Suspicious Minds...

Elvis Presley

Ο Μεϊμαράκης και ο καραμανλισμός…

Εκτός δραματικού ­και απευκταίου­ απροόπτου οι μέρες μέχρι τη 10η Ιανουαρίου θα ανήκουν στη Νέα Δημοκρατία. Και το έπαθλο αυτό το κέρδισε ο κόσμος της, που προσήλθε και συμμετείχε μαζικά στην εκλογική διαδικασία, προσδίδοντας σε αυτήν αυξημένο κύρος. Είναι λογικό και οι αναλύσεις να επικεντρώνονται στην τακτική των δύο μονομάχων και στις συνέπειες που θα υπάρξουν με την εκλογή του ενός ή του άλλου.

Έτσι, ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στην εμφανή στήριξη που παρείχε ο Κώστας Καραμανλής στον Β. Μεϊμαράκη και στην κραυγαλέα και άκομψη επίθεση που εξαπέλυσαν σε βάρος του Κυριάκου Μητσοτάκη τα γνωστά “εξαπτέρυγα” του καραμανλισμού, που τελικά μόνο ζημία προκαλούν στη μεγάλη αστική παράταξη…

Μια χώρα, και ένας λαός … στα τέσσερα!

Το 2015 τείνει προς το τέλος του. Ίσως η χειρότερη χρονιά των τελευταίων δεκαετιών. Παρότι, όταν ξεκίνησε, η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μας έπλεε σε πελάγη αισιοδοξίας, πίνοντας νερό στο όνομα του Αλέξη, που θα μας έσωζε από τους ξένους τοκογλύφους και τους ντόπιους υποτακτικούς τους.

Ήταν μια χρονιά που τα είχε όλα, και μάλιστα σε χρονικές συνθήκες fast forward. Με τον χρόνο συμπυκνωμένο, και με εξελίξεις που σε άλλες πιο ανέμελες εποχές θα χρειάζονταν τριπλάσιο ή τετραπλάσιο χρόνο για να τις ζήσουμε…

Mετανάστες αντιμέτωποι με πολικό ψύχος…

Τις ημέρες των Χριστουγέννων, το μαρτύριο των μεταναστών που κατάφεραν να φτάσουν στην βόρεια Ευρώπη, συνεχίζεται. Οικογένειες κυρίως από το Αφγανιστάν έχουν βρει προσωρινό καταφύγιο σε χειμερινά θέρετρα του σκι στην Λαπωνία.

Εκεί οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι -εκτός των άλλων- και με τις ακραίες καιρικές συνθήκες. «Η τελευταία φορά που είδαμε τον ήλιο ήταν πριν ενάμιση μήνα», λέει ο 31 χρονος Χακίμ Ακμπάρι στον Telegraph υποστηρίζοντας ότι έχουν εμφανιστεί και συμπτώματα κατάθλιψης σε πολλούς μετανάστες που ζητούν να μεταφερθούν σε άλλο περιβάλλον…

Σιγά μην αφήσει ο Καραμανλής…

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, στη χώρα που οι φελλοί όχι μόνο επιπλέουν, αλλά αναδεικνύονται και σε ηγετικές μορφές, ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της ΝΔ, Κώστας Καραμανλής, θεωρείται από κάποιους «πολιτικό κεφάλαιο» για τη χώρα -έτσι τον χαρακτήρισε, άλλωστε, πολύ πρόσφατα, ο εκ των υποψηφίων για την ηγεσία της παράταξης, Βαγγέλης Μεϊμαράκης.

Ένα απλό, λαϊκό παιδί, που έγινε πρωθυπουργός λόγω ονόματος και πλασαρίστηκε από τα media ως ο... αγαθός γίγαντας, που του αρέσει να τρώει σουβλάκια στον «Μπαϊρακτάρη» και να παίζει μπάλα (έστω και αν καταλήγει με πατερίτσες μετά...), ένας κυβερνήτης που, κατά τη διάρκεια της θητείας του, διόγκωσε το δημόσιο χρέος, ένας άνθρωπος, ο οποίος, από τότε που αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική σκηνή, αντιμετωπίζεται περίπου σαν «ιερό τοτέμ» της πολιτικής σκηνής -έστω και αν, όταν σπανίως αποφασίζει να ανοίξει το στόμα του, δεν έχει τίποτα να πει- φέρεται σήμερα να κινεί τα νήματα παρασκηνιακά στη ΝΔ και να έχει ακόμα τόση δύναμη εντός της παράταξης, που να μπορεί να επηρεάζει τις εξελίξεις και να καθορίζει ποιος θα ανέρχεται στην αρχηγία του κόμματος, ανάλογα με τη βούληση και το προσωπικό του συμφέρον…

Γιατί θα ψηφίσω τον Κυριάκο…

Από μικροί ακούγαμε: “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά”, αλλά στην ουσία των πραγμάτων ποτέ δεν ρώτησε κανείς μας το τι εννοεί ο ποιητής. Γενικότερα, η γενιά των σημερινών 40-ρηδων είμαστε ανιστόρητοι. Αν εξαιρέσεις κάποιους τριτοδεσμίτες ή τεταρτοδεσμίτες που έκαναν μια παπαγαλία την ιστορία της Δέσμης, οι υπόλοιποι “πέρα βρέχει”.

Φτάσαμε να διαβάζουμε από μόνοι μας όσοι θέλαμε για τον Σοσιαλισμό, τον Κομμουνισμό, τον Καπιταλισμό και στην πορεία βρεθήκαμε να μπερδεύουμε τους τίτλους των κομμάτων που μας κυβερνούσαν με το τι είχαμε διαβάσει. Μεγαλώσαμε με το να θεωρούμε ως “κακές λέξεις” το: “Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια”, και όσοι από εμάς τις είχαμε ως “Πιστεύω” ή ως “Αρχές” μας, μας κοιτούσαν με μισό μάτι, ως κρυφοχουντικούς…