Η Μπαλάντα των Αισθήσεων και των Παραισθήσεων...

Βασίλης Λέκκας

Το πολιτικό «κεφάλαιο» του Καραμανλή…

Υπάρχει καλός και κακός κόσμος. Στον καλό κόσμο, οι σοσιαλιστές αυξάνουν τους φόρους για να χρηματοδοτήσουν αύξηση των δαπανών, ενώ οι φιλελεύθεροι μειώνουν τις δαπάνες του κράτους για να μπορέσουν να μειώσουν τους φόρους. Στον κακό κόσμο, οι σοσιαλιστές αυξάνουν τις δαπάνες χωρίς όμως να αυξήσουν τους φόρους, ενώ οι φιλελεύθεροι μειώνουν τους φόρους χωρίς να μειώσουν τις δαπάνες. 

Η διαφορά μεταξύ καλού και κακού κόσμου δεν είναι ιδεολογική. Είναι μια κυβερνητική αξία, μια πολιτική αρετή, που στη χώρα μας ευδοκίμησε ελάχιστα: η δημοσιονομική υπευθυνότητα. Και στην περίοδο της χρεοκοπίας, που αποκαλούμε «κρίση», μάθαμε όλοι ότι δεν χρεοκοπήσαμε επειδή ασκήθηκαν φιλελεύθερες ή σοσιαλιστικές συνταγές διακυβέρνησης αλλά επειδή υπήρξε ένα ευρύ, βαθύ και διαχρονικό έλλειμμα δημοσιονομικής υπευθυνότητας...

Τα ψέματα και οι γελοιότητες του «αριστερού» Κατρούγκαλου!

Το ασφαλιστικό, είναι ένα μείζον εθνικό πρόβλημα σωρευμένο επί 10ετίες, που διαχρονικά και διακομματικά καμιά κυβέρνηση δεν θέλησε (δεν τόλμησε...) να το αντιμετωπίσει με ρεαλισμό και γενναιότητα, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στις επερχόμενες γενιές. Η κάθε μία, πέταγε την καυτή πατάτα στην επόμενη, αναλογιζόμενη το πολιτικό κόστος της τόσο αναγκαίας για την επιβίωση του ασφαλιστικού συστήματος εκσυγχρονιστικής αναδιάρθρωσής του.

Ακόμη και η χούντα, διέγνωσε (πριν 40τόσα χρόνια!) την αναπόφευκτα επερχόμενη κατάρρευση, αλλά ούτε αυτή, που δεν είχε να υπολογίσει πολιτικό “κόστος”, τόλμησε ν' αγγίξει το πρόβλημα.

Και μιλάμε για προηγούμενα “καλά χρόνια”, με ανεκτή ανεργία, με ταμεία υγιή και πλεονασματικά, με αναλογία εργαζόμενων/συνταξιούχων στο 6,5/1. (σήμερα, η αναλογία είναι...1,2/!, (με πτωτική τάση-για να ξέρουμε που βρισκόμαστε).

Αλλά τα πρόδρομα σημάδια της μέσο-μακροπρόθεσμα επερχόμενης κρίσης, σαφή και απειλητικά…

Ο Ερντογάν νοσταλγός του Χίτλερ;

Ο πρόεδρος της Τουρκίας  Recep Tayyip Erdogan έχει ένα ζήτημα με τον Χίτλερ.

Όταν ρωτήθηκε πριν από μερικές μέρες να σχολιάσει την ζωηρή επιθυμία του να ενισχύσει τον θεσμό της προεδρίας στη χώρα του, και πως αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την ενιαία δομή του τουρκικού πολιτεύματος, ο Erdogan απάντησε: «Υπάρχουν παρόμοια παραδείγματα στον κόσμο… π.χ. στην Γερμανία του Χίτλερ».

Στις έντονες αντιδράσεις που ακολούθησαν, η προεδρία της Τουρκίας προσπάθησε να διευκρινίσει τι ακριβώς εννοούσε ο Erdogan. Η εφημερίδα Guardian δημοσίευσε την εξής δήλωση ενός ανώνυμου κυβερνητικού αξιωματούχου: «υπάρχουν καλά και κακά παραδείγματα προεδρικών συστημάτων, και το θέμα είναι εγκατασταθούν έλεγχοι και ισορροπίες… η ναζιστική Γερμανία, που δεν διέθετε κατάλληλους θεσμικούς ελέγχους, ήταν σίγουρα ένα από τα πιο ντροπιαστικά παραδείγματα στην ιστορία».

Θα φέρουν κάτι νέο οι μπλε συριζαίοι;

Οι εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας την ερχόμενη Κυριακή, είναι σαφές ότι προδιαγράφουνν πολλά περισσότερα από όσα φαίνονται.

Το αποτέλεσμά τους έχει εθνικό ενδιαφέρον, αφού σε μεγάλο βαθμό θα προσδιορίσει την επόμενη ημέρα. Ίσως και τον αυριανό πρωθυπουργό της χώρας.

Εξ ου και οι μάχες χαρακωμάτων, στις οποίες σε μεγάλο βαθμό έχουν εμπλακεί κι

εκείνοι που τους εξυπηρετεί η στασιμότητα.

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμη κι ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, τάσσονται υπέρ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη! Προφανώς για δικούς τους εσωκομματικούς λόγους. Το ίδιο συμβαίνει και με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία με καραμανλική φορεσιά δηλώνουν θεματοφύλακες της Λαϊκής Δεξιάς και τάσσονται εναντίον του … επάρατου νεοφιλελευθερισμού...

Καλές και κακές χρονιές…

Οι επιλογές του επικεφαλής Α. Τσίπρα για συγκυβέρνηση, συμμαχία, μοίρασμα υπουργείων κ.λπ. αναδεικνύει το στοιχείο του εξευτελισμού των θεσμών και την γελοιότητα με ένα πρωτοφανή τρόπο και σκοπό την αρπαγή της εξουσίας. 

Πέρα από τις βαρουφακιές και τις χλαμύδες στη Σαλαμίνα, τα γαβγίσματα αξύριστων υπουργών, τα «πνιγμένα» οικονομικά σκάνδαλα μεγαλοϋπουργών ή το φρέσκο πολιτικό φλερτ με άλλοτε γραφικές τηλεπερσόνες, υπάρχει κάτι ακόμα πιο γελοίο: ο τρόπος που έχουμε αποδεχθεί εμείς, ως λαός, τη μεγαλειωδέστερη υποκρισία στην ιστορία των ελληνικών κυβερνήσεων: ο πύρινα αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ της ριζοσπαστικής αριστεράς και οι εξίσου οργισμένοι «στα -τέσσερα» ΑΝΕΛ της λαϊκής ακροδεξιάς ψηφίζουν μνημόνια (με… «πόνο ψυχής», όπως λένε -αντί να παραιτούνται, στοιχείο που τους καθιστά ακόμα πιο φαιδρούς) χωρίς πλατείες με αγανακτισμένους και, ως δια μαγείας, δίχως δελτία αυτοκτονιών εξαιτίας των μνημονίων…