Love Reign Over Me...

The Who

Δεν υπάρχουν… λέμε!

Η αλλιώς: Ήταν όλοι τους λεχρίτες!

Άλλο ένα καλοκαίρι επί «πρώτης φοράς αριστεράς», με τον υδράργυρο στα ύψη, και τον λαό να χαριεντίζεται στις παραλίες, πρώτη ξαπλώστρα πίστα..

Κι αν δεν ήταν οι σαχλαμάρες της Μπαλατσινού με τα γίδια στα κατσάβραχα, ή τα πλατσουρίσματα της Στέλλας της νταρντάνας στα νέα τούρκικα ριάλιτι του ΣΚΑΙ, η μόνη είδηση που θα μας απασχολούσε, εκτός της κατάκτησης του παγκοσμίου κυπέλλου από το … Καμερούν,  θα ήταν η εμπλοκή ή μη του Ιβάν στο «μακεδονικό», ή το ερώτημα που θέτει ξεκάθαρα ο Σύριζας: Είναι χιτλερικοί ή Ρώσοι μίσθαρνοι πράκτορες όσοι «ελληναράδες» αντιδρούν στο ξεπούλημα του ονόματος;

Εν πάση περιπτώσει, έτσι έχει η κατάσταση, και αραχτός κι εγώ στην ξαπλώστρα, με το μοχίτο στο χέρι, δεν ξέρω τι μου ήρθε και έκανα μια πρόχειρη αναδρομή των τριών αυτών «ηρωικών» χρόνων… της εποχής δηλαδή που ο Έλληνας επιτέλους σήκωσε κεφάλι, λέγοντας ένα περήφανο όχι στους «κακοί κσαίνοι τοκογλύφοι», στέλνοντας το γελαστό παιδί και την παρέα ανταρτών του στο Μαξίμου, παρέα με τον «Μενσεβίκο» Μπάνο, μπας και αποκτήσουμε ξανά την χαμένη μας αξιοπρέπεια...