το ρεύμα να είναι ατυχής, αλλά όταν βλέπεις να σου πυροβολούν τις αναμνήσεις, το πράγμα παίρνει μια άλλη διάσταση.

Σαμαράς και διπλωματία κορυφής…

Η συριακή κρίση γίνεται καταλύτης για τη διαμόρφωση ενός εθνικού δόγματος εξωτερικής πολιτικής στον ευρύτερο και ενεργειακά ενδιαφέροντα χώρο της Μεσογείου.

Η θετική ιδιαιτερότητα της χώρας ως μοναδικού μέλους της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ σε μια περιοχή ακραίων εντάσεων και σεισμικών ανακατατάξεων προσφέρει μεγάλες δυνατότητες για την ανάδειξη της γεωστρατηγικής αξίας της, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αρμόδιων κυβερνητικών και διπλωματικών πηγών.

Κατά την κυρίαρχη ανάλυση, η Ελλάδα αποτελεί δύναμη σταθερότητας σε μια ζώνη αστάθειας και αυτό σε συνδυασμό με τα κοιτάσματα που εκτιμάται ότι κρύβονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα προσφέρει πλεονεκτήματα για τη διαμόρφωση στρατηγικών συμμαχιών με μεγάλες δυνάμεις σε ένα πεδίο προσφορότερο από αυτό που προσφέρει η διαχείριση της οικονομικής κρίσης.