Η Ευρώπη που ξέρουμε τελειώνει. Οι αρχές της, οι
παραδόσεις της, η κουλτούρα της, ο πολιτικός πολιτισμός της, η οικονομική και
κοινωνική της ευμάρεια, είναι πλέον ξεπερασμένα από τις παγκόσμιες
ανακατατάξεις και εξελίξεις. Η περίοδος ειρήνης και ευημερίας που γνώρισε από
το 1945 θα αποδειχτεί μια απλή ιστορική παρένθεση, και όπως όλα δείχνουν η
ήπειρος θα επιστρέψει στις παλιές «καλές» συνήθειές της, των εθνών κρατών
δηλαδή, με διακριτά σύνορα και πληθυσμούς, που θα τρώγονται το ένα με το άλλο.
Η σημερινή Ευρώπη θυμίζει μια σιτεμένη
καλοαναθρεμμένη μεγαλοαστή «κυράτσα», με τα πιάνα και τα γαλλικά της, που έχει
μείνει αποκλεισμένη και ολίγον τι σαστισμένη μέσα στην χορταριασμένη έπαυλή
της, όπου όλα είναι σε μια «εύθραυστη» κατ επίφαση τάξη, ποτίζοντας τις
βουκαμβίλιες της, την ώρα που τα μισά δωμάτια του σπιτιού είναι κατειλημμένα
από απρόσκλητους μουσαφίρηδες, η πισίνα έχει γεμίσει από γλίτσα, ενώ απ’ έξω
ορδές τρελαμένων ξυπόλητων φανατικών κάνουν ντου στον κήπο γκρεμίζοντας τους
φράχτες…
