Je suis allemande!

Τους Γερμανούς δεν τους συμπαθώ ιδιαίτερα.

Καταρχήν δεν μου αρέσει η γλώσσα τους παρόλο που μοιάζει στη δομή της με την αρχαία ελληνική. Τρία γένη, δοτική πτώση .... άγρια όμως με πολλά σύμφωνα και καμιά γλύκα πουθενά. 

Ύστερα είναι το παρελθόν τους.

Η φρίκη που γέμισαν τον κόσμο.

Δύο παγκόσμιους πολέμους χρεώνονται. Και ολοκαυτώματα λαών με θηριωδίες απίστευτες!

Τελευταία έγιναν γνωστοί για τους οίκους ανοχής που ανοίγουν για κτηνοβάτες!! Λες κι έχουν το κτήνος στο dna τους.

Και βέβαια είναι απαράδεκτοι στυλιστικά, πίνουν πολύ, και τρώνε γουρουνίσια...

Όμως δεν είναι πια ναζιστές, οι περισσότεροι είναι λάτρεις του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Έχω ακούσει από Γερμανό να απαγγέλλει Όμηρο με δέος!

Οι Έλληνες αναρωτιόμαστε μονίμως γιατί δεν καταργούνται εντελώς τα ρημαδοαρχαία από τα σχολεία, ώστε  να μη ζορίζονται τα παιδάκια μας!

Θεωρία Παιγνίων: Ένα υπερόπλο στα χέρια ενός «τρελού»!

Το φημισμένο «δίλημμα του φυλακισμένου» και το αρρωστημένο «παιγνίδι του δειλού»: Αμοιβαίου συμφέροντος λύση ή μετωπική σύγκρουση;

Μέχρι πού είναι αποφασισμένος να φτάσει ο άριστος γνώστης της θεωρίας και υπουργός Οικονομικών;

Πέντε κοπέλες, μια ξανθιά και τέσσερις μελαχρινές μπαίνουν σ’ ένα μπαρ. Τέσσερις άνδρες που τις βλέπουν γοητεύονται από την εντυπωσιακότερη, την ξανθιά.

Εάν όμως επιχειρήσουν όλοι να την κατακτήσουν θα ακυρώσουν τις προσπάθειές τους. Έπειτα θα στραφούν στις μελαχρινές, όμως αυτές θα τους απορρίψουν γιατί καμιά γυναίκα δεν θέλει να έρχεται δεύτερη.

Η μόνη λύση να κερδίσουν κάτι είναι να δοκιμάσει ο καθένας να «ρίξει» μια μελαχρινή.

Μπορεί έτσι να μην κατακτήσουν την ξανθιά, αλλά τουλάχιστον δεν θα μείνουν με άδεια χέρια…

Πως μπορεί να σε νικήσει η Ραχήλ …

Προειδοποιώ από την αρχή: Αυτό το κείμενο δεν αφορά όποιον πιστεύει ότι μπορούμε να τυπώσουμε 100δις ευρώ και να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα ρευστότητας ή το δημοσιονομικό μας.

Αν κάποιος πραγματικά το πιστεύει αυτό, ας πάει να διαβάσει κάτι άλλο, εδώ απλά θα χάσει τον χρόνο του.

Εδώ λοιπόν θα μιλήσουμε για τον επικοινωνιακό χειρισμό ενός θέματος ο οποίος θεωρώ ότι ήταν αριστοτεχνικός.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Το Maker Movement και η μετάβαση στη νέα «ολιγαρκή οικονομία».

Σε μια διάσημη εργασία του το 1937, ο οικονομολόγος Ronald Coase επιχειρηματολόγησε πως ο λόγος για τον οποίο οι δυτικές οικονομίες είναι πυραμιδικά οργανωμένες, με ελάχιστους μεγάλους παραγωγούς στη κορυφή και με εκατομμύρια παθητικών καταναλωτών στη βάση, είναι η ύπαρξη του κόστους των συναλλαγών.

Άυλα κόστη, που έχουν σχέση με την αναζήτηση, τα παζάρια, τη λήψη αποφάσεων, και την επιβολή.

Όμως με το διαδίκτυο, την τεχνολογία των κινητών, και τα σόσιαλ μίντια, που έχουν σχεδόν καταργήσει αυτού του είδους τα κόστη σε πολλούς τομείς, η οικονομική δομή αναπόφευκτα θα αλλάξει...

Η Βενεζουέλα ξέμεινε και από … πατάτες.

Είσαστε στη Βενεζουέλα και θέλετε να φάτε στο McDonald's;

Ξεχάστε τις τηγανιτές πατάτες.

Αντί για τις παραδοσιακές French fries, μπορείτε να συνοδέψετε το Big Mac σας με… yuca! Μια αμυλώδη τροφή, βαθιά τηγανισμένη σε σπορέλαιο, που συνηθίζεται στη Λατινική Αμερική, και που αποτελεί σήμερα το υποκατάστατο της πατάτας.

Και αυτό όχι λόγω κάποιου τοπικού ιδιαίτερου γαστριμαργικού γούστου, αλλά επειδή η συγκεκριμένη αλυσίδα fast food δεν μπορεί να βρει πατάτες στη Βενεζουέλα...

Οι Έλληνες ψηφοφόροι και το DNA του κομματόσκυλου…

Βλέποντας, αργά την Κυριακή (σημ. των εκλογών), εικόνες ανθρώπων να πανηγυρίζουν φρενιτωδώς για τη νίκη ενός ακόμη κόμματος, ένιωσα να με κατακλύζει μια αίσθηση άκρατης ματαιότητας για τους ανεπίδεκτους μαθήσεως αυτής της χώρας και τα αταβιστικά τους χούγια.

Με τόσα διαχρονικά παραδείγματα να αποδεικνύουν ότι τα κόμματα εξουσίας ακολουθούν πορεία άσχετη (το λιγότερο) από τις προεκλογικές τους εξαγγελίες, με τόσες -χαίνουσες ακόμη- πληγές να θυμίζουν ότι οι ιδεολογικές καταβολές δεν εγγυώνται οποιαδήποτε πρακτική αποτελεσματικότητα, θα ‘λεγε κανείς ότι αυτός ο λαός θα ‘πρεπε να ‘χει μάθει να πολιτικολογεί τουλάχιστον μετριοπαθώς.

Να διαχειρίζεται τις συγκυρίες με σύνεση και επιφύλαξη, θωρακισμένος έναντι του μέλλοντος με τις άχαρες εμπειρίες του παρελθόντος.

Με ελπίδα, αλλά παράλληλα ενθυμούμενος τις μεγάλες προσδοκίες του, που ματαιώθηκαν ξανά και ξανά...

Η άνευ όρων υπεράσπιση του Καμμένου!

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Συνομιλώ καθημερινά με πολλά στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ανάγκες της δουλειάς βλέπετε…

Της συγκυρίας δεδομένης, όλα πάνω τους τα καταλαβαίνω.

Και τον ενθουσιασμό τους για το «νέο» που κομίζουν στην πατρίδα, και την αψηφισιά τους απέναντι στους ολοφάνερους κινδύνους, και την σχεδόν θεολογική τους πίστη ότι «τελικά, όλα καλά θα πάνε»...

«Αποκωδικοποιώντας» την φάτσα του Yanis!

Μέσα στα πλαίσια της Baroufomania, που «δέρνει» τελευταία τα ελληνικά ΜΜΕ, όπου η κυρίαρχη είδηση δεν είναι το ότι πάμε ολοταχώς για …. φακές, αλλά οι κοιλιακοί του Γιάνη, και το πόσο τον λατρεύει η σύζυγός του, το είδαμε κι αυτό:

Η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» έβαλε τον γνωστό(!) φυσιογνωμιστή και σύμβουλο Επικοινωνίας, Έβαν Γεωργουλάκη να «αποκωδικοποιήσει» το πρόσωπο του νέου τσάρου της Οικονομίας.

Έτσι, αφού διάφοροι ερασιτέχνες ανέλυσαν το ενδυματολογικό στυλ κλαρινογαμπρού που λάνσαρε στας Ευρώπας ο Γιάνης, και την γλώσσα σώματός του με την οποία «καθήλωσε» τον φλώρο Ολλανδό και άλλους ξενέρωτους τοκογλύφους, ήρθε πλέον η ώρα να μιλήσουν οι ειδικοί για το φαινόμενο Μπαρουφάκης.