Οι τελευταίες μέρες ενός εφιάλτη…

Ο Τσίπρας, έρχεται αντιμέτωπος  για πρώτη φορά με μια εκλογική αναμέτρηση όπου δεν ασκεί κριτική, αλλά γίνεται αποδέκτης κριτικής και νιώθει άβολα.

Είναι η πρώτη εκλογική του αναμέτρηση που δεν κατακεραυνώνει ανέξοδα κι ανεύθυνα, αλλά κατακεραυνώνεται με επιχειρήματα για τα πεπραγμένα του.

Ο Τσίπρας έχει πλέον κυβερνήσει, όσο κι αν στη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας σε παγκόσμια πρωτοτυπία, αντιπολιτευόταν αυτά που ψήφιζε.

Ο Τσίπρας γνώρισε συγκυριακά την αδύναμη πλευρά της Δημοκρατίας  αυτή που εκμεταλλεύονται οι λαϊκιστές, οι πάσης φύσεως πολιτικοί απατεώνες και τσαρλατάνοι.

Τώρα καλείται να γνωρίσει την σοβαρή της πλευρά αυτή που τιμωρεί του τυχάρπαστους επικινδύνους τυχοδιώκτες της εξουσίας…

Πως (δεν) έσκισαν το μνημόνιο…

Το βιβλίο «Η Τελευταία Μπλόφα» της Ελένης Βαρβιτσιώτη και της Βικτωρίας Δενδρινού, διαβάζεται μονορούφι, σαν ένα θρίλερ που περιμένεις με αγωνία την εξέλιξή του κι ας γνωρίζεις το τέλος.

Μόνο που αντίθετα από ό,τι συμβαίνει με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, στο τέλος δεν μένεις με την ικανοποίηση που σου αφήνει η καλή λογοτεχνία, αλλά με οργή και την αίσθηση ότι αυτά που διάβασες δεν μπορεί να συνέβησαν στ' αλήθεια.

Μου ήρθαν στο μυαλό αυθόρμητα κάτι μαύρες κωμωδίες όπου μια παρέα εφήβων καταλαμβάνουν για πλάκα το σχολείο τους και τα κάνουν όλα λίμπα. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαν καταλάβει την κυβέρνηση…

Μόνο εγώ τα θυμάμαι;

Τεσσεράμισι χρόνια τώρα τα ζήσαμε και τα είδαμε όλα.

Και χρειάστηκε να ψηφίσουμε την Πρώτη Φορά Αριστερά για να τα δούμε.

Ένα τσούρμο ανερμάτιστων ιδεοληπτικών, επαγγελματιών άεργων, που έκαναν καριέρα δηλώνοντας προοδευτικοί και άφθαρτοι κομμουνιστές.

Πουλώντας ανέξοδη κριτική και άφθονα φούμαρα στα πάνελ και στα πεζοδρόμια.

Και που μόλις ανέλαβαν υπουργεία, μόλις κάθισαν σε καρέκλες ευθύνης, έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο.

Εκείνο του πραγματικού, ουσιαστικού φασισμού, πασπαλισμένου με «αριστερή» ρητορική.

Δεν είναι τυχαίο πως στην πολιτική επιστήμη ο φασισμός ταυτίζεται με τον συντεχνιασμό, τα μικροσυμφέροντα μικρών οργανωμένων ομάδων δηλαδή.

Το γνωρίζατε; Σας θυμίζει κάτι;

Εξάλλου, κι ο  Μουσολίνι κομμουνιστής ήταν πριν «ιδρύσει» τον φασισμό… να τα λέμε όλα.

Ή στην περίπτωση των δικών μας, όπως είχε πει κάποτε ο Χέρμπερτ Μαρκούζε: «αν θες να γνωρίσεις το πραγματικό πρόσωπο κάποιου, δώσε του εξουσία»…

Δεν βρέχει... σας φτύνουν...

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αλλά στην κυβέρνηση και στον Σύριζα δεν δείχνουν να έχουν αντιληφθεί τίποτα! Γιατί έχασαν; Γιατί δεν κατάλαβε -λένε- ο κόσμος!

Και επιρρίπτουν, ακόμα και σήμερα, την ευθύνη στον κόσμο. Δεν  καταλαβαίνουν τίποτα για τους λόγους της ήττας τους.

Τους φτύνει (με την πολιτική έννοια) όλη η κοινωνία και εκείνοι νομίζουν ότι βρέχει!!!

Μέχρι προ διήμερου, σε συνέντευξή του, νομίζω στο STAR, ο κ. Τσίπρας ζήτησε να μην πάνε οι ψηφοφόροι στις κάλπες ως υπνωτισμένοι. Εννοώντας προφανώς ότι αν... σκεφτούν δεν μπορεί να μην προτιμήσουν τον κ. Τσίπρα.

Είπαμε... Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι...

Αυτός δεν ευθύνεται για τίποτε. Όλα καλώς καμωμένα. Ο κόσμος κοιμάται...

Ο Αλέξης, ο Σαμαράς, και ο αμετανόητος φίλος μου…

Μιλούσα το πρωί με φίλο συριζαίο (πρώην πασόκο) από εκείνους τους αμετανόητους που ακόμη πιστεύουν το γελαστό παιδί.

Είχε να λέει για το πώς ο Αλέξης τα έβαλε με τα θηρία, πάλεψε σαν Σπαρτιάτης, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσε να καταφέρει ούτε τα μισά απ’ όσα ήθελε για την προκοπή του τόπου.

Γιατί δεν τα κατάφερε; Επειδή είναι ένας ανίκανος ψευτοθόδωρος;

Όχι… δεν τα κατάφερε διότι είχε να αντιμετωπίσει υπέρτερες δυνάμεις, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.

Τα έβαλε με τους Γερμανούς, μου έλεγε, αλλά δεν μπόρεσε να τους νικήσει διότι οι ντόπιοι συνεργάτες τους υπονόμευαν την κάθε του προσπάθεια.

Τα έβαλε με την διαπλοκή, αλλά δεν μπόρεσε διότι τα συμφέροντα είναι πολλά.

Ακόμη και για τον Μπαρουφάκη είχε μόνο καλά να πει, ο οποίος προσπάθησε να μας σώσει, αλλά… ας όψονται οι πουλημένοι πολιτικάντηδες μας, ακόμη και μέσα στον Σύριζα, που του τραβούσαν το χαλί κάτω από τα πόδια…

Υποψήφιοι για… θαλάμους με λαστιχένιους τοίχους!

Έβλεπα το πρωί, όπως σχεδόν κάθε πρωί, τον ΣΚΑΙ.

Μια «επαγγελματική» διαστροφή μου  θα έλεγα, χωρίς όμως να είμαι επαγγελματίας του είδους, άρα μια απλή διαστροφή…

Παλιά την έβρισκα με Τράγκα, Κακαουνάκη, Τριανταφυλλόπουλο, Βερύκιο, και άλλα τέτοια ιερά τέρατα της ενημέρωσης… χικ.

Σήμερα, ελλείψει αυτών (ο Τράγκας δεν αντέχεται)  ο καθείς την βγάζει με ότι μπορεί… άρα ΣΚΑΙ, όπως προείπα.

Και τι είδα στο πρωινό πάνελ; Τον Ανδρέα Ρουμελιώτη!

Έναν δημοσιογράφο, που κάποτε διάβαζα τα άρθρα του στην τότε πανίσχυρη Ελευθεροτυπία (ζωή σε λόγου της).

Και τον οποίο συμπαθούσα, και εν πολλοίς συμφωνούσα μαζί του.

Στο ενδιάμεσο τον έχασα, μέχρι που έπεσα επάνω του σήμερα.

Πρωί πρωί, πριν καν προλάβω να πιω τη φραπεδιά μου…

Δόκτωρ Μπαρουφάκης, ή αλλιώς ένας Σώρρας πιο παραμυθάς...

Γράφει ο Δρ. Μπαρουφάκης σε ένα τουίτ του: «Όταν πρότεινα από το 14 δημόσιο παράλληλο σύστημα ψηφιακών πληρωμών βασισμένο στο blockchain, οι μνημονιακοί φωστήρες με λοιδωρούσαν. Τώρα η Facebook ετοιμάζει ένα τέτοιο σύστημα για να οικειοποιηθεί τα οφέλη εναντίον των πολλών.Μόνο το πρόγραμμα του Μέρα25 δείχνει το δρόμο».

Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας απατεώνας επιπέδου Σώρρα ίσως και λίγο χειρότερος. Είναι ένας Σώρρας με interface παραμυθά.

Συγκεκριμένα:
- Η πρότασή του στο α' εξάμηνο του 2015 ήταν για έκδοση IoU (και όχι κρυπτονόμισμα). Τα ΙοU ήταν ένα "παράλληλο" κουπόνι σε χαρτί (ή έναν κωδικό με SMS όπως έλεγε...), το οποίο σκόπευε κατ' αρχάς να μοιράσει στους Δημοσίους Υπαλλήλους (αντί μισθού...) και στους Συνταξιούχους (αντί σύνταξης)… χωρίς καμία εξασφάλιση, χωρίς ασφαλή στοιχεία, χωρίς εξασφάλιση της αξίας του...

Οι πιο μισητοί της Μεταπολίτευσης!

Στους χώρους της ευρύτερη Αριστεράς, πλην ΚΚΕ, είχε μεγάλο σουξέ κατά τη Μεταπολίτευση ο στίχος του Ελύτη «όταν ακούς «τάξη» ανθρώπινο κρέας μυρίζει».

Ήταν η «ελευθεριακή» υπόκρουση με αντιστασιακή εσάνς, ενάντια στο… αστυνομικό κράτος της μεταπολίτευσης. Που ήταν τόσο αστυνομικό ώστε ούτε ένας συνδικαλιστή δεν φυλακίστηκε ποτέ (και καλώς φυσικά), ούτε ένας χουλιγκάνος των γηπέδων, ούτε ένα μπαχαλάκιας δεν πλήρωσε για τις ζημιές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας που πραγματοποίησε εν αγωνιστική «μέθεξη», ούτε ένας νόμος δεν υπήρξε που να μην καταπατηθεί…

Βγάζουμε κέρατα λόγω των… κινητών!

Ακούγεται εξωφρενικό… όμως είναι μια επιστημονική αλήθεια.

Οι άνθρωποι άρχισαν πλέον να βγάζουν «κέρατα» στο πίσω μέρος του κρανίου τους.

Δεν το λέει κάποια κίτρινη φυλλάδα, ούτε ο Βελόπουλος, ούτε ο Χίος.

Το λέει το επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports με άρθρο Αυστραλών ερευνητών, οι οποίοι μετά από κοπιώδεις έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι (νέοι κυρίως) άνθρωποι άρχισαν να εμφανίζουν ή να «φυτρώνουν»  διευρυμένες εξωτερικές ινιακές προεξοχές, ή αλλιώς μικροσκοπικά κερατάκια, στο πίσω μέρος του κρανίου, λίγο πιο πάνω από το λαιμό…

Όχι άλλα «νούμερα» στην επόμενη Βουλή…

Ένα από τα αρνητικά συμπτώματα της χρεοκοπίας της χώρας και της πολύχρονης οικονομικής κρίσης είναι ότι στα χρόνια αυτά πραγματοποιήθηκε μια τεράστια αλλαγή προσώπων στη Βουλή και μια οβιδιακή μεταμόρφωση στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Και αν αυτές οι αλλαγές και η ανανέωση αναβάθμιζαν και εκσυγχρόνιζαν το πολιτικό προσωπικό της χώρας, θα λέγαμε ουδέν κακόν αμιγές καλού.  

Ομως αν ανατρέξουμε στα πρόσωπα που μπήκαν από το πουθενά στη ζωή μας και μάλιστα αποφάσιζαν για τις τύχες μας, θα διαπιστώσουμε ότι οι περισσότεροι νέοι βουλευτές ευτέλισαν την πολιτική ζωή της χώρας στον έσχατο βαθμό…

Οι νέοι (όψιμοι) κομΟνιστές του Σύριζα…

Μπορεί ο Αλέξης να τα έσπασε οριστικά με τον συγκαμένο, τον άλλοτε σύντροφο και συνοδοιπόρο του στον δρόμο για τα συσσίτια και  για τον σοσιαλιΖμό σε μία χώρα, και μπορεί ο Μπάνος με νέα εμφάνιση (έβαλε, λένε, δαχτυλίδι στο στομάχι και μείωσε τους πατσάδες σε μόλις τρεις την ημέρα) να έχει αφήσει πίσω του την σωτηρία μας και να γλεντάει στα νησιά με το νέο πανάκριβο κότερό του, όμως τα πήγαινε έλα στον Σύριζα καλά κρατούν.

Έτσι, εκτός από τα διάφορα λιμά του παλιού βρώμικου Πασόκ, που έσπευσαν από νωρίς στον Σύριζα, όταν μυρίστηκαν ξανά μανά εξουσία και οφίτσια, και εκτός από τους όψιμους συριζαίους πρώην πασόκους ιδεολόγους, που επίσης έσπευσαν τώρα τελευταία μπας και βρουν κομματική στέγη, εκτός δηλαδή από τους Κουρουπλήδες, τους Ραγκούσηδες, τις Μαριλένες, και όλους εκείνους τους μισθοφόρους της πολιτικής, ο Σύριζα κατεβαίνει ενισχυμένος στις εκλογές, συμπεριλαμβάνοντας στα ψηφοδέλτιά του όλη την πολυσυλλεκτική αφρόκρεμα της πολιτικής μας σκηνής…

Τα «μεγάλα πνεύματα» συναντώνται;

Δεν ξέρω αν με διαβάζει ο Κυριάκος, ή αν με έχει καν ακουστά… αυτό όμως που ξέρω είναι ότι με βάση πολλά από αυτά που λέει είναι σαν όντως να με διαβάζει, ή τουλάχιστον  σαν να έχει μπει μέσα στο μυαλό μου.

Αλλιώς δεν εξηγείται…

Αδελφές ψυχές;

Συμπαντική επικοινωνία;

Τηλεπάθεια;

Κβαντική διάδραση ηλεκτρονίων;

Ποιος ξέρει;

Αναφέρομαι στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, και πιο συγκεκριμένα σε ένα μικρό περιεκτικό «φυλλάδιο», με τίτλο «Το σχέδιό μας», που έπεσε στα χέρια μου σήμερα, και που το ξεφύλλισα την ώρα της ηλιοθεραπείας…

Πόσο δεξιός είναι ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης;

Ομολογώ είμαι προκατειλημμένος θετικά με τον κ. Μαρκουλάκη. Μου αρέσει σαν ηθοποιός, έχω δει πολύ ωραίες παραστάσεις που έχει σκηνοθετήσει ο ίδιος και μου αρέσει επίσης το ότι, αν και διάσημος, παραμένει σεμνός. Και εργασιομανής. Ομολογώ, επίσης, ότι συμφωνώ με την πολιτική του επιλογή, ελπίζοντας κι εγώ ότι δεν θα διαψευστώ (και πάλι).

Αλλά άλλος είναι ο λόγος που θέλησα να γράψω για τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και την επιλογή του να συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ. Είναι γιατί θεωρώ ότι ο κ. Μαρκουλάκης "σπάει ταμπού" και αυτό είναι από μόνο του θετικό και απελευθερωτικό...

Τα μαργαριτάρια του Αλέξη (του ευρυμαθή)

Ή αλλιώς: Πέστα Αλέξη!

Το κείμενο που ακολουθεί είναι φανταστικό, αλλά όχι τόσο. Οι προτάσεις που βρίσκονται ανάμεσα σε εισαγωγικά προέρχονται από ομιλίες και συνεντεύξεις του πρωθυπουργού.

Σύντροφοι, εμείς που «οριζοντιωθήκαμε με τις γραμμές των οριζόντων», στις εκλογές «δεν προσερχόμαστε τάμπουλα ράσα, χωρίς προτάσεις».

Εμείς διαθέτουμε «άλλη προοπτική ενόρασης του προβλήματος», όπως είπε και η «συντρόφισσα Ναόμι Κάμπελ» που τόσους αγώνες έδωσε κατά της «διεθνής δικτατορίας» του «Διεθνές Νομισματικού Ταμείου» που δυναμώθηκε «κατά τη διάρκεια του frozen war».

Δώσαμε μάχες στη «Βουλή, το άντρο της δημοκρατίας», παρόλο που τα συμφέροντα «επέβαλαν προσχώματα» και η διαπλοκή ήταν «η πηγή βάση της οποία εγήρθη όλη αυτή ιστορία».

Όμως εμείς διαθέτουμε «άλλη προοπτική ενόρασης του προβλήματος». Ναι, «διακατέχομε την αλήθεια», όπως ο Κλιντ Ίστγουντ «στη ταινία Γκραν Τσερόκι» ή ο Τομ Κρουζ στο «Too hard to die»…

Υπάρχει πείνα στον παράδεισο;

Μπορεί ο Αλέξης με την κυρά Τασία να γέμισαν τη χώρα μας με «πρόσφυγες πολέμου» από χώρες που δεν έχουν πόλεμο, αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο το ρεκόρ προσφύγων το έχει η Βενεζουέλα.

Όχι… δεν σπεύδουν σε αυτόν τον σοσιαλιστικό παράδεισο οι πεινασμένοι του κόσμου, αλλά φεύγουν όπως όπως οι δικοί της πολίτες, οι οποίοι έχουν υποφέρει τα πάνδεινα όλα αυτά τα χρόνια που τους κυβερνάει ο Μαδούρο… το ίνδαλμα του Αλέξη, της Δούρου, και του Κουράκη…

Νέο σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή…

Ποτέ δεν σταμάτησαν να σχεδιάζουν τρόπους εξόντωσης του πολιτικού κεφαλαίου που ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής!

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, μπορεί κάποιοι να χλεύασαν την αποκάλυψη σύμφωνα με την οποία ξένες μυστικές υπηρεσίες σχεδίαζαν τη δολοφονία του Κωνσταντίνου του Εργατικού (σύμφωνα με τα έγκυρα ρεπορτάζ, το σχέδιο ήταν να πετάξουν ένα δηλητηριασμένο χοιρινό μπούτι στην αυλή του σπιτιού του), μπορεί η έρευνα των αρχών να μην οδηγήθηκε πουθενά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι εχθροί του ανθρώπου στον οποίο οφείλουμε την ένταση και την έκταση της οικονομικής κρίσης έχουν κάτσει στα αυγά τους.

Στην πραγματικότητα ποτέ δεν σταμάτησαν να σχεδιάζουν τρόπους εξόντωσης του πολιτικού κεφαλαίου που ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής και όλα δείχνουν πως τα σχέδιά τους πλέον παίρνουν σάρκα και οστά…

Απατεώνες και πανάσχετοι (και στην Εξωτερική πολιτική)!

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βγαίνουν συνεχώς και λένε το εξής!

Χάρις στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα σήμερα έχει πολύ ισχυρές συμμαχίες για να αντιμετωπίσει την Τουρκική επιθετικότητα.

Κι εννοούν τρία πράγματα!

1.       Καλύτερες συμμαχίες μέσα στην Ευρώπη (χωρίς να επιμένουν πολύ)

2.      Καλύτερες συμμαχίες με τις ΗΠΑ (όπου επιμένουν λίγο περισσότερο)

3.      Και – κυρίως – την τετραμερή συμμαχία Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος-Ισραήλ! Αυτό το θεωρούν κορυφαίο «επίτευγμά» τους.

Οι… απατεώνες!

Να γιατί είναι ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ:

(Σήμερα θα σας δώσω ένα σύντομο ιστορικό των «συμμαχιών» αυτών)

·       Πρώτον, οι Ευρωπαίοι δεν εμπιστεύονται καθόλου τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του.

Του λένε συνεχώς ότι η Ελλάδα ήταν έτοιμη να βγει από τα μνημόνια στις αρχές του 2015, ήλθε εκείνος στη διακυβέρνηση, πήγε να «διαπραγματευθεί κάτι καλύτερο», έχασε η χώρα του 100 δισεκατομμύρια τουλάχιστον, φόρτωσε τρίτο (και τώρα τέταρτο) μνημόνιο, κι έχασε και από τρία ως πέντε χρόνια, τουλάχιστον!

Αυτά του λένε! Δεν φαίνεται να τον «εκτιμούν» και πολύ, έτσι;

Τσίπρας: Η άνοδος, η πτώση και η εξαφάνιση...

Κανένας πλέον δεν αμφισβητεί ποιος θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών αλλά ούτε και ποιο κόμμα θα έρθει δεύτερο.

Είναι πολύ νωρίς για να έχουμε περαιτέρω ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό. Τούτο δεν σημαίνει όμως πως αυτές δεν έχουν δρομολογηθεί.

Η αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσει μετά την οριστική απομάκρυνσή του από την εξουσία και θα είναι τραγικότερη από εκείνη του ΠΑΣΟΚ.

Η  έκπληξη των τελευταίων εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο, τους Δήμους και τις περιφέρειες δεν ήταν όπως φοβόντουσαν πολλοί η ενίσχυση της Χρυσής Αυγής και η είσοδος του υποψηφίου της στον δεύτερο γύρο για τον Δήμο της Αθήνας.

Η έκπληξη ήταν το αναπάντεχα μεγαλύτερο ποσοστό που συγκέντρωσε το ΜΕΡΑ25 του κ. Γ. Βαρουφάκη και η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει το κρίσιμο φράγμα  του 25%.  Τούτο, αποκαλύπτει πολλά για τις δυνάμεις που έχουν δρομολογηθεί...

Απ’ όλα έχουμε…

Έχουμε τον Τέρενς Σπένσερ Κουίκ, τον επονομαζόμενο και Φιλέα Φογκ, που εδώ και μερικά χρόνια μαζεύει «χρυσά μίλια» ταξιδεύοντας σε ολόκληρη την οικουμένη προκειμένου να διαδώσει το κομμουνιστικό όραμα του κολλητού του Αλέξη, και συνάπτοντας παράλληλα σπουδαίας σημασίας οικονομικές και στρατιωτικές συμφωνίες για τη χώρα μας με κράτη όπως το Σουδάν, η Σομαλία, και η Πάπουα Νέα Γουινέα.

Αφήνοντας πίσω του το «αμαρτωλό» παρελθόν, τότε που έλεγε τις χουντικές ειδήσεις με στόμφο και εθνοπρέπεια στην … ΥΕΝΕΔ των συνταγματαρχών.

Προφανώς τον ανάγκαζαν, με κάποιο πιστόλι πίσω από τις κουρτίνες του στούντιο να σημαδεύει τους κροτάφους του. Αλλιώς δεν εξηγείται.

Οπότε, αντιστασιακός και ο Τέρενς… όπως π.χ. ο Τόσκας, που είχε μπει στην Σχολή Ευελπίδων το 1968(!), αν και αριστερός… ή ο Φίλης, που βασανίστηκε στα μπουντρούμια της ΕΣΑ, αν και η χούντα έπεσε όταν εκείνος ήταν μόλις 12 χρονών…

Το τέλος των εθνομηδενιστών…

Είχα γράψει πριν δέκα μέρες περίπου ένα κείμενο για τα «τρία εφιαλτικά σενάρια». Δηλαδή για μια κρίση στο Αιγαίο το αμέσως επόμενο διάστημα.

·       Μια κρίση που, πρώτον, μπορεί να προκαλέσει την αφορμή – μετά την εκτόνωσή της – για «διαπραγμάτευση» Τουρκίας-Ελλάδας με στόχο τον διαμοιρασμό των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων (και των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης της Ελληνικής ΑΟΖ), που χρόνια τώρα εποφθαλμιά η Τουρκία.

·       Μια κρίση που, δεύτερον, θα μπορούσε να «συνδυαστεί» με την προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα και να αλλάξει τα εκλογικά δεδομένα.

Τα τελευταία 24ωρα όλα αυτά ήλθαν ξανά στην επικαιρότητα.

Με σενάρια να κυκλοφορούν, ότι μπορούμε να δούμε έκτακτη σύνοδο συμβουλίου αρχηγών, όχι απλώς για «ενημέρωση», αλλά και για λήψη «εκτάκτων μέτρων». Όπως αναβολή εκλογών και δημιουργία κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» κλπ.

«Πρόσφυγες πολέμου» εναντίον ντόπιων στην Αιανή Κοζάνης…

Επικίνδυνα ηλεκτρισµένο είναι το κλίµα στην Αιανή Κοζάνης ανάµεσα σε κατοίκους και ασυνόδευτους πρόσφυγες που φιλοξενούνται σε δοµή της «ΑΡΣΙΣ».

Η άγρια συµπλοκή µεταξύ νεαρών που εκδηλώθηκε τα µεσάνυχτα του Σαββάτου, µε αποτέλεσµα τον τραυµατισµό ενός 18χρονου κατοίκου της κωµόπολης, αποτέλεσε την κορύφωση του πολεµικού κλίµατος που συντηρείται εδώ και καιρό.

Η ένταση αναµένεται να µεταφερθεί σήµερα στα δικαστήρια της Κοζάνης, όπου θα δικαστούν επτά πρόσφυγες ως εµπλεκόµενοι στο επεισόδιο.

Την ίδια ώρα, στην Αιανή οι 30 ασυνόδευτοι πρόσφυγες παραµένουν κλειδωµένοι στη δοµή, βρισκόµενοι υπό αστυνοµική προστασία για να µην υπάρξουν αντίποινα…

Αλέξης Τσίπρας…το χρυσό σούπερ αγόρι που ήταν ξύλινο.

Πριν από κάποια χρόνια ο Νταίηβιντ Κάμερον είχε εκλεγεί Πρωθυπουργός στην Αγγλία. Καθώς ήταν ωραίος-σύμφωνα με το αγγλικό γούστο-και νέος, πολλοί προέβλεπαν μια λαμπρή καριέρα και ένα λαμπρό μέλλον, καθώς από το αντίπαλο Εργατικό κόμμα δεν φαινόταν κανείς ικανός να το απειλήσει.

Τα πράγματα κοιλούσαν ομαλά και σχετικά καλά, όταν σε κάποιες συζητήσεις στην Ευρωπαΐκή Ένωση και χωρίς να υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος για να κάνει κάτι τέτοιο, ο Ντέηβιντ Κάμερον ανακοίνωσε ότι μετά από κάποιο χρόνο θα έκανε δημοψήφισμα στην Μεγάλη Βρετανία, για το αν εγκρίνουν την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαΐκή Ένωση.

Καθώς η ημερομηνία του δημοψηφίσματος πλησίαζε ένα μεγάλο κλίμα λαΐκισμού αναπτύχθηκλε στην Βρετανία, αλλά κανείς δεν περίμενε σοβαρά πως η Βρετανοί θα διάλεγαν το Brexit, την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαΐκή Ένωση.

Το δημοψήφισμα έγινε και όπως όλοι ξέρουμε οι Βρετανοί ψήφισαν Brexit και από τότε η χώρα ταλανίζεται καθώς στην Βρετανία τα αποτελέσματα ενός δημοψηφίσματος δεν ανατρέπονται τόσο εύκολα-όσο σε άλλες χώρες.

Ο Ντέηβιντ Κάμερον μην θέλοντας να οδηγήσει την χώρα του σ` αυτό που ο ίδιος την οδήγησε με ένα μοιραίο λάθος του, παραιτήθηκε, βάζοντας έτσι τέλος σε μια καριέρα που υποσχόταν πολλά και κανείς δεν περίμενε να έχει αυτό το σύντομο και απρόοπτο τέλος.

Στον αποχαιρετιστήριο λόγο του και με βαθιά πίκρα για όσα είχε επιφέρει ο ίδιος στον εαυτό του ο Ντέηβιντ Κάμερον είπε κάτι πολύ χαρακτηριστικό: " Ήμουν κι εγώ κάποτε το μέλλον"…

Ο Βαρουφάκης και η στρατηγική Σόρος στην Ελλάδα…

Η ανάδυση του ΜέΡΑ25, του κόμματος του Γιάννη Βαρουφάκη, σπρωγμένου από το μηντιακό σύστημα, διεθνείς διασυνδέσεις όλων των επίπεδων και πολυάριθμων ΜΚΟ, υποχρεώνει όλους μας, ακόμα και εκείνους που τον περιφρονούσαμε ως έναν σαλτιμπάγκο της πολιτικής, να ασχοληθούμε μαζί του.

Έχω τονίσει επανειλημμένα πως θεωρώ την παρουσία του στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας σκάνδαλο, μια και συνέβαλε αποφασιστικά στην εδραίωση της «χρεοδουλοπαροικίας» για την οποία μιλάει τόσο συχνά. Πόσο μάλλον που για ένα μέρος των απογοητευμένων οπαδών της Αριστεράς εμφανίζεται ως μια πιθανή διέξοδος, δεδομένης της βέβαιης κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της εξαέρωσης της ΛΑΕ.

Παράλληλα δε, εκδηλώνεται και ένα φαινόμενο προσχωρήσεων στο κόμμα του που δεν αφορά μόνο «ρετάλια» της πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής που προσπαθούν να επιβεβαιώσουν το Εγώ τους, και ποιος ξέρει, ίσως και να κερδίσουν και κάποια έδρα, αλλά και από σοβαρότερους κατά τεκμήριο ανθρώπους, με μερικούς από τους οποίους έχουμε βρεθεί σε κοινούς αγώνες στον χώρο του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου…

Γράψτε τις 17 μονάδες (...και βλέπουμε)…

Ένα σχόλιο για τις δημοσκοπήσεις που άρχισαν ήδη να βγαίνουν εν όψει των βουλευτικών εκλογών – τρεις εβδομάδες έμειναν πια, και ίσως είναι οι πιο κρίσιμες εκλογές που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες.

Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, όπως δημοσιεύονται, πρώτον ίσως μπερδεύουν πολλούς από σας και δεύτερον, είναι – ξανά – κάπως «πειραγμένα»!

Υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, εννοείται…

Το είδαμε και πριν τις πρόσφατες ευρωεκλογές: μέχρι και το πρώτο κύμα των exit polls ήταν τέτοιο το bulling του ΣΥΡΙΖΑ, που οι δημοσκόποι έβγαζαν αποτελέσματα τα οποία υπερτιμούσαν συστηματικά τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ - και υποτιμούσαν συστηματικά τη διαφορά από την – πρώτη – ΝΔ.

Τώρα έχουμε ξανά… τα ίδια!

·       Πρώτη παρατήρηση: Όλες οι δημοσκοπήσεις λένε ότι η «ψαλίδα ανοίγει», υπέρ της πρώτης ΝΔ βέβαια. Και λένε την αλήθεια.

Αλλά όταν δίνουν αναλυτικά ποσοστά για κάθε κόμμα, δείχνουν διαφορά γύρω στο 8-8,5%, ενώ η διαφορά στις ευρωεκλογές ήταν 9,3…

Ένας είναι ο Γραμματικάκης…

Κανονικά θα έπρεπε να περιμένω την επίσημη ανακοίνωση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου. Φοβάμαι, εξάλλου, μήπως την τελευταία στιγμή κατά λάθος την πρώτη θέση την καταλάβει ο Μπίστης αντί για τον Γραμματικάκη.

Αν η συνεδρίαση τραβήξει έως αργά την νύχτα, τα ποτά έχουν κάνει τη δουλειά τους, η νύστα τη δική της και ο Φλαμπουράρης ζητήσει για δέκατη φορά τον λόγο, τα λάθη παραμονεύουν.

Ακόμη και τα καλύτερα μυαλά έχουν τα όριά τους…

Εδώ δεν συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ένας Θεοχαρόπουλος, ο οποίος δεν είναι μόνον κοτζάμ πρόεδρος, είναι και υπουργός Τουρισμού.

Δεν έχω τίποτε εναντίον του Μπίστη και το βάθος της πολιτικής του σκέψης. Τέτοιο βάθος που δεν της επιτρέπει να φανεί, με αποτέλεσμα πολλοί να τον αποκαλούν γυρολόγο. Ομως ο Γραμματικάκης είναι άλλο πράγμα…

Άσε τους νεκρούς να προχωρούν…

Προσοχή, ακολουθεί παραλήρημα.

Για μένα είναι σαν χθες, αλλά για κάποιους αρκετούς συνέλληνες, που ήδη ψηφίζουν, πρόκειται για αρχαία ιστορία.

Για να καταλάβετε τι εννοώ, ένας 17αρης που τον άλλο μήνα θα ψηφίσει για το μέλλον του (και το δικό μας) το 2011 ήταν δεν ήταν 8-9 χρονώ παιδάκι.

Τι έγινε λοιπόν τότε;

Μετά από μια ανούσια πλην όμως (όπως αποδείχτηκε) κοστοβόρα κυβέρνηση του ΚΚ, τότε που καίγονταν η Αθήνα και τα ΜΑΤ του Προκόπη ήταν «ακούνητα στρατιωτάκια», συν διάφορα άλλα που δεν είναι του παρόντος (για την οικονομία της συζήτησης),  ήρθε στα πράγματα ο ΓΑΠ.

Ο οποίος αν και εξελέγη με 44% (απίστευτο ακούγεται σήμερα αυτό το ποσοστό) με κάποιες άστοχες κινήσεις και τοποθετήσεις κατάφερε ώστε να μας πάρουν χαμπάρι (και επίσημα) οι «κσαίνοι τοκογλύφοι» και να μας κόψουν τα δανεικά κι αγύριστα με τα οποία διαπρέπαμε επί δεκαετίες, διοργανώνοντας φαντεζί ολυμπιάδες, κερδίζοντας το ευρωπαϊκό κύπελο, κλπ κλπ.

«Κλιματική αλλαγή» και… ο κακός μας ο καιρός!

Κάτι εκτός επικαιρότητας, για να χαλαρώσετε κάπως το τριήμερο του ακολουθεί.

(Ίσως, τελικά αποδειχθεί πως όσα διαβάσετε παρακάτω δεν είναι εντελώς ανεπίκαιρα. Μάλλον σας προετοιμάζουν για την επικαιρότητα που έρχεται…)

Υπάρχει, λοιπόν, μια πολύ διαδεδομένη θεωρία πλέον, που προωθείται από διάφορα διεθνή κέντρα «πολιτικής ορθότητας» και υποστηρίζει ότι αυτό που ονομάζεται «κλιματική αλλαγή» θα προκαλέσει μεγάλες μεταναστεύσεις πληθυσμών από τον Τρίτο Κόσμο βορειότερα: δηλαδή στην Ευρώπη (από Αφρική και Μέση Ανατολή) και σε ΗΠΑ-Καναδά (από Μεξικό και Κεντρική Αμερική).

Ταυτόχρονα θα ανέβει, λέει, απότομα η στάθμη της θάλασσας, διάφορες παραθαλάσσιες περιοχές θα βυθιστούν και αυτό θα σπρώξει ακόμα περισσότερους πληθυσμούς να «μεταναστεύσουν» από τον Μεσογειακό νότο στην ηπειρωτική κεντρική και βόρεια Ευρώπη…

Τύμπανα πολέμου, και το εμπάργκο στη Κύπρο…

Ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan αντιμετωπίζει όλο και μεγαλύτερη αντίσταση από τους ψηφοφόρους της χώρας του όσον αφορά στις δικτατορικές του βλέψεις.

Υπάρχει λοιπόν ένας αυξανόμενος φόβος ότι ίσως επιχειρήσει να αναλάβει στρατιωτική δράση με σκοπό να συσπειρώσει τους εθνικιστές.

Παρ’ όλα αυτά η Άγκυρα συνεχίζει να αγοράζει αμερικανικά οπλικά συστήματα, την ώρα που η Ουάσιγκτον έχει επιβάλλει εμπάργκο όπλων στην κυπριακή δημοκρατία, τον πιο προφανή δηλαδή στόχο της κακοπροαίρετης πολιτικής του Erdogan…

Βγείτε, επί τέλους, από τη «θερμοκοιτίδα»!

Τι είναι εξωτερική πολιτική;

Το ερώτημα μοιάζει κάπως παράδοξο, αλλά είναι ιδιαίτερα επίκαιρο.

Γιατί η Ελλάδα αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή μείζονες απειλές και ανακαλύπτει έκπληκτη πως ουσιαστικά… δεν έχει εξωτερική πολιτική!

Υπήρξαν δύο μεγάλες στρεβλώσεις τις οποίες σήμερα πληρώνουμε:

1.       Πρώτον, η «αριστερή στρέβλωση» - παράγωγο των αριστερών ιδεολογικών εμμονών: βαθιά «αντιπάθεια» προς τον παγκόσμιο καπιταλισμό και εχθρότητα προς κάθε έννοια συμμετοχής της Ελλάδας σε Συμμαχίες (ΝΑΤΟ) και Ενώσεις (ΕΕ) με άλλα δυτικά κράτη.

Πολιτικό της πρόταγμα μία μόνο λέξη: «Έξω»!

·       «Έξω από το ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ»,

·       «έξω από τον ΕΟΚ των μονοπωλίων»,

·       «έξω οι βάσεις», «έξω οι Αμερικάνοι»…

κι ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα!

Η… «γεωπολιτική έκλειψη» της Ελλάδας…

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 – από την περίοδο Σημίτη, ακριβέστερα – μια άποψη επικράτησε πλήρως στην Ελληνική εξωτερική πολιτική.

Στην πολύ απλουστευτική εκδοχή της υποστήριζε ένα πράγμα:

Ότι την εθνική μας ασφάλεια και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα τα κατοχύρωναν δύο πράγματα: Η ένταξή μας ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και του ΝΑΤΟ, βεβαίως, και του ευρώ αργότερα) και το Διεθνές Δίκαιο.

·       Πρώτη απόρροια αυτού του δόγματος ήταν πως η Ελλάδα θα στήριζε την Ευρωπαϊκή ένταξη της Τουρκίας. Γιατί όσο η Τουρκία προσπαθούσε να μπει στην Ευρώπη, οι Βρυξέλλες θα «συγκρατούσαν» - υποτίθεται - την προκλητικότητά της έναντι της Ελλάδος. Κι όταν έμπαινε η Τουρκία στην Ευρώπη, τότε η συμπεριφορά της Τουρκίας – και έναντι της Ελλάδος, αλλά και έναντι της Κύπρου – θα ελεγχόταν και «θεσμικά» πλέον.

·       Δεύτερη απόρροια αυτού του δόγματος ήταν και η στρατηγική για την Κυπριακή ένταξη στην ΕΕ. Εν όψει ένταξης και της Κύπρου (και της Τουρκίας) το Κυπριακό θα έμπαινε σε φάση σταδιακής «εξομάλυνσης» και «πολιτικής λύσης». Χωρίς κινδύνους και χωρίς κραδασμούς.

Υποτίθεται, πάντα…

Αντίο Αλέξη…

Ηττημένος, κουρασμένος, ψαλιδισμένος ως προς τον πολιτικό του εγωισμό, χθες ο Αλέξης Τσιπρας παρέδωσε ουσιαστικά την εξουσία του. Αυτή την πολυπόθητη εξουσία για την οποία διψούσε και αποδείχθηκε πως δεν είχε κανένα φραγμό και μέτρο για να τη διατηρήσει.

Φεύγοντας από το προεδρικό Μέγαρο, μαζί έφυγε και η χειρότερη και πιο διχαστική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Αν κι απομένουν μολις 20 ημερες , η χθεσινή ολιγόλεπτη τελετή αποτέλεσε προπομπό του τί θα γίνει στις 7 Ιουλίου…