Τον Νοέμβριο του 2009, μετά από την κατραπακιά των 10 μονάδων από το ΠΑΣΟΚ, πίστεψα ότι μόνο ένας πραγματικός αστός, ένας άνθρωπος που πολιτικά δεινοπάθησε και έμαθε τι θα πει ρεαλισμός, θα μπορούσε να ηγηθεί της παράταξης. Στήριξα Σαμαρά, ο οποίος κράτησε τον έναν από τους δύο πόλους του δικομματισμού της Μεταπολίτευσης όρθιο και κυβερνητικό, όταν ο έτερος πόλος ψάχνεται ακόμα και αν θα μπει στη Βουλή. Είχα δίκιο.
