Τις πταίει;

Αργά ή γρήγορα θα φτάναμε στο ζήτημα των ιστορικών ευθυνών των ελληνικών κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης για τη χρεοκοπία.

Ποιος φταίει δηλαδή για το δράμα της χώρας;

Δυστυχώς, μέχρι σήμερα ο διάλογος επιδεικνύει περισσότερο χαρακτήρα κομματικού πατριωτισμού και παραταξιακής πόλωσης παρά προσφέρει ουσιαστικά οφέλη.

Ποιες λοιπόν κυβερνήσεις ευθύνονται περισσότερο για την κατάσταση στην οποία περιέπεσε η Ελλάδα;

Κατ’ αρχάς, ας αποδεχθούμε πως δεν υπάρχει μονοπώλιο στην ευθύνη της καταστροφής.

Δεν θα μπορούσε να υπάρχει.

Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρήσει πως θα αρκούσε από μόνη της μια κυβέρνηση για να ρίξει το καράβι στα βράχια.

Εξάλλου, παρά τις σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης παρουσιάζουν αρκετές κοινές σταθερές…

Τόσο καλά!

Και τι δεν έχω γράψει κατά καιρούς  για τους δημοσίους υπαλλήλους;

Και τι δεν τους έχω σούρει;

Αποτελεί ακράδαντη πεποίθησή μου ότι μόνο το 30-40% εξ αυτών δουλεύουν ευσυνείδητα, απλά και χάρη μόνο σε προσωπικό φιλότιμο και ανατροφή, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό συνειδητά απέχει, κάνοντας μάλιστα πολλές φορές και σαμποτάζ στην «υπερεσία» (sic), ο καθένας για δικούς του λόγους (πολιτικούς, κομματικούς, κλπ).

Όσο αποκρουστικό κι αν ακούγεται, πιστέψτε με είναι αλήθεια.

Εγώ τουλάχιστον το πιστεύω απόλυτα.

Και ενώ η κύρια κριτική μου, και η αιτία που σιχαίνομαι το δημόσιο, είναι η δημοσιουπαλληλική νοοτροπία, η ατιμωρησία, και  η κάθε κυρά Κατίνα που της δώσανε μια σφραγίδα, και πίστεψε ότι έπιασε τον… Πάπα απ τα αρ….α, εντούτοις υπάρχει και η διαφθορά.

Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από κάποιον υπαλληλίσκο που εκμεταλλεύεται τη θέση του για να βασανίζει πολίτες και να τους ξεζουμίζει, γεμίζοντας παράλληλα τον τραπεζικό του λογαριασμό με μαύρο χρήμα.

Βάι, βάι…

Ο Κλάους Φον Σνίτσελ με ύφος αυστηρό και κοφτό μη επιδεχόμενο αντιρρήσεων, και με ζωγραφισμένο κάτι σαν χαμόγελο στα χείλη του, κοιτά ίσια στα μάτια τον παράξενο συνομιλητή του.

-        Πως λέγεστε είπαμε;

-        Σταματελόπουλος. Νικήτας Σταματελόπουλος, του απαντά κάπως εκνευρισμένα ο μυστηριώδης ξένος με την παράξενη φορεσιά, που ακόμα δεν έχει καταλάβει πως βρέθηκε σ’  αυτό το μέρος

-        Α εσείς! είπε ο Φον Σνίτσελ, κοιτώντας το φάκελο που είχε μπροστά του. Εδώ οι συνεργάτες μας Κωλλέτης και  Μαυρομιχάλης μας είπανε πως τα τελευταία χρόνια της ζωής σας διαμένατε σε κάποια ψάθα χωρίς εισόδημα.

Τη δηλώσατε στην εφορία την ψάθα σας κύριε Σταματελόπουλε;

Πόσα τετραγωνικά ήταν;

ΕΤΗΔΕ πληρώσατε;

Και πως ζούσατε τόσα χωρίς εισόδημα;

Τα αρχεία μας και οι συνεργάτες μας εδώ, λένε πως είσαστε και κλέφτης στα βουνά. Αλλά έτσι είσαστε οι Έλληνες.

Φοροφυγάδαι, οκνηροί και κλέπται οίτινες δεν ενδιαφέρονται δια την πατρίδα των. Φόρο οπλοκατοχής πληρώσατε κύριε Σταματελόπουλε; Όχι βέβαια.

Θα πληρώσετε τώρα για όλα. Αναδρομικά!

-        Τι είπες ορέ ζαγάρι, του κάνει ο Νικήτας βγάζοντας το γιαταγάνι απ’ το θηκάρι αλλά ξαφνικά σταματάει.

Κατάλαβε πως δεν είχε καμιά δουλειά εκεί πέρα.

Ξαναβάζει το σπαθί στο θηκάρι, καβαλάει το άλογό του και τραβά ξανά για τη δροσερή σκιά του κυπαρισσιού του…

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τη Κουμουνδούρου.

Οι νέες τεχνολογίες διευκολύνουν όχι μόνο την ανάγνωση αλλά και το μέτρημα: στην ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν 41 αναφορές στη «δημοκρατία», 32 αναφορές στον «λαό», 26 στο «μνημόνιο», 15 σε «αγώνες», «αγωνιστές-αγωνίστριες», 10 στην «ανατροπή» και άλλες τόσες στα «κινήματα» – καμία στον σοσιαλισμό.

Η αριθμητική, σε συνδυασμό α) με την έκκληση, «να ακουμπήσουν στο ΣΥΡΙΖΑ όσοι και όσες αντιλαμβάνονται το μέγεθος της απειλής για τη δημοκρατία σήμερα στην Ελλάδα», β) την ειδική αναφορά στους «πολιτικά φιλελευθερους» να συνταχθούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, και γ) τις επαναλαμβανόμενες αναφορές στον «ακροδεξιό Σαμαρά» – όλα αυτά δείχνουν μετατόπιση της πολιτικής αιχμής του Αλέξη Τσίπρα από την «κατάργηση του μνημονίου» στην «υπεράσπιση της δημοκρατίας».

Φαίνεται πως οι επί της ψηφοθηρίας σύμβουλοι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ τον έχουν πείσει πως η «αντιμνημονιακή δεξαμενή» έχει στερέψει.

Όχι επειδή τα πράγματα πάνε καλύτερα στο οικονομικό πεδίο αλλά επειδή ότι ήταν να δώσει στα διάφορα κόμματα το έδωσε, οι διαβεβαιώσεις πως «λεφτά υπάρχουν» για να μοιραστούν δεν πείθουν και άρα αν θέλει να μαζέψει ψήφους πρέπει να ανοίξει νέα μέτωπα συνολικής αντιπαράθεσης με τους κυβερνώντες.

Και επειδή το να μιλήσεις προγραμματικά για την ανασυγκρότηση του κράτους και της οικονομίας, είναι υπόθεση δύσκολη, αρχίζεις να θέτεις τα εύκολα συνθηματολογικά ζητήματα περί δημοκρατίας, δημοψηφισμάτων, περιορισμού των βουλευτικών θητειών με λίγη ζάχαρη άχνη περί εθνικής ανεξαρτησίας και κοινωνικής δικαιοσύνης…

Δημοσιογραφία υψηλού επιπέδου…

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, γνωστός και ως ο Κομανέντσι της πολιτικής, είναι γνωστός, εκτός από τις κυβιστήσεις του, και για την υψηλού επιπέδου πολιτική που ασκούσε και ασκεί τόσα χρόνια στο κουρμπέτι…

Παράλληλα, εκτός από μποντιμπίλντερ, ιδιοκτήτης πρακτορείου μοντέλων, άνθρωπος του πεζοδρομίου, διαφημιστής, πολιτικός ανήρ, κλπ ήταν και είναι (λέει) δημοσιογράφος πρώτης γραμμής, απ αυτούς που σπούδασαν και που κάνουν ρεπορτάζ στο… πεζοδρόμιο.

Ο Χρηστάρας και τα κορόιδα...

Ήταν η είδηση η οποία με έκανε να τελειώσω ευτυχής την εργάσιμη εβδομάδα μου.

Ο γίγας της οικονομικής σκέψης, ανάλυσης και δράσης, κ. Χρήστος Παπουτσής, τοποθετήθηκε εκπρόσωπος της χώρας μας στην Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank).

Προς άρση παρεξηγήσεων, διευκρινίζεται ότι η World Bank ΔΕΝ είναι τράπεζα με τη συμβατική έννοια του όρου.

Είναι ένα ινστιτούτο με τον διττό σκοπό να μειώσει την παγκόσμια φτώχεια και να διευκολύνει την ανάπτυξη, ειδικά στις μη ανεπτυγμένες χώρες (λογικό).

Για το σκοπό αυτό, όπως αναφέρει στο site της, απασχολεί εξειδικευμένο προσωπικό, οικονομολόγους, περιβαλλοντολόγους, ερευνητές κ.λπ.

Άρα, ο κ. Χρήστος ταιριάζει γάντι…

Συνέντευξη Σαμαρά.

«Tα χρήματα των φορολογουμένων πρέπει να πιάνουν τόπο και όχι για να πληρώνονται παλιά ρουσφέτια στο Δημόσιο με προσλήψεις που είχαν γίνει εκτός ΑΣΕΠ» λέει ο Αντώνης Σαμαράς υπεραμυνόμενος των προωθούμενων μέτρων, και διερωτάται εάν οι πολίτες προτιμούν σχολικούς φύλακες ή νοσηλευτές, δημοτική αστυνομία ή ενίσχυση της ΕΛΑΣ.

Σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα, ο πρωθυπουργός αποκλείει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων το Σεπτέμβριο, λέγοντας «γενικώς, το προβλέπουν -μερικοί, μάλιστα, το εύχονται- κάθε φορά. Εμείς θα συνεχίσουμε να τους διαψεύδουμε».

Η λύση είναι πολιτική.

Τα τελευταία χρόνια μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις για την ελληνική κοινωνία.

Έχει καταρρεύσει ολόκληρο το κοινωνικό - οικονομικό οικοδόμημα της χώρας, εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών χάθηκαν, επιχειρήσεις κατέρρευσαν και το έμψυχο δυναμικό της χώρας -ιδίως οι νέοι- βυθίστηκε στην ανεργία.

Οι ακολουθούμενες πολιτικές αποδείχτηκαν οδυνηρές για τις μεσαίες και τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις.

Ο παραλογισμός των φοροεισπρακτικών μέτρων και οι άνευ όρων περικοπές μισθών και συντάξεων δημιούργησαν συνθήκες ανέχειας για τους πολίτες, κλόνισαν την αγορά και οδήγησαν τους μικροεπιχειρηματίες στο μαρασμό.

Το κράτος έχασε τον κοινωνικό χαρακτήρα του, η ποιότητα της δημόσιας υγείας έπεσε σε επίπεδα περασμένων δεκαετιών, οι περικοπές πόρων από την παιδεία έχουν οδηγήσει στην απογύμνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από επιστημονικό προσωπικό, ενώ σε ορισμένα σχολεία επικρατεί σκηνικό εγκατάλειψης.