Baby's on Fire!

Baby's on Fire.....
by Brian Eno

Πως το κινητό μετέτρεψε τον άνθρωπο σε προϊόν.

Συνηθισμένες καθημερινές εικόνες: άνθρωποι σε εστιατόρια που πριν δοκιμάσουν το φαγητό τους το απαθανατίζουν και το ανεβάζουν στο instagram, που κάθε τραγούδι που ακούνε το μοιράζονται με όλους τους φίλους τους στο facebook, που πάνε για καφέ με έναν φίλο τους αλλά δεν ανταλλάσσουν ούτε κουβέντα, αφού είναι απασχολημένοι με το να γράφουν ασυναρτησίες στο γκρουπ στο whats up.

Στο ένα χέρι το τσιγάρο, στο άλλο χέρι το iΡhone.

Πριν από 10 χρόνια το κινητό είχε ήχους για τρεις ειδοποιήσεις: κλήση, μήνυμα και ξυπνητήρι. Σήμερα, οι ήχοι είναι όσες και οι ειδοποιήσεις.

Το κινητό επικοινωνεί με χιλιάδες εφαρμογές, παρουσιάζοντας μία κινητικότητα που το καθιστά σχεδόν ζωντανό οργανισμό.

Πριν από δέκα χρόνια φόρτιζες μια φορά την μπαταρία και κράταγε δύο μέρες, το 2013 το κινητό χρειάζεται να μπει στην πρίζα δύο με τρεις φορές την ημέρα.

 

Ένα παραμύθι με Ινδιάνους!

Μια φορά και έναν καιρό, στα τέλη του 19^ου αιώνα, ζούσε στο αναπτυσσόμενο τότε Λος Άντζελες μια παρέα από ανήσυχα πλουσιόπαιδα, που έχοντας βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια, και προκειμένου να καταπολεμήσουν την ανία τους, άρχισαν να παριστάνουν τους … Ινδιάνους.

 

Ήταν τόση η εμμονή τους με το ινδιάνικο στοιχείο, που όταν όλοι οι φίλοι τους έπαιζαν τους καουμπόιδες, αυτοί την έβρισκαν να παίρνουν τον ρόλο του «κακού», δηλαδή του Ινδιάνου, ώστε να προβοκάρουν την αυτάρεσκη επικρατούσα κουλτούρα.

Αριστεροί νταλκάδες….

ΑΧ αυτά τα Ίμια.

Φρέσκος φρέσκος πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης αναγκάστηκε να ευχαριστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες για χάρη τους.

Πολλά χρόνια αργότερα, φρέσκος από το πρώτο του ταξίδι στις ΗΠΑ, ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε την αποκαθήλωση του Νάσου Θεοδωρίδη από την Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ γιατί τα αποκάλεσε Καρντάκ, σύμφωνα με την τουρκική ονομασία τους.

Τις απόψεις Θεοδωρίδη ψάρεψε η ΝΔ και τις έκανε θέμα, καθώς ο πόλεμος μεταξύ Συγγρού και Κουμουνδούρου μαίνεται στα social media.

ΦΥΣΙΚΑ, ο Θεοδωρίδης δεν είναι κάποιος από τους μεγαλοσχήμονες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Ένα στέλεχος τοπικής εμβέλειας είναι.

Αν δεν έπαιρναν τόσο εύκολα πυρκαγιά δύο ή τρεις κουβέντες στο facebook ή στο tweeter - δηλαδή, σε άλλες εποχές - δεν θα είχε γίνει ο παραμικρός νταλκάς.

Το πατριωτικό φρόνημα του τουρκικού στρατού.

Η υποεκτίμηση του αντιπάλου, ειδικά όταν πρόκειται για έναν αντίπαλο όπως η Τουρκία, που διέπραξε γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις, εισέβαλε και κατέχει παρανόμως το 40% της Κύπρου, τρομοκρατεί την Ελλάδα με casus belli, για να μην ασκήσει ένα κυριαρχικό της δικαίωμα, στήνει τη νεοοθωμανική της παγίδα στη Θράκη και διεκδικεί το μισό Αιγαίο, χωρίς να μας χαρίζει το υπόλοιπο, ίσως να είναι σοβαρότερο λάθος από την υπερεκτίμησή του.

 

Κάναμε αυτή την εισαγωγή για να επαναφέρουμε στη μνήμη των αναγνωστών μας το άρθρο μας «Ο τουρκικός πατριωτισμός», της προηγούμενης Κυριακής, το οποίο αφορούσε την εμπλοκή πολλών δεκάδων ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) σε κύκλωμα πορνείας και κατασκοπίας, όπου παρέδωσαν στον επικεφαλής της σπείρας σχεδόν των σύνολο των εθνικών επιχειρησιακών σχεδίων της Τουρκίας, προδίδοντας καταφανώς την πατρίδα τους.

Άει σιχτίρ πια…

Έχω μέρες να γράψω. Η αλήθεια είναι ότι με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, προσπαθώ να συγκροτήσω το μυαλό μου για να μη γράψω ένα κείμενο που θα στέλνει στο πυρ το εξώτερον τη σωρευμένη κοινωνική ευαισθησία που επιδεικνύει ο Έλληνας κατά το δοκούν.

Ας περιγράψουμε δύο περιστατικά…

Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα μάτια…

Για τον σημερινό τίτλο παραλλάσσω (χωρίς την άδεια του ποιητή) τον στίχο του Σαββόπουλου από τη «Μαύρη Θάλασσα», γιατί το θέμα μας είναι τα παιδιά με τα μαύρα ρούχα, τα Καλάσνικοφ και τα μαυρισμένα μάτια τους.

Τα έδειραν οι αστυνομικοί, αφού είχαν συλληφθεί; Ιδού η απορία.

Από τις χιλιάδες των λέξεων που διάβασα στον Τύπο σχετικά με το θέμα, τεράστια εντύπωση μου προξένησε το εξής απόσπασμα από προχθεσινή εφημερίδα: «Επί τέσσερις ώρες τον είχαν πεσμένο στα γόνατα, φορώντας του κουκούλα. (σ.σ.: η χρονική αλληλουχία των ρημάτων είναι προβληματική, αλλά το παρακάμπτω...) Τον χτυπούσαν στο πρόσωπο λέγοντάς του, πέραν των άλλων ύβρεων και απειλών: «Ηρθατε οι Αθηναίοι να κάνετε ληστεία. Θα σας γ... εμείς οι χωριάτες"».

 

Οι άρχοντες των μυγών...

Το μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Γκόλντιγκ “Ο άρχοντας των μυγών”, που εκδόθηκε το 1954, είναι μια αλληγορία για την ανθρώπινη φύση και την αντιπαράθεση ατομικού και κοινού συμφέροντος.

Το ακατοίκητο νησί που περιγράφει ο Γκόλντιγκ μοιάζει με την Ελλάδα των τελευταίων 35 χρόνων: τα παιδιά έχουν εγκαταλειφθεί χωρίς ενήλικες και προσπαθούν να κυβερνηθούν – με καταστροφικά αποτελέσματα.

Το βιβλίο περιγράφει τη βύθιση στη βαρβαρότητα: παιδιά “καλών” οικογενειών (ποιες είναι άραγε οι “κακές” οικογένειες;), με σχολική μόρφωση και μουσικές αναζητήσεις, παλινδρομούν σε πρωτόγονη κατάσταση.

Series of Dreams!

Series of Dreams,  του Bob Dylan, από το Bootleg Series....