Hurricane...

Beaver Indigo

Εφτά χρόνια … αρπαχτή!

Σήμερα, συμπληρώνονται 47 χρόνια από την 21η Απρίλη του 1967.

Το barikat αναδημοσιεύει ένα κείμενο του Ιού, στην Ελευθεροτυπία της 25ης Ιούλη του 2010, για τα έργα και τις ημέρες της χούντας, ως μια μικρή συμβολή στην υπόθεση της μνήμης και μια σύντομη απάντηση στην ακροδεξιά προπαγάνδα που στην επταετία είδε έργα, διαφάνεια, αξιοκρατία και ανάπτυξη αλλά δεν είδε τα ξερονήσια και τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. 

…Ο Τύπος δεν ασχολούνταν με σκάνδαλα, ούτε σκανδαλιζόταν από τις σχέσεις των κρατούντων με τους μεγιστάνες του πλούτου.

Είχε έρθει άλλωστε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθεί το Τάμα του Έθνους. 

Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς»….

Χούλιγκαν με ράσα.

Μπορεί ο Δήμου να πιστεύει ό,τι θέλει για το Άγιο Φως; Φυσικά! Μπορεί ο Αμβρόσιος να πιστεύει και εκείνος ό,τι θέλει;

Φυσικά!

Μπορεί και ο ένας και ο άλλος να λένε δημόσια την άποψή τους;

Φυσικά!

Μπορούν αυτό να το κάνουν 365 μέρες τον χρόνο, όποτε τους έρθει;

Φυσικά!

Αυτά τα ερωτήματα ούτε καν τίθενται σε ένα πολιτισμένο κράτος…

Λευκή αλεπού…

Ο καθημερινός θόρυβος στους δρόμους, υπαινίσσεται ότι το μέτρο και η αρμονία αφορούν εκείνους που σκέφτονται πιλοτικά για την εγκαθίδρυση της φιλοσοφικής επανάστασης· ελέω όχλου, αναζητείται η αστραπή εν μέσω κραυγών για την διατήρηση του μουμιοποιημένου μεταπολιτευτικού status quo.

Δύο χιλιάδες γκρουπούσκουλα θα τα καταφέρουν καλύτερα.

Πόσο κολακευτική είναι η πίστη στις ευγονικές αρχές της ισότητας, με το βλέμμα να χάνεται στο υποσχόμενο κόκκινο πρόσωπο ενός σοβιετικού ναύτη στην πρώτη γραμμή της Κροστάνδης;

Με την γλώσσα να αναλύει τις λευκές νύχτες στα κείμενα του Feuerbach;

Με το σώμα να συμμετέχει στα καλέσματα μίας άλκης στο παιχνίδι της μυϊκής δύναμης των ιδεών;

Με την σιγουριά ότι τα μαρξιστικά κείμενα αφορούν τον 21ο αιώνα;

Με την ψευδαίσθηση ότι ο τρόμος της πρόσληψης του κόσμου δεν ήρθη;

Γιατί ψήνουμε αρνιά το Πάσχα;

Τα γιδοπρόβατα γεννούν συνήθως τον Ιανουάριο.

Αυτός είναι ο λόγος που αναφέρεται και ως «Γενάρης».

Οι κτηνοτρόφοι, επειδή εκείνη την εποχή συχνά υπάρχουν χιόνια, δεν μπορούν να βγάλουν τα κοπάδια για βοσκή, οπότε τα ζώα πεινούν. Έτσι αναγκάζονται να τα σφάζουν, για να ελαττώσουν τον αριθμό τους.

Δεν υπήρχαν τότε επιδοτούμενες κτηνοτροφές και βαμβακόπιτες.

Με την αναγκαστική μείωση του αριθμού των γιδοπροβάτων υπήρχε προσφορά κρέατος που έπρεπε να καταναλωθεί (δεν υπήρχαν και ψυγεία) και η παράδοσή μας συντονίστηκε.

Οι πέντε τοξικές νόρμες του φασισμού μας.

Κάθε κοινωνία έχει τις νόρμες της. Είναι αυτές οι σταθερές που κρατούν τις ισορροπίες και ορίζουν τη συνοχή των μελών της.

Αυτά τα σημεία αναφοράς που βοηθούν στη διαλεκτική, στην ωρίμανση των ταυτοτήτων και στη σύγκλιση προς τη συνεννόηση.

Κι εμείς έχουμε. Κι οι Γάλλοι κι οι Αμερικάνοι κι οι Ιταλοί.

Στη δικιά μας περίπτωση όμως, τα πράγματα είναι κάπως άσχημα.

Κι αυτό, γιατί δεν τις παραδεχόμαστε.

Δεν θέλουμε βασικά, να τις γράψουμε στη συνείδησή μας ως νόρμες, μήπως και τις βελτιώσουμε.

Απλά τις ακολουθούμε ως «δόγματα» και δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να τις διεκδικήσουμε ως ελεύθερες στάσεις ζωής.

Κι έτσι αφήνουμε τις εξουσίες να τις καθορίζουν και να μας τις επιβάλλουν αυταρχικά.

Περί 21ης Απριλίου…

 Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν συνέβη ως κεραυνός εν αιθρία.

Επί δύο σχεδόν χρόνια νωρίτερα, η Ελλάδα βρισκόταν σε βαθιά κρίση.

Η σύγκρουση του Γεωργίου Παπανδρέου με τα Ανάκτορα το καλοκαίρι του 1965 είχε οδηγήσει στην αποχώρηση δεκάδων βουλευτών από την Ένωση Κέντρου, η οποία είχε κερδίσει τις εκλογές του 1964 με 53%, και στο σχηματισμό κυβερνήσεων «αποστασίας».

Η αίσθηση πως οι βουλευτές εξαγοράζονταν από μυστικές υπηρεσίες ή και από επιχειρηματικά συμφέροντα και ότι ήταν γενικά διεφθαρμένοι στο έπακρον είχε καταβαραθρώσει την υπόληψη του πολιτικού κόσμου.

Πέραν της αντιμετώπισης του κομμουνιστικού κινδύνου (ο οποίος σίγουρα δεν υπήρχε), οι πραξικοπηματίες ισχυρίζονταν πως τερμάτισαν την κυριαρχία των «φαύλων».

Το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης κάθε άλλο παρά αποκλειόταν από τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα.

Συνηθισμένα λάθη στις έννοιες λέξεων και εκφράσεων…

·       Η φράση «εξ απαλών ονύχων» σημαίνει παιδιόθεν, από την παιδική ηλικία (και όχι: «με το μαλακό», ακροθιγώς).

·       «επί τούτω» σημαίνει ειδικά γι’ αυτό και όχι επίτηδες (το θέμα λύθηκε με μια επί τούτω ρύθμιση)

·       «επί τούτου» σημαίνει επ’ αυτού, επάνω σ’ αυτό, σχετικά με αυτό και όχι ειδικά γι’ αυτό. (παρουσίασε το θέμα και συζητήθηκαν προτάσεις επί τούτου)

·       «κατ΄ αρχήν» ή «καταρχήν» (=στα βασικά σημεία), Κατ΄ αρχάς (=αρχικά). Π.χ. «Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε κατ’ αρχήν», «Κατ’ αρχάς να διευκρινίσουμε…»