Temptation...

Tom Waits

Φλαμπουράρης σε Fraport : Ζητήστε από τον Πολάκη να σας κάνει σκόντο!

Ετσι προσελκύουμε εμείς ξένους επενδυτές! Η ιστορία εκτυλίχθηκε την Πέμπτη στο Μέγαρο Μαξίμου, όταν αντιπροσωπεία της Fraport επισκέφτηκε τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη, και είναι ενδεικτική για το πως αντιμετωπίζει η χώρα τις επενδύσεις.

Τι γύρευαν λοιπόν οι Γερμανοί από τον Αλέκο Φλαμπουράρη; Την βοήθειά του, για να κλείσουν τις πολλές μικρές εκκρεμότητες με τα δεκατέσσερα περιφερειακά αεροδρόμια, προκειμένου να μπορέσουν να τα παραλάβουν μέσα στον Μάρτιο, ημερομηνία που είχε αρχικά προσδιορισθεί για τον Ιανουάριο, μετά για τον Φεβρουάριο και πάει λέγοντας.

Μη τρώτε ωμό κρέας!

Διαβάστε την παρακάτω είδηση, αλλά προσπαθήστε να μην κάνετε εμετό. Πρόκειται για μια μοναδική ιατρική περίπτωση, σπάνια στα χρονικά, όπου γιατροί κατάφεραν και αφαίρεσαν μια παρασιτική ταινία (tapeworm) μήκους δυο και κάτι  μέτρων, από το έντερο ενός ανδρός, τραβώντας την από το στόμα του!

Όπως αναφέρει το Live Science, ο 48χρονος Ινδός υπέφερε από έντονο στομαχόπονο τους τελευταίους δυο μήνες, οπότε και επισκέφτηκε το νοσοκομείο PVS Memorial στην πόλη Κεράλα. Οι γιατροί προχώρησαν σε κωλονοσκόπηση, και όπως προέκυψε βρέθηκε μέσα στα έντερά του μια υπερμεγέθης ταινία. Χρησιμοποιώντας μικροκάμερα, ο γιατρός Cyriac Philips είδε την ταινία, την οποία περιέγραψε ως την μακρύτερη που έχει δει ποτέ…

«Μια άλλη ευκαιρία...»…

Από τις Εκδόσεις ΙΑΝΟS  κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του  Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη«Μια άλλη ευκαιρία».

«Στην Ελλάδα της κρίσης συνθήκες αλλάζουν, ζωές ανατρέπονται, άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με προβλήματα που ούτε τα φαντάζονταν… Νομίζεις ότι τα ’χεις όλα – ή τουλάχιστον όσα επιθυμούσες. Όμως, μια στιγμή αρκεί για ν’ ανοίξει η κερκόπορτα, απ’ όπου θα τρέξουν να περάσουν οι διαψεύσεις, οι αναποδιές και τα βάσανα. Και τότε αρχίζουν τα ερωτήματα: Θα μπορέσεις να επιστρέψεις; Και ποιο είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις; Θ’ αποδεχτείς την ήττα ή θα αγωνιστείς για τη δικαίωση»;

Πάμε για πυρηνική σύρραξη;

Το περίφημο doomsday clock, ή αλλιώς το ρολόι της ημέρας της κρίσεως, είναι ένα συμβολικό ρολόι που μετράει τον χρόνο που απομένει για μια παγκόσμια πυρηνική καταστροφή. Υπάρχει από το 1947, και το διαχειρίζονται επιστήμονες μέλη της επιτροπής Επιστημών και Ασφάλειας του  The Bulletin of the Atomic Scientists, οι οποίοι με τη σειρά τους ενημερώνονται από την διοικούσα επιτροπή του σώματος, στην οποία συμπεριλαμβάνονται 19 νομπελίστες.

Όσο πιο κοντά στον δείκτη της 12^ης μμ πλησιάζουμε, τόσο πιο κοντά είμαστε στην πυρηνική καταστροφή, σύμφωνα με τους εν λόγω επιστήμονες. Σήμερα, ο δείκτης είναι επικίνδυνα κοντά στα μεσάνυχτα, κάτι που έχει να συμβεί από το 1953.

Το ρολόι πήδηξε 30 ολόκληρα δευτερόλεπτα την περασμένη Τετάρτη, με αποτέλεσμα να είμαστε τώρα δυόμιση μόλις λεπτά πριν από τα «πυρηνικά μεσάνυχτα», δηλαδή την καταστροφή του ανθρώπινου πολιτισμού…

Η παρακαταθήκη του Ομπάμα, και το μαύρο μας το χάλι…

Σε γενικές γραμμές δεν συνηθίζω να πολυδίνω σημασία στις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, αν και (να τα λέμε αυτά) δεν έχω πειστεί ότι πήγαμε στο φεγγάρι. Έλα όμως που καμιά φορά ακόμη και οι πιο απίθανες τέτοιες θεωρίες επιβεβαιώνονται με το πέρασμα του χρόνου. Γι αυτό και εγώ, τώρα που ολοκληρώθηκε η προεδρική θητεία του Ομπάμα, και τα ηνία του Λευκού Οίκου (ίσως και του πλανήτη) ανέλαβε ο Ντόναλντ, αρχίζω και αναθεωρώ ορισμένα πράγματα.

Σαν χθες θυμάμαι, το 2008, τότε που εξελέγη ο Ομπάμα, διάφορους «περίεργους» να τον χαρακτηρίζουν κρυφομουσουλμάνο, να τον αποκαλούν Χουσεΐν, και να προειδοποιούν για παγκόσμιες ανακατατάξεις εις βάρος της καθεστηκυίας τάξης και υπέρ του Ισλαμισμού. Λόγια που από το ένα αυτί μου έμπαιναν, κι από το άλλο έβγαιναν…

Μείναμε με τον άπληστο και τον ηλίθιο

Είχα γράψει το 2016 ένα άρθρο (εδώ) περί των πιθανών σεναρίων της μετέπειτα πορείας του Αλέξη Τσίπρα. Συγκεκριμένα και εν τάχει, είχα αναφέρει τον άπληστο (να το πάνε όσο πάει για να φάνε ότι προλάβουν), τον ηλίθιο (δραχμή, βενεζουελοποίηση, εθνική καταστροφή) και τον πονηρό (εκλογές πριν τα μέτρα και με δημοσκοπική ισοπαλία).

Της μιας δραχμής η Αριστερά…

Κάποιος προσφυώς είχε πει πως αν η Ελλάδα μπορούσε να κάνει μια βελούδινη αποχώρηση από τη Ζώνη του Ευρώ, θα μπορούσε να επιτύχει και μια ακόμη πιο βελούδινη παραμονή στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Κι αυτό, διότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι με ποιο νόμισμα θα μετρά τον πλούτο της, ή θα ανταλλάσσει το προϊόν του μόχθου των κατοίκων της. Είναι ότι οι απαρχαιωμένες δομές της οικονομίας της κάνουν τους πολίτες της να μοχθούν πολύ χωρίς να παράγουν τον αντίστοιχο με τις ευρωπαϊκές οικονομίες πλούτο.

Είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν –ή έστω απλώς προπαγανδίζουν– ότι όλη η διαδικασία εξόδου από την Ευρωζώνη, είναι ένα δύσκολο πρώτο εξάμηνο. Αντε το πολύ ένας χρόνος. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο λαός θα πεινάσει, δεν θα υπάρχουν εισαγωγές, θα έχουμε ελλείψεις στην ενέργεια και μετά όλοι θα είμαστε ανεξάρτητοι και ωραίοι· κι αυτοί που τα διακινούν αυτά πολύ πιο πλούσιοι…