Η κακοποίηση του Γιώργη...

Ο Σόιμπλε είχε ξενυχτήσει το βράδυ Κυριακής προς Δευτέρα.

Ένα ακόμη ζήτημα του Ελληνισμού τον ανάγκαζε να παραμείνει ξάγρυπνος.

Οι εκδικητικές του διαθέσεις εναντίων αυτού του μικρού αλλά σημαντικού λαού, του – κατά Κίσινγκερ [sic και γέλια] – δυσκολοκυβέρνητου λαού των Ελλήνων, είχαν αναζωπυρωθεί επικίνδυνα.

Ο ανάπηρος πολιτικός ζήταγε να εκτονωθεί – κάπου έπρεπε να ξεσπάσει.

Ήταν απόγευμα  25^ης Μαρτίου, ημέρα της εθνικής εορτής του προαιώνιου εχθρού – του φόβου και τρόμου κάθε σκοτεινής δυνάμεως.

Ο Σόιμπλε απευθύνθηκε στον γραμματικό του.

«Θέλω απόψε τον Τράγκα. Να είναι εδώ όσο πιο γρήγορα γίνεται», είπε, στους γνωστούς αυταρχικούς τόνους.

«Μας πώς να τον φέρουμε εδώ απόψε; Δεν γίνεται. Το βράδυ ξενύχτησε μέχρι πρωίας στην τηλεόραση του Σκάι ενημερώνοντας το κοινό. Τα ξημερώματα κίνησε κατά τον Real fm, για ραδιοφωνική αυτή τη φορά ενημέρωση. Το μεσημέρι παραβρέθηκε στην κηδεία του Μανώλη Γλέζου. Και αμέσως μετά αναχώρησε φουριόζος για το σπίτι του στη Γαλλία. Είχε ανάγκη κάποιας ανάπαυσης…», απάντησε ο πιστός γραμματικός.

«Δεν ξέρω τι θα κάνετε, αλλά εγώ τον θέλω αυτόν τον Έλληνα! Είναι ηλικιωμένος και άσχημος, αλλά έχει ηδυπάθεια σε συνδυασμό με ανδροπρέπεια. Και αυτό μου αρέσει. Είπα και ελάλησα!», έκλεισε τη συζήτηση ο γερμανός πολιτικός, με ναζιστικό αυταρχισμό και τον γνωστό θυμό που του είχε ενσταλάξει η αναπηρία.

Για να προσθέσει: «Προκειμένου να τον δελεάσετε, πείτε του ότι η Γερμανία αποφάσισε να τον χρηματοδοτήσει.

Να τον χρηματοδοτήσει για να… επανεκδώσει τη Χώρα», είπε γελώντας και κλείνοντας το μάτι με νόημα. 

Τα υποβαθμισμένα (άχρηστα) πτυχία.

Για μια σειρά ετών παρατηρούμε ότι το Τμήμα Φυσικής (ΤΦ) στο ΑΠΘ υποδέχεται τρία τουλάχιστον (στατιστικά μιλώντας πάντα) σύνολα φοιτητών:

1) Ενα 60% που θα έπρεπε να το συμβουλέψουμε να αλλάξει καριέρα γιατί βρέθηκε εκεί «κατά λάθος» και θα ταλαιπωρηθεί σπουδάζοντας πολλά χρόνια άδικα.

2) Ενα 20% που πήγε πολύ καλά στις εξετάσεις και αντιπροσωπεύει φοιτητές αποφασισμένους να σπουδάσουν  φυσική, και

3) Ενα 20% που έπρεπε να του δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία για να δούμε αν θα περάσει στην κατηγορία 1) ή 2) στις εξετάσεις του επόμενου  έτους.

 

Συμπερασματικά, μόνο 60 φοιτητές από τους 200 θα έπρεπε να συνεχίσουν στο δεύτερο έτος και πιθανά στο τρίτο να έφταναν τελικά οι 30!

Είναι σαφές ότι το 70% των φοιτητών που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο βρίσκονται εκεί γιατί δεν βλέπουν άλλη επαγγελματική διέξοδο και θα συσσωρευτούν σταδιακά στην κατηγορία των «αιώνιων φοιτητών».

 

Το πάρτι στο δημόσιο το 2009… (ο Κυριάκος που ήταν τότε άραγε);

Στα ουράνια έφταναν οι αποδοχές σε δημόσιους φορείς το 2009.

Στοιχεία-σοκ εμφανίζονται στην εμπιστευτική μελέτη του υπουργείου Οικονομικών για τις ΔΕΚΟ και τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου βάσει της μισθοδοσίας του 2009 που αποκαλύπτει «Το Βήμα της Κυριακής».

Το μεγάλο πάρτι συνεχιζόταν την ίδια ώρα που η χώρα λύγιζε υπό το βάρος του ελλείμματος και ετέθη στη συνέχεια σε καθεστώς μνημονίου. 

Γαλαντόμες ήταν δεκάδες εταιρείες στις οποίες το Δημόσιο είτε είναι μέτοχος είτε έχει την εποπτεία τους, καθώς οι μέγιστες ακαθάριστες ετήσιες αποδοχές ξεκινούσαν από τις 100.000 ευρώ (ΙΦΕΤ, ΕΚΕΤΑ, ΕΛΓΑ, ΟΣΚ), έφταναν τις 150.000 ευρώ (Ερευνητικό Κέντρο Φλέμινγκ, ΕΔΟΕΑΠ, Κτηματολόγιο, Ολυμπιακές Αερογραμμές), ξεπερνούσαν τις 200.000 ευρώ (ΑΤΕ, ΔΕΠΑ, ΟΛΠ), προσέγγιζαν τις 400.000 ευρώ (ΤτΕ, ΕΤΕ, ΟΠΑΠ) και εκτοξεύονταν στα ΕΛΛΠΕ (750.000 ευρώ) και στον ΟΤΕ (1 εκατ. ευρώ).

Φτάνει πια! Κάντε επιτέλους στη μπάντα!

Από το 2010 το προσπαθούν.

Με πιέσεις σε βουλευτές, υπουργούς, Πρωθυπουργούς.

Με τροπολογίες που καταφέρνουν να φτάσουν στη  Βουλή, μέσα σε άσχετα νομοσχέδια, ευτυχώς την τελευταία στιγμή αποσυρόμενες.   

Στα άπειρα κατεστημένα που διαφεντεύουν την Ελλάδα μας, υπάρχει και το περιβόητο καθηγητικό κατεστημένο.

Αυτό το κατεστημένο, που οι διάφοροι εκπρόσωποί του έχουν καταφέρει τόσο καλά να δώσουν τη χειρότερη εικόνα του προς την κοινωνία, ώστε να είναι πλήρως απαξιωμένοι από αυτήν.

Σε σημείο που έχοντας μισθούς πιο χαμηλούς από τους περιβόητους «νερουλάδες» της Βουλής, δεν αντιδρά κανένας για αυτόν τον ξεφτιλισμό τους, όταν από την άλλη μεριά όλοι μας φωνάζαμε για την απαξίωση των μισθών των ενστόλων και των δικαστικών...

Δυστυχώς όμως, μάλλον έχει δίκιο η κοινωνία.

Και εξηγούμαι… 

Μια αλλιώτικη ανάσταση…

Μετά από μια «θανατηφόρα» συνεύρεση με πελάτη, μια πόρνη στη πόλη Bulowayo της Zimbabwe, δεν άντεξε και πέθανε!

Την ώρα όμως που οι αρχές τοποθετούσαν τη σορό της στο φέρετρο, αναστήθηκε!

Κράτος λάφυρο…

Από τη σύσταση του ελληνικού κράτους ο δημόσιος τομέας έχει καταστεί «λάφυρο» των κομμάτων εξουσίας.

Δεν περιορίζονται μόνον στην τοποθέτηση των «εκλεκτών» του κομματικού τους μηχανισμού σε θέσεις-κλειδιά, δεν ανοίγουν μόνον τις πόρτες των δημόσιων υπηρεσιών σε τυφλούς διορισμούς «ημετέρων», αλλά θεωρούν το κράτος τσιφλίκι τους, που τους παραδίνεται ως επιβράβευση για την αναρρίχησή τους στην εξουσία...

Βεβαίως, ούτε λόγος να γίνεται για αξιοκρατικές διαδικασίες στην επιλογή των στελεχών που καλούνται να αναλάβουν νευραλγικούς τομείς των δημόσιων υπηρεσιών.

Το μοναδικό «προσόν» που απαιτείται είναι η κομματική ταυτότητα των υποψηφίων.

Μη «στολίζετε» τους Κύπριους…

Τις πρώτες μέρες που φτιάχναμε το διαμέρισμα μας στη Λευκωσία παρουσιάστηκε βλάβη στα υδραυλικά.

Στριμωγμένος στο μπάνιο ο υδραυλικός μου φώναξε «έφυγες βουριστός για το φλόκκο».

Κατάλαβα μόνο το ρήμα.

Το επίθετο «βουριστός» μου ήταν εντελώς άγνωστο.

Το ουσιαστικό «φλόκος» στο λεξιλόγιο μου αναφέρονταν στο πανί της πλώρης ενός ιστιοπλοϊκού.

Ο υδραυλικός βγήκε τελικά βουριστός (βιαστικός, τρέχοντας) από το μπάνιο για να φέρει το φλόκκο (σφουγγαρίστρα).

Συγκαταβατικά δέχθηκε την άγνοια μου ενώ τα νερά πλημμύριζαν το μπάνιο.

  

Big in Japan!

Alphaville... Big in Japan!

Αυτή κι’ αν δεν δικαιούται δια να ομιλεί…

Η κρίση που διανύουμε σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της, και δεν άφησε σχεδόν τίποτα όρθιο…

Με αποτέλεσμα να επικρατεί ύφεση, ανεργία, εξαθλίωση, ακόμη και να θίγεται  η ιερή αγελάδα της κοινωνίας μας, δηλαδή να απολύονται δημόσιοι υπάλληλοι.

 Όλοι αναγνωρίζουμε ότι οι ρίζες της κρίσης (όσον αφορά στην Ελλάδα) ξεκινούν από τις δεκαετίες του `80 και του `90, οπότε και η ψωροκώσταινα μετατράπηκε σε φτιασιδωμένη Μαντάμ Σουσού.

Η στρεβλή ανάπτυξη τότε ξεκίνησε, όπως τότε ξεκίνησε και η ανεξέλεγκτη διόγκωση του δημοσίου, αλλά και οι κάθε είδους περιττές κρατικές δαπάνες, με αποκορύφωμα την φαντεζί Ολυμπιάδα, η οποία ήταν δυσανάλογα ακριβή για τα μεγέθη της χώρας μας.

Το ελαιόλαδο μας χορταίνει, ακόμη και όταν το μυρίζουμε!

Το ελαιόλαδο κάνει καλό.

Σε αυτό συμφωνούν πλέον όλοι, και για αυτό οι ειδικοί προωθούν παντού την μεσογειακή διατροφή, της οποίας αποτελεί τη βάση.

Το ερώτημα όμως είναι γιατί το ελαιόλαδο κάνει καλό;

Αν νομίζετε ότι η απάντηση είναι τα αντιοξειδωτικά, ή το ελαϊκό οξύ που περιέχει, κάνετε λάθος.

Μπορεί να είναι έτσι, αλλά μια τελευταία επιστημονική μελέτη που πραγματοποιήθηκε, μας λέει κάτι το καινούργιο…

Κούρεμα… γουλί!

Το «κούρεμα» των καταθέσεων στη Κύπρο μάλλον θα είναι… γουλί.

Αν όχι αποκεφαλισμός.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Financial Times, η Τράπεζα της Κύπρου θα καταλήξει να παίρνει έως και το 60% των «πλούσιων» καταθετών της, δηλαδή τα διπλά χρήματα από όσα εκτιμούσαν όλοι μέχρι τώρα.

Το μέλλον της (πολεμικής) αεροπορίας είναι τα drones.

Αν και ποτέ δεν με ενδιέφεραν τα αεροπλάνα ή τα αεροπορικά ζητήματα, από μικρός είχα εντυπωσιαστεί από την ιδέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που τότε ήταν μια ακόμη ιστορία επιστημονικής φαντασίας, αργότερα αναπτύχθηκαν, και σήμερα έχουν καθιερωθεί πλήρως.

Αναφέρομαι στα περίφημα UAV (Unmanned Aerial Vehicles) ή αλλιώς drones.

Σήμερα, το 1/3 περίπου του συνολικού αεροπορικού στόλου των ΗΠΑ αποτελείται από τέτοια αεροσκάφη.

Μάλιστα λέγεται πως η αμερικανική πολεμική αεροπορία εκπαιδεύει σήμερα περισσότερους χειριστές drones από ότι κανονικούς πιλότους, οι οποίοι (οι δεύτεροι) ως το 2015 θα αποτελούν μειονότητα.

Βέβαια για εμάς εδώ, που όλα τα σφάζουμε και όλα τα μαχαιρώνουμε, στις ΗΠΑ κατοικούν Αμερικανάκια, οπότε…

 Τέλος πάντων.

Ζόμπι στη χώρα της αρπαχτής…

Θυμάστε φαντάζομαι το τι γινόταν με τα βίντεο κλαμπ στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1980.

Άνοιγε ένα σε κάποια γειτονιά. Και τσουπ!

Πέντε ξεφύτρωναν γύρω του.

Σαν τα ζόμπι.

Στην ίδια γειτονιά.

Παρθένα η αγορά, στην αρχή τα πράγματα πήγαιναν καλά.

Ώσπου κάποια στιγμή, αναπόφευκτα, το βίντεο «έπεσε», οι βιντεοκλαμπάδες βαρέθηκαν να σκοτώνουν μύγες, και ωσάν πύργοι από τραπουλόχαρτα τα βιντεοκλάμπ άρχισαν να κλείνουν…

Στο άδειο μου πακέτο...

Όταν με ρωτάει κάποιος αν καπνίζω δίνω πάντα την ίδια αφοπλιστική απάντηση: Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να το ξεκινήσω αλλά δεν το κατάφερα.
Πραγματικά.

 
Πολλές φορές αγόρασα ένα πακέτο το οποίο τελικά έχασα ή μοίρασα σε περιστασιακές τράκες φίλων.
Πριν δυο μήνες ανακάλυψα ένα γεμάτο σχεδόν πακέτο σε ένα παλτό που είχα να φορέσω δύο μήνες!
Δεν το παίζω υπεράνω και αντικαπνιστής, αντιθέτως είμαι φανατικός υπέρμαχος του δικαιώματος κάποιου να καπνίζει, ακόμα και σε εστιατόρια και λοιπά, πολύ περισσότερο από το δικαίωμα κάποιου να κουβαλάει ας πούμε τα κουτσούβελά του και να τα αμολάει στο μαγαζί αλαλάζοντα.
Όμως όλα αυτά μέχρι να μου παραπονεθεί για λεφτά.

Μύλος η κατάσταση…

Είναι αλήθεια ότι «ανεβαίνει πολύ ψηλά εκείνος που δεν ξέρει πού πηγαίνει».

Και όχι επειδή το έλεγε ο Ολιβερ Κρόμγουελ.

Αυτός, ούτως ή άλλως, κουβαλούσε μέσα του αρκετή παλαβομάρα από μόνος του. (Τον κατελάμβανε ένα είδος ιερού μένους μετά τις στρατιωτικές νίκες του, κάτι που θα έπρεπε να προϊδεάζει τους ψυχραιμότερους εκ των συναγωνιστών του για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει μετά την πολιτική επικράτησή του.)

Επιπλέον, δε, ο Κρόμγουελ πίστευε, ως Πουριτανός, σε ένα εκ Θεού προκαθορισμένο σχέδιο για την πορεία των πραγμάτων, η πραγμάτωση του οποίου επαφίεται στους εκλεκτούς. (Το σχέδιο, για την περίπτωση του Κρόμγουελ, περιελάμβανε να καταλήξει το κεφάλι του, λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του από φυσικά αίτια, καρφωμένο σε έναν στύλο στο Γουεστμίνστερ, αλλά ας μην απομακρύνομαι από το θέμα μου...)

Last Train to Clarksville...

Last Train to Clarksville, by the Monkees!

Ελεύθερος και πάλι ο «τρομοκράτης» Ρούμπι!

Τις τσάρκες του στο Σύνταγμα, τους γύρω δρόμους, αλλά και έξω από το Υπουργείο Οικονομικών, «απειλώντας» τους ανθρώπους της τρόικας, θα μπορεί να κάνει και πάλι ο Ρούμπι.

Ο πασίγνωστος -πλέον- σκύλος, ο οποίος όποτε έβλεπε τους ανθρώπους της τρόικας, πήγαινε κοντά τους και τους γάβγιζε, μετά από «σωφρονισμό» ολίγων ημερών σε κέντρο του Δήμου Αθηναίων στα Μέγαρα, αφέθηκε ελεύθερος για να επιστρέψει στην Αθήνα.

Μάλιστα, υπήρξαν και καταγγελίες πολιτών που ανέφεραν ότι ο Ρούμπι γλίτωσε την ευθανασία την τελευταία στιγμή, μετά από τον θόρυβο που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά του.

Τώρα, όλα είναι πιθανά…

Όλα έμοιαζαν αδύνατα.

Ήταν αδύνατον να αυξηθούν οι φόροι, επειδή κάτι τέτοιο θα αποθάρρυνε τους επιχειρηματίες.

Ήταν αδύνατον να προστατευτεί μια χώρα από το «commercial dumping» εκ μέρους χωρών με χαμηλά εισοδήματα, αφού κάτι τέτοιο θα πήγαινε κόντρα στις συμφωνίες περί ελεύθερου εμπορίου.

 Ήταν αδύνατον να επιβληθούν οι παραμικροί φόροι στις χρηματοπιστωτικές  συναλλαγές, αφού θα έπρεπε να το εγκρίνουν από πριν οι περισσότερες χώρες.

Ήταν αδύνατον να μειωθεί ο ΦΠΑ, γιατί θα έπρεπε να συμφωνήσουν οι Βρυξέλλες…

Κουβάλα τον προτζέκτορα... για να σε κάνω λέκτορα!

Διαβάζουμε σε διάφορα blogs και ειδησεογραφικά sites σχολιασμούς ενός άρθρου των "Νέων" (ξέρετε, όπως τα μεσημεριανάδικα αναπαράγουν τους βραδινούς κατά φαντασίαν σατιρικούς, οι οποίοι αναπαράγουν αστειότητες από τρίτες εκπομπές) για τον συνεργάτη του κου Τσίπρα και λέκτορα κο Λαπατσιώρα.

Αναφερόμαστε στην είδηση πως το καινούριο ανερχόμενο αστέρι του ΣΥΡΙΖΑ, και συντονιστής της Επιτροπής Ελέγχου Κυβερνητικού Έργου ήταν ένας εκ των συμβουλατόρων του πρώην προέδρου Χριστόφια, πεσκέσι του Αλέξη στον Κύπριο σύντροφο.

Ξέρετε, αυτόν που είχε συμφωνήσει το κούρεμα από πέρυσι και το έπαιζε παρθένα…

Εσείς ευρώ, εμείς … πολιτισμό!

Στις ουρές χθες στάθηκαν η αξιοπρέπεια, η ψυχραιμία, η υπομονή, η αυτοπεποίθηση, η ελπίδα.

Στις ουρές χθες στάθηκαν η περηφάνια, η δύναμη, η ευγένεια, η σιγουριά.

Στοιχεία όμορφα ενός λαού προδομένου από τη διαχρονική του ηγεσία.

Αυτή την ηγεσία που ακόμα και μέσα στις πιο δραματικές συνθήκες δεν μπορεί να ξεπεράσει το μικρό της μέγεθος και αναλώνεται εδώ και δύο εβδομάδες σε αντιπαραθέσεις, πρόκληση πανικού και ανέξοδες δηλώσεις.

Αυτή ήταν πάντα η Κύπρος.

Ένα όμορφο νησί με αληθινούς ανθρώπους που δεν κατάφεραν ποτέ όμως να έχουν μια ηγεσία που να τους αντιπροσωπεύει και να αγωνίζεται πραγματικά γι’ αυτούς.

 

Επιτέλους τέλος στους φορολογικούς παραδείσους!

Η κυπριακή κρίση έφερε στο φως το ειδικό φορολογικό καθεστώς αυτής της χώρας μέλους της ευρωζώνης.

Ένα καθεστώς που δεν διαφέρει πολύ από εκείνο και άλλων χωρών, όπως είναι το Λουξεμβούργο, και τα νησιά της Μάγχης.

Καθεστώτα που πρέπει επιτέλους να εκλείψουν.

Γιατί θα πρέπει κάποιες χώρες να υποφέρουν, την ώρα που άλλες όπως η βρετανική Isle of Man, ή η Guernsey, και το Λουξεμβούργο να τη βγάζουν καθαρή;

Χταπόδι με πατάτες στη γάστρα!

Όταν πρόκειται για χταπόδι, συνήθως προκύπτει το ερώτημα για χρήση φρέσκου ή κατεψυγμένου.

Το κατεψυγμένο συνήθως είναι πιο μαλακό καθώς η χαμηλή ψύξη σπάει τους ιστούς του και το μαλακώνει, ενώ δεν υστερεί και σε νοστιμιά.

Το φρέσκο χταπόδι για να είναι μαλακό, πρέπει να έχει χτυπηθεί καλά κι αυτό μπορούμε να το ξέρουμε

α) αν μας το επιβεβαιώσει ο ψαράς μας ή

β) αν το έχουμε πιάσει και το έχουμε χτυπήσει οι ίδιοι (εντάξει όχι ακριβώς οι ίδιοι, αλλά ίσως ο πατέρας, θείος, ξάδερφος, φίλος κτλ που τυχαίνει να ασχολείται με το άθλημα).

Y.Γ Θέλει προσοχή ειδικά στο βράσιμο για να μαλακώσει.

Αμφιβολίες…

Δεν μεγάλωσα με  την πολυτέλεια αναζήτησης ευρέτρων.

Η ικανότητα αυτή ανήκει στους Κοζάκους και στους Ρώσους τυχοδιώκτες όταν πάτησαν το πόδι τους στην Αλάσκα, στις δυτικές ακτές του Καναδά και στην ισπανική Καλιφόρνια.

Εφόρμησαν στο Μεξικό και στην Χαβάη, εκμεταλλεύτηκαν τον ζωικό πλούτο της Βόρειας Αμερικής κάτω από τον παγωμένο ουρανό που υποσχόταν την ευτυχία.

Ο Κριμαϊκός Πόλεμος άλλαξε τα μυαλά των κατακτητών, πουλώντας τo χώμα και την πανίδα που πάτησε η μπότα των κυνηγών γούνας και των εμπόρων στις ΗΠΑ για μερικά εκατομμύρια δολάρια.

Αυτά να τα λέμε…

Το 1972 οι γονείς μου διατηρούσαν εργαστήριο ζαχαροπλαστικής στην Οδό Σπάρτης 10, (πίσω από το Γαλλικό ινστιτούτο, δίπλα στις πολυκατοικίες των αξιωματικών, Θεσ/νικη).

Κάθε Σάββατο, η κυρία του τάδε συνταγματάρχου, έκανε δεξιώσεις στο πολυτελές διαμέρισμά της και πήγαινε πάντα στο υπόγειο που στεγαζόταν το εργαστήριο των γονέων μου.

Ταψιά με γλυκίσματα, τραταρίσματα, πάστες κλπ. παράδοση τάδε ώρα στην πόρτα του διαμερίσματός της.

Slowly Goes the Night...

Slowly Goes The Night.....  by Nick Cave.

Πράσινα κοτέτσια, δεξιές κλώσες… ακροδεξιά αυγά!

Ακόμα γελάω με διάφορους συνομιλητές και φίλους όταν απορούν πως και γιατί ανέβηκε στο πολιτικό στερέωμα και λίγο-πολύ παγιώθηκε ως συστημική πλέον δύναμη η Χρυσή Αυγή.

Πως αφήσαμε να εκκολαφτεί το αυγό του φιδιού…

Ξεχνώντας φυσικά πως εδώ έχουμε να κάνουμε με την κότα που έκανε το αυγό.

Και όχι το αυγό την κότα.

Τι με έκανε να πιάσω πάλι αυτήν τη «φιλοσοφική» αναζήτηση στα όρια του σουρεαλισμού?

Μα η (ξανά μανά) σύλληψη του περιβόητου εκδότη κυρίου Κουρή.

Του συνεταίρου του γνωστού δεξιοτέχνη του τένις δημοσιογράφου.

Του δημιουργού του άκρως κυρίαρχου μεταπολιτευτικού θεσμού του "Αυριανισμού".

Η νέα ρωσική μαφία, και το «κούρεμά» της.

Καταλαβαίνω ότι αυτό που θα πω ακούγεται ως ανεύθυνο, αλλά πραγματικά αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει να μας νοιάζει για το αν κάποιο Ρώσοι ολιγάρχες, και κάποιες ρωσικές επιχειρήσεις (και διεφθαρμένοι αξιωματούχοι) θα χάσουν χρήματα στη Κύπρο.

Ναι το ξέρω… η αρχική πρόταση της ΕΕ για την φορολόγηση όλων των κυπριακών καταθέσεων θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα.

Να προκαλέσει γενικευμένα bank runs σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Βασικά, μας θύμισε πως η ευρωπαϊκή κρίση συνεχίζει να υπάρχει.

Μύθοι περί ξανθών και άλλων σωτήρων….

Ένας από τους  πλέον κλασικούς διεθνοπολιτικούς μύθους αφορά τον 39ο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και κάτοχο του Νόμπελ Ειρήνης το 2002, Τζέιμς Ερλ «Τζίμι» Κάρτερ.

Σε μια προσπάθεια να κερδίσει τις ψήφους της ελληνικής ομογένειας, ο Κάρτερ μοίραζε αφειδώς υποσχέσεις ότι με την ανάληψη των καθηκόντων του θα λύσει το Κυπριακό και θα θέσει τέλος στην κατοχή του βόρειου τμήματος της νήσου από τα τουρκικά στρατεύματα.

Το μέγεθος της ταύτισης του πολιτικού με τον ομογενειακό αλλά και μητροπολιτικό Ελληνισμό ήταν τόσο μεγάλο, που την ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του, το 1977, οι καμπάνες στη Μεγαλόνησο χτυπούσαν χαρμόσυνα!

Ευρωζωνικές σκόρπιες σκέψεις…

Επειδή κάποιοι τις τελευταίες μέρες προσπαθούν να προσομοιάσουν την Κύπρο με την Ελλάδα λέγοντας ότι επειδή η Κύπρος είπε το πρώτο ΟΧΙ και μετά το πήρε πίσω καλά κάνουμε κι εμείς που αποδεχόμαστε όλα τα μνημόνια, έχω να πω τα εξής:

Πρώτον, κανείς δεν αμφιβάλει ότι σε περίπτωση που η Ελλάδα πει, ή έλεγε ΟΧΙ στο μνημόνιο, στην προσπάθεια της να εξασφαλίσει καλύτερους όρους, θα μπορούσαν εύκολα οι εταίροι να την εκπαραθυρώσουν από την ένωση του ευρώ, ξέροντας πολύ καλά ότι αυτό θα σημάνει την διάλυση της ευρωζώνης.
Γιατί αλλιώς μια ελληνική υποχώρηση θα άνοιγε τον δρόμο για μια ισπανική και  μια ιταλική υποχώρηση, όπου τα απαιτούμενα ποσά θα ήταν και είναι αστρονομικά.

Γερμανικές χάντρες και καθρεφτάκια….

Δηλαδή τι;

Πιστεύει κανείς, στην Ελλάδα ή τη Γερμανία, ότι σιτιζόμαστε ακόμα μαζικά με τον θρύλο του κ. Ρεχάγκελ και ότι θα ξαναρχίσουμε τα «Ρεχακλής» και τα λοιπά της υπερβολής για να πάρουμε κουράγιο;

Πιστεύει κανείς ότι με τόσα και τόσα να μας συνθλίβουν, παραμένουμε μέχρις αποβλακώσεως ζαλισμένοι από την αίγλη του Γιούρο ή των Ολυμπιακών, για να μην προσθέσω και τους άθλους της Γιουροβίζιον, που τους μετρούσαν κι αυτούς τω καιρώ εκείνω κοτζάμ πρόεδροι της Βουλής, για να αποδείξουν ότι πετάμε στα ουράνια της δόξας;

Πιστεύει κανείς ότι δεν φταίει για τον βαρύ τωρινό χειμώνα μας το φημισμένο «καλοκαίρι της Ελλάδας», προπάντων οι «Ολυμπιακοί του μέτρου» (κατά τον κάποτε υπουργό Πολιτισμού κ. Βενιζέλο), οι Ολυμπιακοί της ξιπασιάς δηλαδή και της φαραωνικής σπατάλης;

Ένας αμφιλεγόμενος χαιρετισμός.

Ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας Αναστάσιο Αγγελίδη, ο οποίος μας έθεσε υπόψη το αντικείμενο του παρακάτω άρθρου, που έχει να κάνει με τον περίφημο «ναζιστικό» χαιρετισμό του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κατίδη.

Έναν χαιρετισμό, που αμέσως έσπευσαν οι της Χρυσής Αυγής και άλλοι «Ελληναράδες» να χαρακτηρίσουν ως αρχαιοελληνικό ή ρωμαϊκό χαιρετισμό, και όχι ως χιτλερικό.

Λες και αν πραγματικά ήταν αρχαιοελληνικός δωρικός χαιρετισμός, αυτό σημαίνει και σήμερα, και τίποτα άλλο, και ο Κατίδης δηλώνει …. Δωριεύς!

Μη μασάτε…

«Με τους ΑΝΕΛ, σε πολλά, με χωρίζει άβυσσος. Αυτούς όμως, που διυλίζουν τον Καμμένο και καταπίνουν αμάσητους Γεωργιάδη, Βορίδη κ.λπ. δεν τους μπορώ».

Αυτή η δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη στο twitter, που προσπαθεί εμφανώς να δικαιολογήσει την πρόσφατη προσέγγιση Τσίπρα-Καμμένου, είναι ενδεικτική του πώς διεξάγεται ο δημόσιος διάλογος στη χώρα.

Η πρώτη λογική αντίρρηση είναι ότι αφού «τους χωρίζει άβυσσος», ποια μπορεί είναι η σκοπιμότητα της προσέγγισης πέρα από έναν πολιτικό οπορτουνισμό, εμφανώς εδρασμένο στην ιδεολογία της «αντιμνημονιακής ομπρέλας, που όλους τους χωρεί».

Η δεύτερη έχει να κάνει με την αιχμή που εμπεριέχει, στη λογική του «κι εσείς σκοτώνατε τους μαύρους».

Waiting on a Friend...

The Rolling Stones... Waiting on a Friend!

Πρόκειται περί μπίμπο!

Μερικές «κλώσες» το παρακάνουν, όταν είναι να κερδίσουν δυο ακόμη λεπτά δημοσιότητας.

Μια από αυτές που έχουν ξεπεράσει τα όρια της γελοιότητας είναι και η Βραζιλιάνα μοντέλα Sabrina Boing Boing, που έχει πολλά ταλέντα.

Εκτός λοιπόν από το να εργάζεται ως DJ, και να μιμείται με επιτυχία την άλλη διάσημη μπίμπο, την Pamela Anderson, η Sabrina … θηλάζει μοσχάρια!

Τα social media και η ματαιοδοξία μας…

Στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των social media η επικοινωνία διεξάγεται κατά κύματα.

Οι απόψεις, τα σχόλια και τα status διαχέονται μαζικά τόσο ως προς την ποσότητά τους όσο και ως προς την κατεύθυνσή τους.

Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πώς διαμορφώνονται μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα σαφείς τάσεις επί ενός συγκεκριμένου θέματος που ταξιδεύουν εντός των δικτύων με απίστευτη ταχύτητα.

Η ελεύθερη πρόσβαση σε πεδίο δημοσίευσης (blogs, sites κ.α.) αποτελεί δικαίωμα και κατάκτηση της μοντέρνας επικοινωνίας.

Αυτή, άλλωστε, τη δυνατότητα αξιοποιεί και το κείμενο που διαβάζετε αυτή τη στιγμή. Η δημοσίευση συνοδεύεται από το επιπλέον δικαίωμα της διάδοσης μέσω των social media.

Μερικά θέματα έχουν μικρό και άλλα πολύ μεγαλύτερο κύκλο ζωής.

Σε κάθε περίπτωση από τη δυναμική σχέση των κοινωνικών δικτύων με τα παραδοσιακά ΜΜΕ και την επιβαλλόμενη από αυτά ατζέντα γεννιούνται χιλιάδες μικροί πομποί μηνυμάτων.

Έχει ο καιρός γυρίσματα...

Αν κάτι διέκρινε ιστορικά την Αριστερά, ήταν η αίσθηση ενός κοσμοπολιτισμού που παντού οι ηγεσίες της ανέδυαν.

Από τον καιρό του Μαρξ, οι σοσιαλιστές, αντιλαμβάνονταν τον κόσμο μέσα από την οπτική ενός παγκόσμιου πρίσματος.

Ταξίδευαν πολύ, διάβαζαν και μιλούσαν ξένες γλώσσες, παρακολουθούσαν τη διεθνή πολιτική και σκέφτονταν συνεχώς πάνω σε αυτήν.

Ο διεθνισμός της Αριστεράς -επαναστατικής ή ρεφορμιστικής δεν έχει, πια, τόση σημασία- δεν ήταν απλώς ένα εργαλείο ή ένα στοιχείο της θεωρίας της αλλά κυρίως μια κουλτούρα, ένας τρόπος να σκέφτεται τον κόσμο, πέρα από τα στενά όρια του έθνους-κράτους.

Οι τελευταίες εξελίξεις στη Κύπρο.

Οι τράπεζες στη Κύπρο θα ανοίξουν αύριο, αλλά αυτό δεν θα είναι κάτι το εύκολο.

Σύμφωνα με το AFP, καταβάλλονται υπεράνθρωπες προσπάθειες για να είναι έτοιμο το τραπεζικό σύστημα της χώρας να επαναλειτουργήσει.

Τις δυσκολίες της επαναλειτουργίας τόνισε χθες και ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Κύπρου, εν μέσω διαμαρτυριών από πλευράς 200 περίπου υπαλλήλων της τράπεζας, οι οποίοι διαδήλωναν ζητώντας την άμεση παραίτησή του.

Τα ίδια με την Κύπρο κάνει καιρό τώρα και η Αμερική.

Οι Αμερικάνοι πολίτες σοκαρίστηκαν με τα τεκταινόμενα στη Κύπρο, και πολλοί εξ αυτών απόρησαν για το πώς είναι δυνατό οι καταθέσεις να φορολογούνται.

 

Αρκετοί μάλιστα αναρωτήθηκαν αν το ίδιο πράγμα μπορεί να συμβεί ποτέ και στις ΗΠΑ, το προπύργιο του φιλελευθερισμού και του καπιταλισμού.

Γεμίσαμε νοσταλγούς και λοιπά χαϊβάνια!

Ήταν να μην πάρουν φόρα οι διάφοροι... Κατίδηδες.

Ο  24χρονος, ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ Στέφανος Αθανασιάδης, τα ξημέρωματα της Κυριακής ανάρτησε στον λογαριασμό του (stefanos33), στο Instagram, ένα t-shirt με τη φωτογραφία του δικτάτορα, Γιώργου Παπαδόπουλου, και τη λεζάντα «Πού είσαι... ρε Παπαδόπουλε»!

Κάτω από τη φωτογραφία υπήρχε και ένα μονολεκτικό σχόλιο ("τρομερόοος"), που συνετέλεσε στο γεγονός να εισπράξει πάραυτα ο κάτοχος του λογαριασμού πολλά επικριτικά σχόλια, με αποτέλεσμα να την αποσύρει, ύστερα από λίγη ώρα.

Το πάθημα της Κύπρου, μάθημα για όλους μας...

Το πρόβλημα  της Κύπρου εμφανίζεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της χώρας με αρκετή μονομέρεια και παρομοιάζεται περίπου σαν τρίτη εισβολή του Αττίλα.

Η δε καγκελάριος Μέρκελ σαν άλλος σφαγεύς του κυπριακού λαού.

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στη Ελλάδα, όπου η χρεοκοπία οφειλόταν στις υψηλές δαπάνες  του δημοσίου που συσσώρευσαν το τεράστιο δημόσιο χρέος, στην Κύπρο το πρόβλημα ξεκίνησε από τις τράπεζες.
Οι Κυπριακές τράπεζες βρέθηκαν ξαφνικά με μια μαύρη τρύπα περίπου 18 δισ. ευρώ.  Όσο και το ΑΕΠ της χώρας.

Από αυτά ένα μέρος (περίπου 5 δισ. ευρώ)οφειλόταν στο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων.

Little Indian Girl...

Little Indian Girl, by the Rolling Stones!

Η αποταμίευση έπαψε πια να είναι ιερή!

Η κυπριακή περιπέτεια συμπληρώνει τον ήδη μακρύ κατάλογο όσων πρέπει να

αποφεύγονται κατά την αντιμετώπιση μιας πολύπλευρης κρίσης αλλά, δυστυχώς, έπραξαν τα κράτη της Ευρωζώνης.

Πριν ξεκινήσει η κρίση, όλοι θεωρούσαν ιερή την αποταμίευση.

Ακόμη κι αν διαλυθεί μια τράπεζα.

Όπως και τα κρατικά ομόλογα.Που θα πληρώνονταν πριν οτιδήποτε άλλο, ακόμη και στη χειρότερη περίσταση.

Αποδείχθηκε, δυστυχώς, ότι αυτά ισχύουν μόνον στις καλές ημέρες.

Όταν δηλαδή κανείς δεν έχει λόγο να ζητήσει την εφαρμογή τους.

Μεγαλύτερη αποτυχία του συστήματος δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Η απόφαση του Γιούρογκρουπ για τις καταθέσεις στην Κύπρο, επειδή μάλιστα δεν είχε εξασφαλίσει την άμεση και χωρίς περιστροφές εφαρμογή της, θα μείνει ως μνημείο κακής διακυβέρνησης μιας κρίσης που πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγεται.

Ο βασιλιάς του σεξ!

Ποιος Τατσόπουλος, και ποιος Λε Πά;

Μπροστά στον μεγάλο Hugh Hefner, οι δυο αυτοί «εραστές», μοιάζουν με αθώα λυκόπουλα.

Ερασιτέχνες… μελάτοι.

Ερωτηθείς λοιπόν ο τεράστιος, για το με πόσες γυναίκες κοιμήθηκε μέχρι σήμερα, απάντησε: «Που να ξέρω; Σάμπως τις μετρούσα; Πάντως σίγουρα πάνω από χίλιες…».

Για αυτό σας λέω, οι δικοί μας είναι … τσίχλες.

Η Κύπρος, και οι Ελλαδίτες επαναστάτες.

Πάνε περίπου δύο εβδομάδες από τότε που ξεκίνησε το «Έπος της Κύπρου».

Ο χαρακτηρισμός δεν αφορά φυσικά τους ίδιους τους Κύπριους, οι οποίοι τραβάνε τον δικό τους Γολγοθά, αλλά τον τρόπο που το συγκεκριμένο γεγονός αντιμετωπίστηκε από εμάς, τους «Ελλαδίτες».

Δευτερόλεπτα μετά το βροντερό «Όχι» του Αναστασιάδη, παιάνες ενθουσιασμού και επανάστασης άρχισαν να ηχούν απ’ άκρη σ’ άκρη στο ελλαδίτικο έδαφος.

Ουκ ολίγοι συμπατριώτες μας, συγκλονισμένοι και με φωνή που «έσπαγε» από συγκίνηση, μιλούσαν για τον περήφανο κυπριακό λαό που αντιστεκόταν για μία ακόμη φορά στους βαρβάρους.

Δεν έλειψαν φυσικά και οι συγκρίσεις με τον «δικό μας» λαό, ένα λαό προσκυνημένων και ραγιάδων που –όπως και οι νενέκοι πολιτικοί αρχηγοί του– λέει πάντα «Ναι».

Παράλληλα, δεν ήταν λίγοι αυτοί που ένιωσαν δικαιωμένοι.

«Είδατε», έλεγαν, «οι Κύπριοι είπαν όχι και σώθηκαν. Απέδειξαν πως τόσο καιρό μας έλεγαν ψέματα οι δικοί μας, οι δοσίλογοι. Εμπρός, λοιπόν, Έλληνες! Ας πούμε κι εμείς όχι στο Μνημόνιο! Όχι στην ΕΕ! Όχι στο Ευρώ! Κι ας απολαύσουμε την ελευθερία και την ευμάρεια που μας έλειψαν τόσα χρόνια!» κατέληγαν.

Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις…