Songs of the Forest....

Magic Castles

Αυτές τις αλήθειες, πότε θα τις πούμε στον κόσμο;

Ένας ακόμα σύντομος οδηγός «αντιπολιτευτικού λόγου»: Οι δύο μεγάλες διαφορές ανάμεσα στη στρατηγική της κυβέρνησης Σαμαρά (την περίοδο Ιούλιος 2012 – Δεκέμβριος 2014) και την αντίστοιχη «στρατηγική» της κυβέρνησης Τσίπρα (από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι σήμερα) είναι οι εξής:

* Πρώτον, ο Σαμαράς έδινε έμφαση να επιστρέψει η χώρα άμεσα στην Ανάπτυξη. Με μεταρρυθμίσεις που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα και μπορούν να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις.

--Ο Τσίπρας, αντίθετα, έδωσε έμφαση στο… «κούρεμα του χρέους»! Πίστευε ότι μπορούσε να το επιτύχει. Και διακήρυσσε ότι αν δεν κουρευτεί το χρέος, η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από την κρίση.

Ούτε λέξη για «ανταγωνιστικότητα» και Ανάπτυξη…

* Δεύτερον, ο Σαμαράς γνώριζε ότι με επιστροφή στην Ανάπτυξη η χώρα θα μπορούσε να βγάζει υψηλά πλεονάσματα (ως το 2018). Χωρίς πρόσθετη λιτότητα...

Και οι δανειστές παραδέχονταν τότε ότι, πράγματι, με τις αναπτυξιακές επιδόσεις του 2014 (η Ελλάδα ήταν τη χρονιά εκείνη πρώτη σε ανάπτυξη στην ευρωζώνη) και με τις προβλέψεις τότε όλων των διεθνών οργανισμών για τα δύο επόμενα χρόνια (αθροιστικά για το 2015-16 προέβλεπαν ανάπτυξη 6,8% πραγματικού ΑΕΠ και άνω του 9% σε ονομαστικό ΑΕΠ), η Ελλάδα μπορούσε άνετα να πιάσει τους στόχους των πλεονασμάτων! Ζητούσαν μόνο για όλη την επόμενη τριετία (2015-18) πρόσθετα μέτρα 1,5 δισεκατομμυρίου. Από τα οποία το email Χαρδούβελη αποδεχόταν 1 περίπου δισεκατομμύριο. Και η «διαφορά» παρέμεινε κάτι παραπάνω από μισό δισεκατομμύριο…

Κάνοντας το κρέας ψάρι…

Ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στο περιοδικό blow το μακρινό 2007, είχε δηλώσει "Η δύναμη είναι στο παραμύθι". Η απέραντη και βαθιά πίστη του σε αυτόν τον κανόνα, είναι ολοφάνερη. Ο άνθρωπος έφτασε ν’ αλλάξει μόνιμα τον τόνο και την χροιά της φωνής του. Και το έκανε κατά τέτοιον, τρόπο ώστε να μοιάζει σε αυτήν του κορυφαίου στο είδος (και με βαθιές Αμερικανικές καταβολές επικοινωνίας) Ανδρέα Παπανδρέου.

Για να είναι βέβαιος ότι όσα λέει, φτάνουν όσο βαθιά χρειάζεται, στην "ψυχή" των ψηφοφόρων. Όποιος θεωρεί ότι πρόκειται για κάτι από ή εύκολο, το οποίο ο καθένας μπορεί να πετύχει με λίγη προσπάθεια, ας δοκιμάσει να μιλήσει για 5 λεπτά της ώρας συνεχώς, με την φωνή κάποιου διάσημου...

Το γκάτζετ της δημοκρατίας…

Το φοιτητικό κίνημα υπήρξε ένα από τα δημοφιλέστερα και ανθεκτικότερα γκάτζετ της μεταπολίτευσης. Το δημιούργησε η δικτατορία με τη βλακεία της και μας το άφησε να παίζουμε μαζί του για να θυμόμαστε τα χρόνια εκείνα τα παλιά. Θαυμάζαμε κάθε χρόνο την κουρελαρία με τις αφίσες στο Πολυτεχνείο, την πορεία, τις μολότοφ και τα δακρυγόνα στη συνέχεια. Και απολαμβάναμε την πλούσια παραγωγή έμψυχου υλικού, από διοικητές οργανισμών και βουλευτές ώς υπουργούς και παρατρεχάμενους. 

Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι ορισμένους βασικούς θεσμούς της δημοκρατίας μας, όπως το πανεπιστημιακό άσυλο, τους χρωστάμε στο φοιτητικό κίνημα. Και δεν ξεχνάμε ότι στο φοιτητικό κίνημα χρωστάμε μία από τις μεγάλες εφευρέσεις της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης, την αδυναμία διάκρισης ανάμεσα στην πλειοψηφία και τη μειοψηφία. Η αρχή της απροσδιοριστίας εφαρμόζεται κάθε χρόνο με επιτυχία στις φοιτητικές εκλογές...

Έτσι κοροϊδεύουν τον λαό οι απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ…

Βρε τι μαθαίνουμε εμείς οι άσχετοι που τρώμε αμάσητο το παραμύθι του Τσίπρα. Μαθαίνουμε ότι οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και ψεκασμένων – καμμένων, θα ψηφίσουν την ερχόμενη Πέμπτη τα μέτρα του νέου μνημονίου χωρίς να υπάρχει ρήτρα χρέους. Χωρίς δηλαδή να προβλέπεται κάποια σχετική διάταξη η οποία θα αναφέρει ότι δεν θα εφαρμοστούν τα πολύ σκληρά μέτρα αν δεν υπάρξει λύση για το χρέος.

Όπως άφησαν να εννοηθεί τόσο ο Τσακαλώτος όσο και ο Τζανακόπουλος, μάλλον δεν θα υπάρξει λύση στο θέμα του χρέους στο Eurogroup της 22ας Μαΐου που ουσιαστικά μετατρέπεται σε πανηγύρι για τον Σόιμπλε ο οποίος εξανάγκασε την κυβέρνηση να υπογράψει ένα ακόμη σκληρό μνημόνιο χωρίς μάλιστα να δεσμευτεί για χρέος ή για οτιδήποτε άλλο…