Do You Feel Like We Do?

Peter Frampton comes alive...

Και μάγκας και … Ταμήλος!

Παρασκευή 13:45, Λεωφόρος Συγγρού και Βούρβαχη γωνία, μια νεαρή τροχονόμος, ξανθιά και λεπτοκαμωμένη, ρυθμίζει την κυκλοφορία.

Με μεγάλη ένταση κάνει σήμα στα αυτοκίνητα των δύο ρευμάτων της Λεωφόρου Συγγρού να προχωρήσουν γρήγορα και κρατά το στενό της Βούρβαχη κλειστό.

Την ίδια προτεραιότητα δίνει και άλλος συνάδελφός της λίγα μέτρα πιο κάτω στο ύψος του Φιξ, όπως είδα μετά από λίγο, απαγορεύοντας στους πεζούς να περάσουν απέναντι με σαφές άγχος να μη σταματήσει η κυκλοφορία.

Προφανώς είχαν συγκεκριμένες διαταγές…

Πίσω, λοιπόν, στην κοπέλα που έχει ιδρώσει για να κρατήσει τη Συγγρού ανοιχτή, προφανώς κατ’ εντολή ανωτέρων, καθώς στη διασταύρωση και φανάρια έχει και λειτουργούν κανονικά.

Η επαναφορά στην αβεβαιότητα…

Το παρόν κείμενο είναι συνέχεια της προηγούμενης ανάλυσης της 29-5-2013 με τίτλο "Το φράγμα έσπασε".

Σε αυτό περιέγραφα την τότε διαμορφούμενη κατάσταση με τη ΝΔ να προηγείται με 27-28%, τον ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθεί με περίπου 2% διαφορά, τη ΧΑ στο 12%, το ΠΑΣΟΚ στο 8-7% οι ΑΝΕΛ  στο 7%, το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ στο 5-6%.

Σε αυτό το κείμενο θα αναφερθώ στην παρούσα κατάσταση και στις αιτίες που την προκάλεσαν καθώς και στις ενδεχόμενες μελλοντικές εξελίξεις στο βαθμό που μπορούν να προβλεφτούν.

Ένα βήμα για τη Θεσσαλονίκη, πιο γρήγορο από τη φθορά…

Θα μιλήσω σαν Θεσσαλονικιός, έστω και… όψιμος.

Στα τέλη Μαΐου του σωτηρίου έτους 2014 (κατά πως δείχνουν τα πράγματα), η Θεσσαλονίκη, όπως και οι υπόλοιποι Ελληνικοί Δήμοι, θα έχει εκλέξει τον Δήμαρχό της για μια από τις πιο σημαντικές περιόδους της πόλης και της χώρας.

Μια περίοδο που σηματοδοτεί την τελευταία μας ευκαιρία να γιορτάσουμε τη 200ή επέτειο από την σύσταση του Ελληνικού κράτους με αξιοπρέπεια και ελπίδα.

Μια περίοδο που πρέπει πάση θυσία να τη διανύσουμε με ανθρώπους γεμάτους όραμα και θέληση στο τιμόνι της πόλης μας, όπως και της χώρας.

Η Νέα Δημοκρατία, είτε αρέσει σε πολλούς είτε δεν αρέσει, έχει αποδειχτεί ότι είναι το τελευταίο προπύργιο μιας κάποιας προσέγγισης του ρεαλισμού μέσα στο ρημαγμένο πολιτικό τοπίο.

Το ΠΑΣΟΚ πληρώνει τις αμαρτίες του (οι οποίες συγκρινόμενες με τις αντίστοιχες της ΝΔ μετριούνται ως προς τον όγκο σε κυβικά έτη φωτός), ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά μια παρέα κρατικοδίαιτων μαρξιστών με αναβολικά ΠΑΣΟΚαΐνης που τα σχέδια τους έχουνε λιγότερη επιστημονική συνάφεια από το σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας των 60’s (και αυτή δευτέρας διαλογής) και το «νέο και άφθαρτο» είτε απλά είναι μανδύας άνοστων (βλέπε ΔΗΜΑΡ) ή αλλοπρόσαλλων (βλέπε Ανέλληνες) ταγών του μεταπολιτευτικού συστήματος, είτε είναι απλοί εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα (βλέπε ΧΑ), για να μη μιλήσουμε για τα 875966345345 από-κόμματα του κάθε πικραμένου (μόνο ο ορίτζιναλ Πικραμένος δεν έχει κάνει κόμμα).

Α, ναι. Και υπάρχει και το ΚΚΕ…

Η παιδεία της δισκέτας…

Βαβέλ σημαίνει «η πύλη του Θεού».

Η σύγχυση που επικρατούσε στον περίφημο πύργο της που αναφέρεται στο βιβλίο της Γένεσης φαντάζει απλή αναστάτωση μπροστά σε αυτό που συμβαίνει στο μυαλό των 16χρονων και 17χρονων μαθητών των ελληνικών σχολείων.

Στη Β’ Λυκείου, στην Τεχνολογική Κατεύθυνση, διδάσκεται το βιβλίο Τεχνολογία Επικοινωνιών.

Παραβλέψτε το γεγονός πως το κράτος, μέσω του αρμόδιου υπουργείου και των διευθύνσεών του, έχει αποφασίσει να διδάξει την τεχνολογία μέσα από βιβλίο και όχι εμπειρικά και εξετάστε τι βιβλίο είναι αυτό.

Γράφτηκε το 1991, δηλαδή όταν μεσουρανούσαν παιχνιδομηχανές Atari, όταν οι υπολογιστές έτρεχαν με Windows 3.0 και όταν στα charts του εξωτερικού έπαιζε το Unbelievable.

Κάπως έτσι είναι, όντως.

Απίστευτο να προσπαθείς να εμφυσήσεις την τεχνολογία μέσα από ένα βιβλίο 22 ετών, πιο «ηλικιωμένο» δηλαδή και από τα άτομα που το διδάσκονται.

Ο εφιάλτης της Βαϊμάρης.

Όλο και συχνότερα η τραυματική εμπειρία από τη Γερμανία του 1930 ανακαλείται στην επικαιρότητα.

Πολλοί διερωτώνται εάν στη χώρα μας ξαναπαίζεται σήμερα το σενάριο που παρέδωσε τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης στο ναζισμό στις 30 Ιανουαρίου 1933.

Η σύγκριση δεν είναι αυθαίρετη, ωστόσο ο καθείς επικεντρώνει σε διαφορετικά αίτια, προβλήματα και αποτελέσματα, προκειμένου να αντλεί «συμπεράσματα» που, όπως φαντάζεται, δικαιώνουν τις εκ προοιμίου θέσεις του.

Σύγχυση υπάρχει για τον πραγματικό κίνδυνο τόσο για σήμερα όσο και για το Μεσοπόλεμο.

Την πτώση της Βαϊμάρης κάποιοι την αποδίδουν στην «ασυδοσία» και «ανευθυνοποίηση των πολιτών», στην «κατάχρηση» δημοκρατικών δικαιωμάτων, που προσχηματικά επικαλέσθηκε η επ' αόριστον αναστολή τους.

Τσίπουρα, ούζα, και τσικουδιές…

Πόσο μοιάζουν ή πόσο διαφέρουν τα τρία εθνικά μας ποτά;

Γιατί, για να είμαστε ειλικρινείς, ενώ μερικοί από εμάς μπορεί να έχουν καταναλώσει εκατοντάδες κιλά απ’ το καθένα, γνωρίζουμε λίγα έως ελάχιστα πράγματα για τον τρόπο παραγωγής και τις ιδιαιτερότητές τους.

Ας πούμε, η βασική διαφορά ανάμεσα στο ούζο και στα άλλα δύο βρίσκεται στην πρώτη ύλη.

Ενώ το τσίπουρο και η τσικουδιά προέρχονται από την απόσταξη των υπολειμμάτων της οινοποίησης, δηλαδή αποκλειστικά από σταφύλια, για το ούζο χρησιμοποιείται καθαρή αλκοόλη γεωργικής προέλευσης, που μπορεί να προέρχεται από μελάσα (ζαχαροκάλαμο), τεύτλα, δημητριακά ή οτιδήποτε άλλο…

Παρεκτροπές και σοβαρότητα.

Μέσα στα δύσκολα που ζούμε και στις δυσάρεστες εκπλήξεις που μας περιμένουν καθημερινά είναι εύκολο για τον οποιονδήποτε να ξεφύγει.
Να τεντώσει το σχοινί, να ξεπεράσει τα όρια της ευπρέπειας, να εισέλθει στην περιοχή της παράνοιας.

Εκεί όπου ο παραμορφωτικός φακός αλλοιώνει τις εικόνες, στρεβλώνει τα μηνύματα, οδηγεί σε παράλογα συμπεράσματα και σε εκρηκτικές αντιδράσεις.

Γι’ αυτό η πολυτιμότερη συμβουλή προς όλους είναι η ψυχραιμία και η αποφυγή της εν θερμώ αντίδρασης.