Ένα επίκαιρο τραγούδι...

Δώστε βάση στους στίχους…

Industrial Disease, by the Dire Straits…

Warning lights are flashing down at Quality Control
somebody threw a spanner and they threw him in the hole…
there's rumors in the loading bay and anger in the town
somebody blew the whistle and the walls came down…

 

there's a meeting in the boardroom they're trying to trace the smell
there's leaking in the washroom there's a sneak in personnel,
somewhere in the corridors someone was heard to sneeze
'goodness me could this be Industrial Disease?

Ε(ν)φιάλτης…

Ένα από αυτά τα αυτογκόλ που εύχεσαι να μη συμβεί ποτέ έβαλε η κυβέρνηση τις τελευταίες ημέρες με τον φόρο ακινήτων.

Ένα αυτογκόλ που απέδειξε περίτρανα ότι κάποιοι εντός του κυβερνητικού συνασπισμού δεν κατάλαβαν το μήνυμα των πρόσφατων ευρωεκλογών.

Κάποιοι ακόμη νομίζουν ότι το να είσαι στην κυβέρνηση φτάνει και δε χρειάζεται και να κυβερνήσεις κιόλας…

Ποιο δημόσιο; Ποια αξιολόγηση;

Για να λέμε την αλήθεια, τουλάχιστον μεταξύ μας, υπάρχουν πάρα μα πάρα πολλά πράγματα που θα έπρεπε να έχουμε κάνει προ πολλού και από μόνοι μας, πλην όμως ως Ελληνάρες που είμαστε δεν … προκάναμε.

Είχαμε άλλες προτεραιότητες βλέπετε…

Πράγματα που άλλες χώρες, ακόμη και δήθεν πιο πίσω από εμάς, τα έχουν λύσει προ δεκαετιών.

Τι να λέμε τώρα; Δεν τα ξέρουμε;

Τέλος πάντων, ανάμεσα στα πολλά που πάει τώρα εσπευσμένα να εφαρμόσει η κυβέρνηση, με την απειλή της τρόικας εννοείται, είναι και το ζήτημα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων…

Οπλοκατοχή και οικιακό άσυλο…

Εγκλήματα όλων των ειδών είχαμε πάντα.

Ληστείες, δολοφονίες, κλοπές, “τσαντάκηδες” κτλ.

Τα τελευταία χρόνια όμως υπάρχει μια καινούργια μορφή εγκλήματος, οι ένοπλες εισβολές σε οικίες και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις με πολεμικά τυφέκια.

Τα περιστατικά που έχουν δει το φως της δημοσιότητας αρκετά.

Όπως είναι αρκετά και αυτά που δεν έχουν ακουστεί.

Το όλο πρόβλημα φέρνει στο προσκήνιο μια συζήτηση που κάποτε πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει στα σοβαρά και στην Ελλάδα: το ζήτημα της οπλοκατοχής και του οικιακού ασύλου.

Το όλο θέμα έχει δύο σκέλη.

Το πρώτο αφορά τις γενικές αρχές που αφορούν το ζήτημα.

Έχει θα λέγαμε συνταγματικές προεκτάσεις.

Το δεύτερο σκέλος είναι πιο τεχνικό/νομικό, με την ουσία του όμως να πηγάζει από το πρώτο.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά…

«Χρήσιμοι Αφελείς».

Βρίσκομαι στο Βερολίνο και λίγο πριν διέσχισα για πολλοστή φορά ένα από τα σύμβολα της διαίρεσης του Ψυχρού Πολέμου – το φυλάκιο ελέγχου Charlie. Σήμερα είναι ένα συμπαθητικό αξιοθέατο, εύκολα κανείς ξεχνάει πόσα τραγικά συνέβησαν δίπλα του, μόνο ένας σταυρός θυμίζει το διασημότερο θύμα του, τον δεκαοκτάχρονο Peter Fechter, του οποίου ο αργός θάνατος εντός της «νεκρής ζώνης» του, συγκλόνισε, το 1962, τον ελεύθερο κόσμο.

Υπάρχει όμως κάτι ακόμα, μέρος αυτήν την φορά της τουριστικής «ανακαίνισης» του τοπίου, πού υπενθυμίζει την αληθινή φύση εκείνης της σύγκρουσης.

Ο πόλεμος αυτός δεν ήταν πρωτίστως πόλεμος όπλων. Ήταν πόλεμος παραστάσεων…

Κιτσαριό χωρίς σύνορα…

Η λέξη «κιτς» προέρχεται από το γερμανικό ρήμα kitschen, που σημαίνει «πασαλείβω» ή «μαζεύω αταίριαστα, ετερόκλιτα πράγματα».

Αυτό άλλωστε το αταίριαστο, το «εκτός τόπου», είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του κιτς, ενώ τα άλλα δύο είναι το «εκτός χρόνου» και η υπερβολή, όπως το έχει προσεγγίσει ο περισσότερο ενασχοληθείς με το θέμα, που δεν είναι άλλος από τον Ουμπέρτο Εκο σε αναρίθμητες διαλέξεις και άρθρα του.

Ως μορφή αισθητικής, το κιτς στα χέρια σημαντικών ανθρώπων της τέχνης, όπως ο Φελίνι ή ο Αλμοδόβαρ που εκούσια έχουν κάνει άφθονη χρήση, προσθέτει σ' αυτό που θέλουν να εκφράσουν.

Στα χέρια ατάλαντων, το κιτς κινείται στην περιοχή ανάμεσα στο αστείο και το γελοίο, ενίοτε και το θλιβερό.

Βλέποντάς το δεν ξέρεις τι να κάνεις, να γελάσεις, να αγανακτήσεις, να σε πιάσει θλίψη ή και τα τρία μαζί…

Οι επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης…

Στη σημερινή εποχή οι εξελίξεις τρέχουν γρήγορα και επηρεάζουν οργανωμένα κράτη και πολίτες, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Ταυτόχρονα βρίσκεται σε εξέλιξη ένας παρατεταμένος οικονομικός πόλεμος, με χρεοκοπίες κρατών, αλλά και πραγματικός πόλεμος στην ευρύτερη γειτονιά μας.

Ο βομβαρδισμός της Γάζας από το Ισραήλ και οι ρουκέτες που εξαπολύει η Χαμάς εναντίον του θυμίζουν πως σε έναν πόλεμο την πληρώνουν συνήθως αθώα θύματα τα οποία είναι οι ανυπεράσπιστοι πολίτες…