World Without End...

Laurie Anderson

Το μεγάλο πρόταγμα σήμερα…

Σε κάθε ιστορική περίοδο μιας κοινωνίας, υπάρχει ένα «ιστορικό πρόταγμα» που τη συσπειρώνει, την κινητροδοτεί, την οργανώνει, καθορίζει τις προτεραιότητές της, την πολιτική δυναμική και συμπεριφορά της, την αισθητική και τη δυναμική της. Αναδεικνύει ή υπονομεύει το δυναμισμό της, την παραγωγική της ισχύ, την παιδεία και την κουλτούρα της, την εσωτερική της ευστάθεια και την εξωτερική της «εικόνα».

Στην μετεπαναστατική Ελλάδα του 19ου αιώνα το μεγάλο ιστορικό πρόταγμα ήταν η «Μεγάλη Ιδέα» απελευθέρωσης των αλύτρωτων αδελφών.

Όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί της εποχής, από τον Κουμουνδούρο ως τον Τρικούπη την ενστερνίστηκαν και την υπηρέτησαν. Οδηγήθηκαν σε πολλές απογοητεύσεις, σε μία χρεοκοπία το 1892, σε ένα ατυχή (τραγικό για την ακρίβεια) Ελληνοτουρκικό Πόλεμο, το 1897, στην επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1897 επίσης (αλλά και την ανεξαρτησία της Κρήτης ταυτόχρονα τότε) και σε μία περίοδο εσωστρέφειας της χώρας και διεθνούς της απομόνωσης (ως το 1909 περίπου)…

Οι δικαιωματιστές «πυροβολούν» το άλλοτε ίνδαλμά τους!

Είχαν καιρό οι προβολείς της δημοσιότητας να στραφούν στον Γιάννη Μουζάλα. Τα προβλήματα στο προσφυγικό-μεταναστευτικό μέτωπο είναι πολλά και συχνά οξυμένα, αλλά τα Μίντια ασχολούνται μόνο εάν προκύψουν επεισόδια σε κάποια δομή φιλοξενίας, τα οποία να προσφέρουν το αναγκαίο θέαμα. Αυτή τη φορά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας έφερε τον Μουζάλα η επίθεση που του έκαναν οι δικαιωματιστές της “ομάδας των 53” στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι προέκυψε και η φήμη ότι απομακρύνεται από την κυβέρνηση. Το Μέγαρο Μαξίμου την διέψευσε, διευκρινίζοντας ότι ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής θα αποχωρήσει από το πόστο του μόνο εάν ορισθεί Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Η υποψηφιότητά του θα κριθεί στις 21 Νοεμβρίου και θεωρείται ισχυρή...

Περί του Ουζμπέκου δολοφόνου-τρομοκράτη…

Ο Ντόναλντ Τραμπ ήθελε να τον περάσουν από στρατοδικείο, και να τον στείλουν στο Γκουαντάναμο πριν τον εκτελέσουν, αλλά τελικά ο  Sayfullo Saipov, ο Ουζμπέκος μετανάστης που σκότωσε 8 αθώους πέφτοντας επάνω τους με νοικιασμένο φορτηγό, θα δικαστεί σε κανονικό ποινικό δικαστήριο, ενώ χθες παρουσιάστηκε με αναπηρική καρέκλα σε δικαστήριο της Νέας Υόρκης όπου του απαγγέλθηκαν βαριές κατηγορίες, που μπορούν να επιφέρουν ακόμη και την θανατική ποινή.

Προς το παρόν έχει κριθεί προφυλακιστέος χωρίς εγγύηση. Αν βέβαια ήταν στην Ελλάδα, το πολύ πολύ να τον κατηγορούσαν για πρόκληση τροχαίου δυστυχήματος, και να κυκλοφορούσε ελεύθερος κι ωραίος. Κι αν τυχόν κατά λάθος έμπαινε φυλακή, θα φρόντιζε ο νόμος Παρασκευόπουλου να τον βγάλει έξω για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του…

Η χαίνουσα πληγή της Ισπανίας...

Πριν από δυο εβδομάδες, προτού ο «επαναστάτης» Πουντζεμόν την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια για το Βέλγιο, εκατοντάδες χιλιάδες Καταλανοί διαδήλωσαν στους δρόμους της Βαρκελώνης κατά της ενδεχόμενης απόσχισης της περιφέρειάς τους. Μια διαδήλωση που οργανώθηκε από την ομάδα Sociedad Civil, η οποία στηρίζει την ισχύουσα κατάσταση, δείχνοντας στον υπόλοιπο κόσμο ότι δεν είναι όλοι οι Καταλανοί «τυχοδιώκτες», και ότι κακώς ο Πουτζεμόν και τα ενεργούμενα του καπηλεύονται συνεχώς ένα ψέμα, παριστάνοντας ότι εκπροσωπούν το σύνολο των πολιτών της εν λόγω περιφέρειας.

Οι πολίτες αυτοί απέδειξαν δηλαδή ότι υπάρχει και μια άλλη Καταλονία, η οποία στηρίζει την ισπανική ενότητα και το ισπανικό Σύνταγμα. Το τι μέλλει γενέσθαι ίσως φανεί την 21η Δεκεμβρίου, οπότε και θα διεξαχθούν οι εκλογές που προκήρυξε ο πρωθυπουργός Ραχόι…

Η άνοδος και η πτώση του ωραίου Μπρούμελ…

Με αφορμή το «επαναμπουζούριασμα» του Άκη, θυμήθηκα ένα άρθρο του 2012…

Ο «ωραίος Μπρούμελ», άσχετα με το τι νομίζουν πολλοί, δεν ήταν ένα φανταστικό λογοτεχνικό κατασκεύασμα, αλλά υπήρξε πραγματικά.
Ο Beau Brummel λοιπόν,  γεννήθηκε ως George Bryan Brummell το 1778 στο Λονδίνο, και πέθανε το 1840 στη Γαλλία, σε ηλικία 61 χρόνων.

Στο ενδιάμεσο κατάφερε να διαπρέψει ως «μοδάτος» και δημοφιλής  δανδής στην κλειστή αριστοκρατική κοινωνία του Λονδίνου, στους κύκλους της οποίας μπήκε χάρη στην προσοχή, και την εύνοια  που του έδωσε ο τότε πρίγκιπάς της Ουαλίας George…