Μέσα στη μαύρη μαυρίλα που ζουν οι Έλληνες κλεισμένοι στα σπίτια τους, με τους πιο μελανιασμένους να παρακολουθούν καθημερινά τον Χαρδαλιά και τα δελτία ειδήσεων μπας και δουν φως στον ορίζοντα, και τους υπόλοιπους να στήνονται για να δουν το «Μάι Σταιλ Σακς» και το «Στην Υγειά μας βρε Παιδιά», ακόμη και σε επαναλήψεις που γράφουν στο βίντεο… αρχίζει να διαφαίνεται μια νέα κανονικότητα.
Μια κανονικότητα που μάλλον θα
χαρακτηρίζει τη χώρα και τη κοινωνία ακόμη και μετά την «εξαφάνιση» του
κορονοϊού, τότε που θα είμαστε όλοι εμβολιασμένοι αν θέλουμε να ταξιδεύουμε, ή
να πάμε στο σούπερμαρκετ..
Μια κανονικότητα βούτυρο στο ψωμί των
κυβερνώντων, αλλά και της αντιπολίτευσης.
Με κύριο στοιχείο της τον θεσμοθετημένο
πλέον κοινωνικό αυτοματισμό, που τον βλέπουμε να εκπορεύεται ακόμη και από
χείλη υπουργών στο βήμα της βουλής (π.χ. ο υπουργός Μεταφορών).
Με την κυβέρνηση να τον καλλιεργεί
προκειμένου να περάσει «μεταρρυθμίσεις» για χάρη κολλητών επιχειρηματιών, και
την αντιπολίτευση να τον εκμεταλλεύεται «πολεμώντας» τον με σκοπό να μαζέψει
ψηφαλάκια.
Ένα άλλο στοιχείο της νέας κανονικότητας
είναι και η θεσμοθέτηση της ρουφιανιάς.
Και δεν μιλάω για την σύλληψη του Νότη
του μπατριώτη, την οποία πολλοί αποδίδουν σε κάρφωμα λαθρολάγνων, ακόμη και σε
σκευωρία της …. ΚΥΠ(!!!!), προκειμένου να φιμώσουν τον εθνικοπατριωτικό του
λόγο που ξεσηκώνει τους απανταχού Αιλυναράδες (με κεφαλαίο τοΑ).
Μιλάω για άλλου είδους ρουφιανιά...
