Empire of Sorrows...

Your Favorite Enemies

Ο Αλέξης δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει!!! Φρρρρρ !!!!!

Πάει κι αυτό.

Μπόρα ήταν και πέρασε.

Αναφέρομαι στην πολυαναμενόμενη ομιλία του Αλέξη (του Σωτήρα) στη ΔΕΘ, που όπως με πληροφορούσαν επί μέρες οι συριζαίοι φίλοι μου, θα σήμαινε την αρχή του τέλους του Σαμαρισμού!

Μια ομιλία που θα ανακάτωνε τη τράπουλα, και θα ξαναμοίραζε τα χαρτιά στους παίκτες.

Με τον Αλέξη να ετοιμάζεται να βγάλει, μου λέγανε, άσσους από το μανίκι του!

Τελικά, αν και δεν είδα την ομιλία, αφού εκείνη τη μέρα προτίμησα να πάρω (κυριολεκτικά) τα βουνά, απ όσα διάβασα και άκουσα, ήταν μια ακόμη μούφα.

Σαν αυτές που μας έχει συνηθίσει μερικά χρόνια τώρα ο Σύριζας του 3%, που ελέω μνημονίου και ανισορροπίας πολλών συμπολιτών μας φλερτάρει με το 25%.

Μάχη γύρω από την Αμφίπολη…

Αρχαιολόγοι και ιστορικοί, φιλόλογοι και αρχαιολάτρες βρήκαν πεδίον δόξης λαμπρόν για να διατυπώσουν διαφορετικές γνώμες και να διασταυρώσουν τα ξίφη τους, δεδομένης της διάστασης που πήρε το σημαντικό εύρημα, πριν ακόμη η αρχαιολογική σκαπάνη δώσει τις δικές της απαντήσεις.

Κι ενώ ως τώρα η έριδα είχε θέμα την ταυτότητα του νεκρού, τον ρόλο των Σφιγγών και των Καρυατίδων, τώρα πέφτει στο τραπέζι και το θέμα της χρονολόγησης του μνημείου. 

Είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή της Ρωξάνης ή µήπως στα σπλάγχνα του βρίσκεται ο Νέαρχος;

Ηταν έργο του Δεινοκράτη ή του Πλάτωνα;

Εχει άρωµα Αθήνας ή Αιγύπτου;

Της υποκρισίας ήλιε νοητέ…

Με αφορμή το επεισόδιο που προκλήθηκε ανάμεσα στον κ. Γκλέτσο και τον ιερέα κατά τη διάρκεια αγιασμού σε δημοτικό σχολείο της Στυλίδας, θυμήθηκα εκείνον τον αλήστου μνήμης εκφωνητή του κρατικού ραδιοφώνου, ο οποίος μεταδίδοντας πληροφορίες για την κίνηση στους δρόμους αναφερόταν στη «λεωφόρο Σοφίας».

Ποιας Σοφίας δεν έχει σημασία.

Κάποιας Σοφίας, την οποία κάποιος σκέφτηκε να απαθανατίσει βαπτίζοντας με το όνομά της μία από τις κεντρικές λεωφόρους της πρωτεύουσας.

Ηταν η αντίληψη περί ιστορικής μνήμης ή μία από τις μεγάλες στιγμές της «Αλλαγής»…

Ο Ντράγκι έκλεισε το στόμα του Αλέξη Τσίπρα…

Τι το ’θελε ο Τσίπρας να πάει στη Θεσσαλονίκη και να το παίξει αρχηγόπουλο;

Τι ήθελε τις αναφορές του στη συνάντηση με τον Μάριο Ντράγκι και στο γεγονός ότι κανείς δεν του έχει πει στην Ευρώπη ότι αν εφαρμόσει την πολιτική του θα κόψουν τη χρηματοδότηση στην Ελλάδα;

Ούτε μία ημέρα δεν πέρασε από την νιρβάνα που έζησε ο Αλέξης στη ΔΕΘ και ήρθε η απάντηση…

Οι μύθοι για την ISIS. Μύθος Νο 7…

Μύθος: Οι ΗΠΑ μπορούν να διαλύσουν την ISIS.

Αυτό θα το ακούσατε ένα εκατομμύριο φορές.

Ότι δηλαδή, αν η Ουάσιγκτον το αποφάσιζε, και κλιμάκωνε τους βομβαρδισμούς στο Ιράκ, ή ξεκινούσε κάτι ανάλογο στη Συρία, ή βοηθούσε περισσότερο τους μετριοπαθείς αντάρτες της Συρίας, τότε θα εξόντωνε την ISIS.

Το γεγονός ότι δεν κάνει κάτι τέτοιο αποδεικνύει την λάθος εξωτερική πολιτική του Ομπάμα.

Η αλήθεια όμως είναι περισσότερο απογοητευτική…

«Ημερολόγια Χαρμολύπης»: ταξίδι συλλογικής αυτοσυνειδησίας

Μυημένος κανείς στα Ανώτερα Μαθηματικά του Ελύτη, σε εκείνα του «Μικρού Ναυτίλου», ψηλαφεί μια μεταφυσική οντολογία: «Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια». Τα «Ημερολόγια Χαρμολύπης» του φίλου Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη είναι ακριβώς αυτό: η αέναη εναλλαγή, η ατελεύτητη πάλη μεταξύ των δυο αυτών διαμετρικά αντίθετων συναισθημάτων, που εν τέλει συνιστούν και τις απαρασάλευτες σταθερές ενός ανθρωπίνου βίου.

Που βαδίζουμε;

Φτάσαμε λοιπόν στο φθινόπωρο το 2014, ακόμα με κυβέρνηση Σαμαρά – παρά τις επαναλαμβανόμενες προφητείες του θανάτου της, τη συνεχή, νοσηρή φιλολογία περί πρόωρων εκλογών που τρέχει εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια.

Η χώρα βρίσκεται μετέωρη, ακροβατώντας μεταξύ ύφεσης και ανάπτυξης, μεταξύ μνημονιακών εξαρτήσεων και πρόσβασης στις αγορές, μεταξύ δημοσιονομικής πειθαρχίας και του δυσβάσταχτου δημόσιου χρέους.