Sometimes...

James

Κυβέρνηση "Πρώτων Βοηθειών"…

Διώχνεις τους χουντικούς, να φέρεις δημοκρατία. Επιλέγεις  ελεύθερη οικονομία και σου βγαίνουν σοσιαλμανείς κρατιστές. Φέρνεις "προοδευτικούς" σοσιαλιστές αλλά πέφτεις σε τριτοκοσμικά τρωκτικά. Καταφεύγεις σε εκσυγχρονιστές και ανανεωτές σου φέρουν ΔΝΤ και μνημόνια. Ψηφίζεις αντιμνημονιακούς σου έρχονται δύο μνημόνια. Τους αλλάζεις με αριστερούς αντιμνημονιακούς σου βγαίνουν μνημονιακοί και χουντικοί. Και τώρα; Καλείς κυβέρνηση "Πρώτων Βοηθειών".

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πέσει. Είναι θέμα χρόνου. Προβλέψιμου χρόνου. Θα πέσει γιατί έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Σε τόσο μεγάλο αδιέξοδο που καταφεύγει στα άκρα για να δικαιολογήσει την αποτυχία του... 

Πάσχουμε από το σύνδρομο της Στοκχόλμης (αλλιώς δεν εξηγείται)!

Άκουγα το μεσημέρι στο ραδιόφωνο τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης σφυγμομέτρησης της εταιρίας MRB, και ήρθαν όλα μέσα μου και έδεσαν. Διότι αν θυμάμαι καλά, έδινε μεν παράσταση νίκης και προβάδισμα στην ΝΔ αλλά μικρό, περίπου 3-4 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον Σύριζα! Ναι… τον Σύριζα,  που μας κυβερνά από πέρσι τον Ιανουάριο, και που τα έχει κάνει όλα ανεξαιρέτως μαντάρα!

Αυτόν τον Σύριζα λοιπόν, ο σοφός λαός του δίνει σήμερα, ΣΗΜΕΡΑ!!!!!! επαναλαμβάνω,  ποσοστό της τάξης του 24%, και την ΝΔ ποσοστό περίπου 27%. Με κλειστές (ουσιαστικά) τράπεζες, με κλειστούς δρόμους, με κάπιταλ κοντρόλς, με ένα εκατομμύριο «πρόσφυγες» χύμα στο κύμα, με χαράτσια επί παντός του επιστητού, και με μια μνημονιάρα νααααα με το συμπάθιο…  χώρια όλα τα άλλα δεινά που μας έφερε η Πρώτη Φορά Αριστερά, και που αν έλεγα να τα απαριθμήσω δεν θα μου έφταναν πέντε σελίδες...

Καθεστώς…

Ένα καθεστώς στήνεται με δύο τρόπους: είτε με άμεση επέμβαση (τανκς, κατάληψη δημοσίων κτιρίων, ταραχές), είτε με έμμεση: δημιουργείς εχθρούς, αλώνεις και κράτος και καταργείς θεσμούς και στο τέλος αποκόπτεις μια χώρα από τις διεθνείς συνθήκες που διασφαλίζουν ελευθερίες και το πολίτευμα. Αρκεί να έχεις τους πολίτες ήσυχους και υπό έλεγχο.

Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά τι συμβαίνει στη χώρα. Και ξεκινάμε με τους εχθρούς. Η ελληνική κοινωνία από την έναρξη της κρίσης απέκτησε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Οι εξωτερικοί εχθροί, αποφασίσθηκε πως είναι οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι από εταίροι -όταν πλήρωναν-,έγιναν δανειστές -όταν και πάλι πλήρωναν αλλά για να καλύψουν τρύπες και όχι να πλουτίζει ο κάθε Κίτσος και να παίρνει σύνταξη ο Φωτόπουλος στα 50...

Το οριστικό τέλος του Λαζόπουλου…

Η χυδαιότητα της ρήσης Λαζόπουλου περί ανθρώπων «καθηλωμένων σε μια καρέκλα που καθηλώνονται και σε μια ιδέα» είναι αυθύπαρκτη. Στέκει μόνη της, ατόφια, συμπαγής, χωρίς να χρειάζεται την παλλαϊκή κατακραυγή για να αναδειχθεί.

Ο εθνικός μας λαλάκης...

Πολλές από τις αντιδράσεις άλλωστε, εμπεριέχουν, ως συνήθως τόση ασυναρτησία, τόση υποκρισία και τόση ασχήμια που στην πραγματικότητα δίνουν άλλοθι στην αρχική ανοησία. Αν μπλέξουμε στο γαϊτανάκι  των υποθέσεων -όσοι κράζουν τον Λαζόπουλο παρκάρουν στις θέσεις για ανάπηρους ή όσοι του εύχονται να «ψοφήσει» έχουν μέσα τους περισσότερο μίσος και φασισμό από τον  ίδιο-  θα χάσουμε από τα μάτια μας την ουσία…

Ο κυνισμός των όψιμων εξουσιαστών…

Στα εύκολα όλα είναι ωραία και καλά. Οταν αρχίζουν τα δύσκολα, οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τον πραγματικό εαυτό τους.

Τα εύκολα για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Εύκολα ήταν ακόμα και στον πρώτο χρόνο της κυβερνητικής τους θητείας, τον οποίο σπατάλησαν με μια ανερμάτιστη πολιτική και δεν πήραν κανένα ουσιαστικό μέτρο...