Time...

Pink Floyd

Οι επενδύσεις σε ολοκληρωτική νοοτροπία…

Ποιοι είναι αυτοί που έφεραν τον Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία; είναι δημόσιοι υπάλληλοι, ιδεοληπτικοί της αριστεράς, φαιοκόκκινοι συνδικαλιστές, καιροσκόποι μικροεπιχειρηματίες, διαπλεκόμενοι εργολάβοι και αναρίθμητα τρωκτικά του καταρρεύσαντος ΠΑΣΟΚ, που πίστεψαν ότι μετά τον Γ.Α. Παπανδρέου ο Τσίπρας θα τούς κρατήσει κοντά στο βάζο με το μέλι.

Έτσι κι αλλιώς, για τον εσμό όλων αυτών των πολιτικάντηδων –που φέρουν και τεράστιες ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας– ο Τσίπρας ήταν σανίδα σωτηρίας για να μην μείνουν άνεργοι και άφραγκοι. Καθώς είναι δε και ανεπάγγελτοι, θα είχαν πολύ σοβαρό πρόβλημα. Το ίδιο ισχύει και για τους Συριζαίους: η μνημονιακή κρίση ήταν γι’ αυτούς μοναδική ευκαιρία, ακόπως ως συνήθως, να «λιγδώσουν το αντεράκι τους» και να γευτούν τους καρπούς της εξουσίας, την κατάληψη της οποίας είχαν κάνει σκοπό ζωής...

Το όνειδος της Βενεζουέλας…

Μια φορά και έναν καιρό, στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης του 1974 υπήρχε ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς, το ΚΚΕ εσωτερικού, που μετεξελίχθηκε το 1987 στο κόμμα της Ελληνικής Αριστεράς, για να πρωτοστατήσει το 1989 στη δημιουργία του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, πρόδρομου σχήματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του χώρου, που κωδικά ονομάστηκε Ανανεωτική Αριστερά, ήταν η αντίθεση στο σταλινικό μοντέλο και η εμμονή στην υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Εμμονή που τη συνόψισε ο βασικός θεωρητικός του χώρου, ο Νίκος Πουλαντζάς, με τη φράση «ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει»…

Το θηρίο γίνεται πιο επικίνδυνο όταν ψυχορραγεί...

Οταν μια χώρα ολόκληρη ζει και κινείται με την αγωνία των ρυθμίσεων για πληρωμή των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων με όσο το δυνατόν περισσότερες δόσεις, τότε μάλλον το μέλλον της δεν μπορεί να είναι ρόδινο.

Οταν σχεδόν οι μισοί πολίτες του ενεργού πληθυσμού περιμένουν πώς και πώς τον εξωδικαστικό συμβιβασμό των χρεών τους, τότε οι ελπίδες για ανάκαμψη της οικονομίας μάλλον είναι ισχνές...