Hurt...

Johny Cash

Adults in the room, πού πας ρε Καραμήτρο;

Οι Βρετανοί έχουν κάτι πολύ ωραίες φράσεις για να περιγράφουν ιδιαίτερες καταστάσεις και μια από τις αγαπημένες μου είναι το «shit has hit the fan», δηλαδή τα σκατά έφτασαν στον ανεμιστήρα. Είναι μια ωραιότατη, πολύ περιγραφική εικόνα που χρησιμοποιείται όταν τα αίσχη πλέον διαδίδονται ανεξέλεγκτα και χτυπάνε τους πάντες.

Στα ελληνικά έχουμε μεταφράσει την έκφραση σαν «λάσπη στον ανεμιστήρα» που είναι πιο κομψή αλλά λιγότερο δυνατή. Αυτό είναι πλέον που έχει συμβεί με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και είναι πλέον εμφανές ότι τα περιττώματα τους εκτοξεύονται προς όλες τις κατευθύνσεις...

Ο Βαρουφάκης και η Αριστερά…

Επιτρέψτε μου...
Αισθάνομαι την ανάγκη να τοποθετήσω το θέμα "Βαρουφάκη" σε ένα διαφορετικό πλαίσιο από αυτό που κυριαρχεί τις τελευταίες ημέρες:

1. Καταρχήν ανήκω σε μία περιορισμένη ομάδα ανθρώπων που για τον Βαρουφάκη μιλούσε ξεκάθαρα όταν έπρεπε. Μερικοί (όχι πολλοί, δυστυχώς) δεν φοβηθήκαμε να κριτικάρουμε τον ψυχοπαθή τσαρλατάνο στο απόγειο του, όταν είχε μαζί του όχι μόνο την κυβέρνηση-τσίρκο αλλά και πάνω από το 80% της κοινής γνώμης, η οποία πάντοτε τελικά στην Ελλάδα αυτό είναι: "κοινή".

2. Σε μία σημερινή ανάλυση-αποτίμηση όμως, οφείλουμε να αναρωτηθούμε ποιος ήταν ο ρόλος του Βαρουφάκη με μία πιο καθαρή ματιά. Το τσίρκο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μέσα στην απόλυτη άγνοια του για τα θέματα οικονομίας και την γενικότερη ανοησία του, θεοποίησε τον Βαρουφάκη διότι έδωσε "τεχνικό" (λέμε τώρα) υπόβαθρο στην σχεδιαζόμενη εκτροπή. Ο δημοφιλής ψυχάκιας ήταν απλά ένα εργαλείο στα χέρια της αριστεράς. Όταν η αριστερά κατάλαβε ότι δεν τον χρειάζεται άλλο τον πέταξε στα σκουπίδια…

Μια χώρα κλινικά νεκρή…

Είναι από αυτά τα (καθημερινά) περιστατικά, που δεν χρειάζονται πολλές φιοριτούρες για να αναδειχθεί η τραγικότητά τους. Μιλάνε από μόνα τους. Και αποδεικνύουν ότι η χώρα έχει καταντήσει ξέφραγο αμπέλι, η ανομία όχι μόνο θεριεύει αλλά πολλές φορές επιβραβεύεται, και ότι εν πάση περιπτώσει η Ελλάδα των συριζανέλ είναι κλινικά νεκρή.

Δεν μιλάω για το καθημερινό μπάχαλο στην Αθήνα, όπου ο κάθε πικραμένος σπάει, καίει, πετάει μολότοφ και η αστυνομία απλά παρακολουθεί. Ούτε για το γεγονός ότι η κάθε συλλογικότητα, η κάθε ΜΚΟ, το κάθε «κίνημα» κάνει ότι γουστάρει, με τρανό παράδειγμα το πρόσφατο μπουκάρισμα του ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ στην … Τράπεζα της Ελλάδας, χωρίς να αντιδράσει κανείς. Ναι, στην ίδια τράπεζα που για να μπει κάποιος νορμάλ πολίτης περνάει από εκατό ελέγχους…

Οι κακοί ξένοι και τα φουσκωμένα ελλείμματα…

Είναι ο δημοφιλέστερος εθνικός μας μύθος: ότι ενώ εμείς ζούσαμε σύμφωνα με τις πραγματικές μας δυνατότητες, οι κακοί ξένοι μας επιβουλεύονταν, επειδή είμαστε ωραίοι και επειδή οι πρόγονοί μας κατέβασαν τους δικούς τους από τις βελανιδιές.

Υποχρέωσαν τον τότε πρωθυπουργό ΓΑΠ να τοποθετήσει επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας τον… πράκτορά τους, Γεωργίου, ο οποίος υλοποίησε την αποστολή του: διόγκωσε το έλλειμμα και έκανε αναγκαία την προσφυγή της χώρας μας στο ΔΝΤ, ανοίγοντας την εποχή των μνημονίων και των περιοριστικών πολιτικών που τη συνοδεύουν...

Τι θα έκανες με 62% και κλαρίνα στο Σύνταγμα;

Την Παρασκευή πριν από το δημοψήφισμα, μία δικαστικός, δηλαδή λειτουργός που πληρώνεται για την ευθυκρισία της, με κοίταξε με απαξιωτικό βλέμμα και μου είπε: «Εγώ αυτό που γνωρίζω κύριε, είναι ότι ψηφίζουμε «Οχι» και τη Δευτέρα δεν έχουμε ούτε χρέη, ούτε δάνεια στο κεφάλι μας». Το «κύριε» το υπογράμμισε, για να το φορτώσει με ειρωνεία.

Αν θέλει η κυρία Θάνου μπορώ να της δώσω τα στοιχεία της, στην περίπτωση που χρειάζεται χέρια στο Μαξίμου. Και αν την έβλεπα ξανά, έξω από το χώρο δουλειάς της, μπορεί να της τσιμπούσα το μαγουλάκι ή να της χάριζα δύο-τρία φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Ομως θα την αδικούσα τη γυναίκα. Αλλωστε τράβηξε και αυτή το δρόμο που ακολούθησε το 62% του λαού μας. Απλώς η κυρία δικαστικός χόρευε τον καλαματιανό πριν καν ξεκινήσουν και οι άλλες κοπελιές στο Σύνταγμα -πόσο άδικο για αυτές να έχουν δανείσει το πρόσωπό τους στην ηλιθιότητα…