Επιστολέ ΟΛΜΕ…

Δανείζομαι την ορθογραφία του ευφυέστατου Μποστ επειδή οι δύο σπαραξικάρδιες επιστολές που έστειλαν οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ σε μαθητές και γονείς ζητώντας τους κατανόηση για τις αποφάσεις τους και συμπαράσταση στον χαρούμενο «αγώνα» τους, μόνο ως κείμενα χιουμοριστικά μπορούν να εκληφθούν, χωρίς ωστόσο να προκαλούν την παραμικρή ευφροσύνη.

Δεν είναι σωστό να προβαίνει κάποιος σε χαρακτηρισμούς (έστω και κειμένων), χωρίς να έχει τον χώρο και τον χρόνο να τους δικαιολογήσει, αλλά τολμώ να πω ότι σπάνια έχω διαβάσει γραπτά τόσο άστοχα από πλευράς πολιτικής και ιδεολογικής (είναι κείμενα «πολιτικά ανορθόδοξα», όπως λέγεται) και τόσο κακογραμμένα, από όπου δεν λείπουν ούτε ανορθογραφίες.

Ο Μπουτάρης κάνει δουλειά!!!!

Ή αλλιώς: Η δημαρχία Μπουτάρη υπό το φως της πεζής πραγματικότητας

Με αμφιλεγόμενες προσωπικότητες σαν αυτή του νυν δημάρχου Θεσσαλονίκης, όταν κάποιος  προσπαθεί να τις συγκρίνει σε σχέση με το έργο που παράγουν,  εμφανίζεται μια δυσκολία, προφανής αλλά ταυτόχρονα μόνιμα και από τους πάντες σχεδόν αγνοούμενη: Ότι η πρώτη τείνει να επισκιάζει πλήρως το δεύτερο.

Κι όμως. Στην πραγματικότητα, κι όταν μιλάμε για πολιτική, τα άτομα ψηφίζονται για το έργο που καλούνται να επιτελέσουν και όχι για την προσωπικότητά τους.

Ναι, η προσωπικότητα μπορεί να σου δείξει το αν θα επιτελεστεί πράγματι το υποσχεθέν έργο.

Πότε θα γίνει αυτό.

Τι ποιότητας θα είναι, κλπ.

Όλα αυτά είναι λογικά.

Στο τέλος μάλιστα πολλές φορές ψηφίζουμε κάποιον μόνο και μόνο επειδή τον γουστάρουμε ως άτομο χωρίς να μας νοιάζει να ακούσουμε καν το τι υπόσχεται να κάνει.

Παρόλ’ αυτά, ακόμα και τότε, δεν παύουμε να προσβλέπουμε σε αυτό, ακόμα και υποσυνείδητα.

Διότι κατά βάθος πιστεύουμε ότι ένα άτομο που εκτιμούμε, αποκλείεται να είναι κακός στα δημόσια πράγματα.

Γιούλα Μπουρδόλη: Όλοι στον Λευκό Πύργο!

Ως κόρη αξιωματικού της αγροφυλακής, είχα ανέκαθεν μια φοβία για τον Τσίπρα.

Από τότε που τον είχα πρωτοδεί  στην Παναγιωταρέα.

Κάτι στο μάτι του με τρόμαζε.

Κάτι γυαλιστερό.

Χώρια το στραβό στόμα…

Εγώ άλλωστε μεγάλωσα ανάμεσα σε πορτρέτα της Φρειδερίκης, σε βιβλία του Αβέρωφ, και με ιστορίες για τον Ζέρβα και τον Γράμμο.

Άρα, δεν θα μπορούσα παρά να φοβάμαι τους «κομμονιστές», όπως τους έλεγε ο μπαμπάς.

Για αυτό και μια ζωή ολόκληρη συντάχτηκα με τους νοικοκυραίους.

Κάνοντας παρέα με παιδιά από καλές οικογένειες, όπως αυτά των παπάδων, των χωροφυλάκων, των στρατιωτικών, και των ηρωικών αγροφυλάκων.

Απέφευγα του Μπολσεβίκους όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ήμουν μάλιστα και προσκοπίνα!

Μέχρι που χάθηκα μια φορά στο δάσος, και με βρήκε ο Βαγγέλης ο οξυγονοκολλητής (αχ ο Βαγγέλης), και … τέλος πάντων αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Το σχέδιο της στασιμότητας.

Δεν υπάρχει κάποιο μεγάλο σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση κι ούτε μπορεί να υπάρξει.

Κανείς δεν γνωρίζει το μέλλον και γι’ αυτό κανείς δεν μπορεί να σχεδιάσει για ολόκληρες κοινωνίες όλες εκείνες τις απίθανες λεπτομέρειες που φτιάχνει η ζωή, έτσι ώστε να παρουσιάσει κάποια βασιλική οδό για την πρόοδο και την ανάπτυξη.

Αυτές έρχονται όταν επιτρέπεται στους ανθρώπους να δοκιμάσουν νέα πράγματα, ακόμη κι αυτά που πολλοί θεωρούν «τρελά».

Η πρόοδος και η ανάπτυξη είναι μια διαρκής διαδικασία δοκιμών και λαθών, βελτιωμένων πρακτικών μέχρι κάποια στιγμή να εμφανιστεί -συνήθως από νέους ανθρώπους- η μεγάλη επιτυχία.

Οι άθλιοι γκρεμιστές.

Από τα μέσα του καλοκαιριού είχε γίνει φανερό ότι η φετινή σχολική χρονιά θα άρχιζε με απεργίες των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης.

Το διαλαλούσε ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, κ. Κοτσυφάκης, με το Σαββοπουλο-Γεωργουσοπουλικό υφολογικό και ενδυματολογικό στυλ που έχει υιοθετήσει για επικοινωνιακούς λόγους, το ενέτασσε ανοιχτά στους σχεδιασμούς του ο Αλ. Τσίπρας, ενόψει της φθινοπωρινής ολομέτωπης επίθεσης που ετοίμαζε κατά της κυβέρνησης με στόχο την πτώση της.

Και τώρα που έφτασε η ώρα της... δράσης, τα διαπιστώνουμε όλα αυτά στην πράξη.

Ο Αλέξης έχει σχέδιο!

Υπερβολικοί, όπως πάντα, ως κοινωνία σπεύσαμε να κριτικάρουμε τις στυλιστικές επιλογές του Τσίπρα και να σπείρουμε την αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα του σχεδίου διαπραγμάτευσης με τους δανειστές!

Μη δούμε καλοντυμένο άνθρωπο με γνώση του lifestyle. αμέσως να πέσουμε να τον φάμε!

Μην ακούσουμε μελετημένο σχέδιο δράσης με ρεαλιστικές προτάσεις, την ίδια στιγμή να αναζητήσουμε κενά και λάθη!

Και μετά απορούμε γιατί δεν πάει μπροστά αυτός ο τόπος!

Θα έπρεπε να επαινούμε τον αριστερό ηγέτη που σπάει τα στερεότυπα της αστικοποίησης δίνοντας το έναυσμα για την αναβάθμιση της επανάστασης με σύνθημα το «μόδα στη μόδα της εξουσίας»!

Οφείλουμε να σταθούμε αρωγοί στον αγώνα του λαϊκού μπροστάρη για κατάληψη, εκ των έσω, του μέχρι χθες απόρθητου κάστρου της επίπλαστης εικόνας, ώστε στην πορεία να το αποδομήσει με ακόμα πιο εκκωφαντικό τρόπο αποκαλύπτοντας τη ματαιότητα της καπιταλιστικής ουτοπίας!

Τους πληρώνουμε κιόλας;

Πολύ φοβάμαι ότι μια από τις ανοησίες που έχουμε διαπράξει, (διαχρονικά), ως ψηφοφόροι, είναι και η εντύπωση που ίσως έχουμε δώσει στους βουλευτές πως μπορούν να λένε ότι τους κατέβει αρκεί να τους εξασφαλίζει δημοσιότητα ακόμη και ως νούμερα επιθεώρησης...

Γιατί όταν η μπουρδολογία εισχωρεί και στην Βουλή τότε μιλούν, δήθεν, και εκ μέρους των ψηφοφόρων. 

Διαβάζω προσεκτικά τα σχόλια της στήλης όπως και πολλά από αυτά που γίνονται σε άλλες στήλες και ρεπορτάζ του Capital.gr γιατί ανάμεσά τους ανακαλύπτω αξιολογότατες θέσεις και προτάσεις για ζωτικότατα θέματα που πρέπει να απασχολήσουν τους πολιτικούς.