Τραγούδια μουνούχων…

Το χειρότερο με τους σημερινούς αστέρες της πίστας δεν είναι πως κλέβουν πιθανόν την εφορία, ότι εκφέρουν νεοναζιστικές είτε απλώς βλακωδέστατες απόψεις ή πως εμφανίζονται μπροστά σε ανθρώπους, οι οποίοι -ερχόμενοι στο τσακίρ κέφι- δαπανούν σε αλκοόλ και σε λουλούδια πακτωλούς χρημάτων, υπόπτου μάλλον προελεύσεως.

Το χειρότερο με τους σημερινούς αστέρες της πίστας είναι τα τραγούδια τους. 

Η φοροκλοπή υπήρξε επί δεκαετίες δεύτερη φύση εκατομμυρίων Ελλήνων, κάθε κοινωνικής προέλευσης και μορφωτικού επιπέδου.

Παραμένει δε γλυκιά αμαρτία για πάμπολλους από όσους μπορούν ακόμα να την εξασκήσουν – εάν δε τους πιάσεις στα πράσα και τους φέρεις στο φιλότιμο, συχνά την ονομάζουν ανερυθρίαστα «πράξη αντίστασης» απέναντι στο μνημονιακό καθεστώς και στην αιμοβόρο τρόικα.

Αχ αυτές οι εύκολες ταμπέλες!

Γηράσκω αεί διδασκόμενος… πραγματικά.

Το γράφω άλλωστε φαρδιά πλατιά και στο προφίλ μου στο facebook, στο οποίο ακόμη ψάχνω να δω που ακριβώς αυτοπροσδιορίζομαι ως «φιλελεύθερος», όπως έσπευσε κάποιος διαδικτυακός παλιάτσος σήμερα να μου προσάψει.

Κάθε μέρα που περνάει, όλο και κάτι μαθαίνω.

Με αποτέλεσμα να τείνω όλο και περισσότερο σε εκείνο που είχε πει κάποτε ο Βολταίρος (νομίζω) ότι δηλαδή γνώρισε τα ζώα και μίσησε τον άνθρωπο.

Δυο Ελλάδες τον Αύγουστο…

Ή καλύτερα: δύο λαοί στην Ελλάδα, τον Αύγουστο!

Ο ένας λαός συνειδητοποιημένος, προβληματισμένος, σκεπτικός, με σύνεση, με μέτρο, με ήθος, προσπαθεί να ”ξεκλέψει” λίγες μέρες σωματικής και ψυχικής ξεκούρασης.
Προσπαθεί να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, ζει απλά, ανθρώπινα, διασκεδάζει όμορφα, στα πλαίσια των καιρών και των δυνατοτήτων του, κι έχει πλήρη συναίσθηση της κατάστασης, και του αγώνα που πρέπει να δοθεί για την ανατροπή της.

Κι ο άλλος λαός ξέφρενος, αλλοπρόσαλλος, σαν από άλλο πλανήτη, προκλητικός, αμετανόητος, απαίδευτος και ανερμάτιστος.

Αν μιλάμε για παρακμή…

«Ως ουδέν ανθρώπου θηρίον αγριώτερον εξουσίαν πάθει προλαβόντος…»

Πλούταρχος (Κικέρων,  XLVI)

Το αυθεντικό πρόσωπο της Ρώμης στα χρόνια της παρακμής είναι ο Βάριος Άβιτος Βασσιανός, ο επιλεγόμενος Ελαγάβαλος, ή Σαρδανάπαλος, που ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας από κάποια επαρχιακή λεγεώνα σε ηλικία 15 χρόνων.

Διαβόητη η τριετία της βασιλείας του για τις αισχρουργίες και τη φαυλότητα, και πρωτοφανείς οι παρανομίες και οι εγκληματικές του πράξεις, όπως γράφει ο Δίων ο Κάσσιος.

Αεροπλάνο στα … χωράφια.

Τελικά, αυτοί εκεί οι υπεύθυνοι του αεροδρομίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ θα πρέπει να είναι πολύ τυχεροί.

Δεν εξηγείται αλλιώς….

Διότι σε ένα σούπερ ασφαλές διεθνές αεροδρόμιο, όπου είχε να συμβεί περιστατικό πάνω από δέκα και βάλε χρόνια, μέσα σε ένα δίμηνο είχαν δυο αεροπορικά ατυχήματα (δείτε κι αυτό ).

Και μάλιστα αναίμακτα.

Και μάλιστα χωρίς καν να χρειαστεί να κλείσει το αεροδρόμιο για πάνω από 20 λεπτά!

Τέρμα οι δημοσκοπήσεις;

Τα νέα είναι άσχημα για τους επαγγελματίες των δημοσκοπήσεων.

Όπως όλα δείχνουν, κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι, εξαιτίας του … Twitter!

Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο κοινωνιολόγος Fabio Rojas, που προβλέπει ότι στο εγγύς μέλλον δεν θα υπάρχει πια αντικείμενο για τους δημοσκόπους με βάση μια έρευνα που ολοκλήρωσε πρόσφατα.

Κωδείνη.

Εφόσον οι μεταρρυθμίσεις αργούν να εφαρμοστούν δεδομένου ότι οι εγχώριοι παλατιανοί πεισμώνουν επειδή κατά βάθος γνωρίζουν ότι τα Χειμερινά Ανάκτορα είναι όνειρο για τους τουρίστες συνταξιούχους, που επιθυμούν να θαυμάσουν την μούμια του Λένιν, λίγο πριν εκπνεύσει ο Αύγουστος με τους φρενοβλαβείς που θα λατρέψουν την Παναγία όπως οι θαυμαστές του Ρίνο την Marilyn, διακατέχομαι από την σιγουριά του νικητή που αντιλαμβάνεται ότι η αδιαφορία απαλύνει τις κοινωνικές ιδέες, την επέκταση της πολιτικής ενόρασης και την επιθυμία της δυτικής αρετής που κυοφορεί την ωριμότητα και την υψηλή αισθητική.

Τουτέστιν οι προκάτοχοι σοβιετικής ανορθολογικής μέθης δεν υπάρχουν, η ηδονή απαιτεί καθαρότητα σκέψης και ο θετικισμός απουσία πόνου, εισβάλλει στον κόσμο για να χαρίσει την κατάκτηση της ευτυχίας, της συναίνεσης και της σοφίας· χαρακτηριστικά που αγνοούν τις βαλκανικές δοξασίες.

Πρώην Αμερικανοί πολίτες…

Όταν το καράβι βουλιάζει, τα ποντίκια είναι αυτά που το εγκαταλείπουν πρώτα.

Ή έτσι τουλάχιστον συνηθίσαμε να λέμε…

Αν λοιπόν θεωρήσουμε την οικονομική κρίση ως φουρτούνα, και την Αμερική ως καράβι, τότε δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη πως οι πλούσιοι Αμερικάνοι είναι αυτοί που την κάνουν, αλλάζοντας υπηκοότητα, και μάλιστα με ελαφρά πηδηματάκια.