Δε λες κουβέντα...

Σωτηρία Μπέλλου & Δήμος Μούτσης

Ο ΠΑΟΚ να κερδάει…

Θα τη θυμούνται στον ΠΑΟΚ την Τσικνοπέμπτη του 2017 και το 0-3 της Σάλκε. Αξέχαστη θα τους μείνει και η παρουσία του Ευκλείδη Τσακαλώτου στο γήπεδο, τον οποίο δεν θεωρούν ακριβώς γούρι οι φίλαθλοι. Με το γλαφυρό του τρόπο, ο υπουργός Οικονομικών έχει περιγράψει στο παρελθόν αντιδράσεις φιλάθλων που του έλεγαν με τη γνωστή διακριτικότητα που τους χαρακτηρίζει «μην ξαναέρθεις στο γήπεδο όταν παίζουμε με Παναθηναϊκό».

Κι εμάς θα μας μείνει αξέχαστη η παρουσία του κ. Τσακαλώτου. Εν μέσω διαπραγμάτευσης, με ανοιχτό το Eurogroup της Δευτέρας, με την αξιολόγηση να μην κλείνει και τη χώρα στον αέρα, ο υπουργός προτίμησε να δει την Πέμπτη ΠΑΟΚ και την Παρασκευή φορείς της Θεσσαλονίκης, στο παράρτημα του πρωθυπουργικού γραφείου που εγκαινίασε ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη. Αξέχαστος θα μείνει και στον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο που ακόμη τον περιμένει να του απαντήσει στη Βουλή, αλλά ο υπουργός έχει επικαλεστεί «άλλες υποχρεώσεις»…

Ώρα μηδέν…

Η κυβέρνηση των αριστερών ριζοσπαστών και μισαλλόδοξων ακροδεξιών του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου έχει επιτύχει ένα αξεπέραστο ρεκόρ στον κρίσιμο τομέα της διαχείρισης της κρίσης. Έχει κατορθώσει, καταρρίπτοντας ακόμη και τη λογική της τυχαιότητας, να έχει λανθασμένες εκτιμήσεις και να κάνει καταστροφικές επιλογές σε κάθε φάση των διαπραγματεύσεων.

Το μόνο που κάνει είναι η επικοινωνιακή διαχείριση στο εσωτερικό της χώρας των αποτελεσμάτων που είχαν οι επιλογές της. Το τελευταίο φιάσκο ήταν το Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου. Χωρίς κανένα σύμμαχο –κάπως μόνον οι Γάλλοι, με τον Ολάντ σε ρόλο κουτσής πάπιας–, έχοντας επενδύσει σε εκμετάλλευση αντιθέσεων στους κόλπους των δανειστών, η κυβέρνηση βρέθηκε σε θέση σχεδόν τόσο δεινή όσο στις αρχές Ιουλίου 2015…

Ο Τσίπρας στον αστερισμό του φόβου!

Υπάρχουν δύο «θεωρίες» που διακινούνται τελευταία…

--Η πρώτη: Ο Τσίπρας τσιρίζει, «διαπραγματεύεται» (τάχα), αλλά στο τέλος θα τα υπογράψει όλα…

--Η δεύτερη: Ο Τσίπρας πάει να δημιουργήσει «αντί-ευρωπαϊκό μένος» στην κοινωνία. Το πάει με «σχέδιο». Κι αφού φτιάξει πλειοψηφικό «αντι-ευρωπαϊσμό» θα πάει σε δημοψήφισμα εξόδου από το ευρώ! Και θα το κερδίσει. Αλλάζοντας και τον προσανατολισμό της χώρας και το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα…

Αυτές είναι δύο διαφορετικές «θεωρίες». Που οδηγούν σε δύο εντελώς διαφορετικές «εκτιμήσεις»: --Η πρώτη, ότι ο Τσίπρας τελικά θα υπογράψει!

--Η δεύτερη ότι ο Τσίπρας τελικά ΔΕΝ θα υπογράψει και θα μας βγάλει από το ευρώ… Ωστόσο έχουν κάτι κοινό: Πριν δούμε που κάνουν λάθος και οι δύο, ας δούμε το κοινό τους χαρακτηριστικό: Υποθέτουν και οι δύο πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάποιο «Σχέδιο»…

--Στην πρώτη περίπτωση, «να τα υπογράψει όλα στο τέλος», αφού πείσει (τους δικούς του τουλάχιστον) πως «διαπραγματεύθηκε σκληρά»…

--Και στη δεύτερη, να σύρει τη χώρα εκτός ευρώ, αφού δημιουργήσει τεράστια «απέχθεια» στην κοινωνία για την Ευρώπη και τους δανειστές γενικότερα…

Κάποτε θα φτάσουμε να δικαιωθεί και ο Γιάνης!

Στην αυγή της κρίσης μία κοινωνική έξοδος δεν ήταν απλή υπόθεση για τον Κώστα Καραμανλή. Υπήρξαν περιπτώσεις που ο πρώην πρωθυπουργός βρέθηκε σε πραγματικά δύσκολη θέση. Συνέβη και στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος χρειάστηκε χρόνο –και μακρά διαστήματα απουσίας στο εξωτερικό- προκειμένου να ανακτήσει ανέφελη πρόσβαση στο δημόσιο βήμα.

Ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου θεωρήθηκαν, από μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, υπαίτιοι για την περιπέτεια της χώρας. Ο μεν Καραμανλής επειδή τίναξε το ταμείο στον αέρα, ο δε Παπανδρέου για τον τρόπο με τον οποίο επέλεξε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Όμως αυτή η χώρα έχει ένα μοναδικό τρόπο να ανοίγει νέες πληγές πάνω στις παλιές. Και είναι από τη μία ο χρόνος που αμβλύνει τα πάθη και από την άλλη η μνήμη των ανθρώπων που είναι κοντή…