Αυτά τα κόκκινα σημάδια...

Γιάννης Ρίτσος

Financial Times: Απόλυτη η αποτυχία του Τσίπρα!

“Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να πήρε την πολιτική συμφωνία που ζητούσε”, στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, ωστόσο, σύμφωνα με τους Financial Times, ο Έλληνας πρωθυπουργός “απέτυχε να εξασφαλίσει οιαδήποτε βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση για την κυβέρνησή του”.

Το δημοσίευμα των Financial Times αναφέρει ότι στη συνάντηση απορρίφθηκαν οι προτάσεις του κ. Τσίπρα για άδεια έκδοσης εντόκων γραμματίων πέραν του ορίου των 15 δισ. ευρώ και εκταμίευση κάποιας υπο-δόσης από τα 7,2 δισεκατομμύρια, αφού συνάντησαν τη σθεναρή άρνηση του Μάριο Ντράγκι και της Άνγκελα Μέρκελ...

Το χάος και τα κλαρίνα…

Η πολιτική λογική κι ο ρεαλισμός «ισχυρίζονται» ότι ημέρα με την ημέρα βαραίνει το κλίμα για την κυβέρνηση Τσίπρα –Καμένου.

Κάτι, που όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις δεν αντιλαμβάνονται οι Έλληνες, οι οποίοι παρά την συνεχή πτώση των δεικτών εμπιστοσύνης, εξακολουθούν και της παρέχουν στήριξη, έστω οριακής πλειοψηφίας.

Παντελής άγνοια, άγνοια κινδύνου ή εξακολουθητική

αναζήτηση μιας ελπίδας;

Ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα.

Η ουσία είναι ότι δυο μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας τίποτα δεν εξελίσσεται συμφώνως με τις προσδοκίες της κυβέρνησης.

Οι μόνοι ευτυχισμένοι Έλληνες είναι ο υπουργός Οικονομικών, ο υπουργός Άμυνας κι η πρόεδρος της Βουλής...

Τελειώσαμε έτσι κι αλλιώς…

Ακόμη και να οριστικοποιηθεί η αίσθηση (μόνο η αίσθηση) ότι περνάμε τον τωρινό κάβο, ο τρόπος που βαδίζουμε κάνει αναπόφευκτη την τραγωδία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ γκρέμισε σε 40 ημέρες ό,τι άφησε όρθιο η μεταπολίτευση στα 40 χρόνια διάλυσης της χώρας.

Επιστρέφουμε ολοταχώς στο 1981 του αναξιόπιστου και σπάταλου κράτους.

Των χειραγωγημένων κομματικά εργατοπατέρων.

Της κλειστής κρατικής οικονομίας σε βάρος της ιδιωτικής.

Και στα προνόμια του κομματικού στρατού…

Εν κυμβάλοις αλαλαγμού;

Ξαφνιάστηκα προχθές, όπως πολλοί, ακούγοντας τον ήχο των μαχητικών αεροπλάνων αλλά και ελικοπτέρων πάνω από την Αθήνα.

Δεν πίστεψα ποτέ πως ο ήχος αυτός, από κοινού με τον ήχο των ερπυστριοφόρων πάνω στην άσφαλτο των αθηναϊκών δρόμων, ενισχύει το εθνικό φρόνημα, όπως έλεγαν μέχρι χθες οι υπουργοί Αμυνας μόλις κατέβαιναν από την εξέδρα του ηρωικού ναρκισσισμού τους.

Ούτε βέβαια πως οι μαθητικές παρελάσεις πιστοποιούν πως η νεολαία βηματίζει στον δρόμο της αρετής κρατώντας γερά τη σκυτάλη στα χέρια, όπως εθιμικά έλεγαν οι υπουργοί Παιδείας μόλις κατέβαιναν από την εξέδρα και, μπροστά στα μικρόφωνα, πατούσαν νοερά πάνω στη γλώσσα τους το κουμπάκι της τιποτολογίας...

Κάτω η λιτότητα!

«Ωρα για μονομερείς ενέργειες». Με αυτόν τον τίτλο στο πρωτοσέλιδο κυκλοφορεί η εφημερίδα «Εργατική Αριστερά», όργανο της συνιστώσας «Διεθνιστική Εργατική Αριστερά».

Μεταξύ άλλων, στο εν λόγω άρθρο της εφημερίδας της συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, αφού διαπιστώνεται ότι είναι αναπόφευκτες οι μονομερείς ενέργειες και η ρήξη, καλεί την κυβέρνηση σε στάση πληρωμών (χαρακτηρίζοντάς το «αναπόφευκτο εργαλείο»), ελληνικό κανόνι στην Ευρωζώνη και επιλογή νομίσματος και προτείνει δέσμευση καταθέσεων, πλαφόν στις αναλήψεις από τα ΑΤΜ και διαδικασία εκκαθάρισης των ελληνικών τραπεζών, όπως ακριβώς έγινε στην Κύπρο.

Ωστόσο, όπως σημειώνεται στο άρθρο, όλα πρέπει να υποτάσσονται στον εργατικό διεθνιστικό στρατηγικό στόχο της περιόδου: «κάτω η λιτότητα!»...

Μούλτι Κούλτι πεζοδρόμια…

Χωρίς σχεδόν καμία πιθανότητα εύρεσης εργασίας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, με ελάχιστες δυνατότητες αφομοίωσης αφού η πλειονότητά τους προέρχεται από χώρες όπου διαπρέπει το ακραίο Ισλάμ και με ένα κράτος υποδοχής αδύναμο να προστατέψει τους πολίτες του πόσο μάλλον τους απρόσκλητους επισκέπτες του, οι χιλιάδες παράνομοι μετανάστες που περνούν κάθε χρόνο τα ελληνικά σύνορα δεν έχουν παρά ελάχιστες πιθανότητες να βιώσουν ένα ανεκτό παρόν, πόσο μάλλον ένα καλύτερο μέλλον.

Η ελληνική πραγματικότητα εξάλλου στερείται τόσο του παρελθόντος όσο και τις δομές που ισχύουν στα περισσότερα δυτικοευρωπαϊκά κράτη και οι οποίες μέχρι ενός σημείου επιτρέπουν στους οικονομικούς μετανάστες να βελτιώσουν τη θέση τους στην υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα.

Η χώρα μας δεν υπήρξε αποικιοκρατική δύναμη, δεν αποτέλεσε κάποιο μητροπολιτικό κέντρο αλλά ούτε και διατηρούσε ποτέ προνομιακές σχέσεις με υπηκόους τρίτων χωρών –πλην ίσως της Κύπρου- όπως π.χ διατηρεί η Αγγλία, η Γαλλία, ή το Βέλγιο…

Κουκουρούκου κυβερνησιμότητα…

Αποτελεί  μοναδικό  ελληνικό προνόμιο, να  επιβάλλεις ως όρο διαπραγμάτευσης το να γίνονται οι συνεδριάσεις των τεχνικών  κλιμακίων, σε λόμπι ή δωμάτια ξενοδοχείων.

Το  μεν πρώτο παραπέμπει  σε μικρές συναθροίσεις ανθρώπων του υποκόσμου, ενώ το δεύτερο σε καρικατούρες κομμουνιστικών συνωμοτικών συναντήσεων, της εποχής των δωματίων με ασυρμάτους του μακαρίτη του Νίκου Πλουμπίδη.

Κι όμως αυτό, γίνεται εδώ και λίγες μέρες στην χώρα μας στα πλαίσια μιας  φαντασιακής  μη- αξιολόγησης των τεχνικών παραμέτρων μιας υποτιθέμενης επιμήκυνσης  στηριζόμενης σε γενικόλογες, άρα εικαζόμενες, μεταρρυθμιστικές προτάσεις της νέου τύπου  ελληνικής  διακυβέρνησης …