Πρόοδος, ή αντίδραση;

Κάποτε η αριστερά εξέφραζε το νέο, το φρέσκο, το πρωτοποριακό.

Ακόμη και η δική μας, που σήμερα όμως επιβιώνει ως ένα φαιδρό κακέκτυπό της.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η αριστερά, τα συνδικάτα, όλα αυτά δηλαδή που θεωρούνταν προοδευτικά, πάντα σε σχέση με την σήψη που επικρατούσε παντού, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στο εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, της πολιτικής, και της οικονομίας.

Να μη ξεχνάμε ότι το περίφημο New Deal του Ρούζβελτ ήταν αυτό που έσωσε τον καπιταλισμό, και όταν πρωτοπαρουσιάστηκε κατηγορήθηκε ως «αριστερό» πρόγραμμα…

Greek Freak nation…

Η βλακεία (μαζί με τη δίδυμη αδερφή της, την ημιμάθεια) είναι λένε αήττητη. Κατά Αϊνστάιν είναι αναμφίβολα, σε αντίθεση με το σύμπαν, άπειρη.

Ποιος είμαι εγώ λοιπόν που θα τα βάλω μαζί της;

Μερικές φορές όμως είναι αδύνατο να αντισταθείς στον πειρασμό να βάλεις ορισμένα πράγματα στη θέση τους.

Για τί ακριβώς μιλάω;

Για το (νέο) ζήτημα των αδερφών Αντετοκούμπο, και τη φανέλα που φόρεσε περήφανα ο ένας εξ’ αυτών με την επιγραφή «Greek Freak nation», κάτι το οποίο οι αγαναΧτιστές και ελληναράδες συμπολίτες μας θεώρησαν πάραυτα μέγιστη εθνική προσβολή του γνησίου DNA των Ελ, και ως εκ τούτου ήδη ξεσηκώθηκαν διαδικτυακά για την παροιμιώδη αχαριστία της οικογένειας Αντετοκούμπο που «τους κάναμε Έλληνες κι’ ανθρώποι, κι’  αυτοί μας βρίζουν, να’ ουμ…».

Σάββα, παιδί μου, πέταξέ τον έξω...

Ήταν 16 Φεβρουαρίου 1999.

Συμπληρώθηκαν 15 χρόνια.

Η Ελλάδα εκείνο το πρωινό ξυπνούσε σαστισμένη.

Η είδηση πέρασε από στόμα σε στόμα: Από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα ο Οτσαλάν είχε βρεθεί στα χέρια των Τούρκων!

Σαν ηλεκτρικό ρεύμα το αίσθημα της ντροπής χτυπά και κατακλύζει τον ελληνικό λαό.

Δεν θα αργήσει να μετατραπεί σε κύμα οργής… 

«Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες "φιλότιμο" και "αξιοπρέπεια";».

Αυτή ήταν η ερώτηση που τέθηκε την ίδια μέρα στην αίθουσα ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών προς τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Πράγματι: Εκείνες τις ώρες η Ελλάδα είχε οδηγηθεί με την υπόθεση Οτσαλάν σε τέτοιον κατήφορο, που τίποτα δε θεωρούνταν δεδομένο.

 Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»...

Υποψήφιοι δύο ταχυτήτων…

Η υιοθέτηση του σταυρού προτίμησης, επισήμως ως μέσο ενίσχυσης της νομιμοποίησης των ευρωβουλευτών αλλά και της συμμετοχής των πολιτών στην εκλογική διαδικασία, δημιουργεί απολύτως νέα δεδομένα για τη Νέα Δημοκρατία, ακυρώνει συμφωνίες ή δεσμεύσεις και, παράλληλα, επιτρέπει σε υπό προϋποθέσεις «κομμένα» στελέχη να διεκδικήσουν, και να κερδίσουν, μία ακόμη θητεία στην Ευρωβουλή.

Το κρίσιμο στοιχείο για τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου είναι ότι οι 42 υποψήφιοι θα επιλεγούν από δύο ουσιαστικά δεξαμενές υποψηφίων: αφενός, πανελλήνιας εμβέλειας υποψηφιότητες που θα αναλάβουν και το βάρος της εκστρατείας, αφετέρου δε περιφερειακού, κλαδικού ή και συντεχνιακού χαρακτήρα υποψηφιότητες, η συνεισφορά των οποίων στις συνολικές ψήφους που θα συγκεντρώσει το κόμμα θα είναι κρίσιμη.

Μπανάνες, σκουπίδια, και τούβλα…

Κι εκεί που τα πράγματα είχαν πάρει το δρόμο τους κατά το σκεπτικό των γνωστών-αγνώστων policy makers που αυτήν την περίοδο κατοικοεδρέυουν στα πέριξ του ΣυΡιζΑ, ανακοινώνεται η απόφαση της  κυβέρνησης για ευρωεκλογές με σταυρό προτίμησης.

Και μένουν κάγκελο.

Καθ ότι σου λέει, είχαμε έναν σχεδιασμό a la carte και ξεκαθαρίζαμε στους ψηφοφόρους ότι,  ‘αφου δεν θέλετε μνημόνιο, ελάτε στο δικό μας μαγαζί που είναι αντιμνημονιακό και όχι στους απεναντινούς που σας φτώχυναν, σας  έσμπρωξαν, σας ατίμασαν και σας αποκεφάλισαν.

Ελάτε σε μας και μη σας νοιάζει για το menu καθότι δεν έχουμε και στελέχια της προκοπής αλλά αντιμνημόνιο μετράει, αντιμνημόνιο είμαστε, αντιμνημόνιο ψηφίστε’.

Άλλα λεφτά δεν υπάρχουν…

Πληρώσαμε τον Βρετανικό «πολιτισμό» με τα κλοπιμαία του Παρθενώνα. Πληρώσαμε τον Γερμανικό φασισμό με κλοπιμαία 30 δισ. δολάρια σε τιμές 1944. Πληρώσαμε και τον τριτοκοσμικό σοσιαλισμό με κλοπιμαία 10 δισ. ευρώ από την νομενκλατούρα και με περισσότερα από 300 δισ. ευρώ χρέος για να βολευτούν όλοι οι κρατικοδίαιτοι.

Σύντροφοι της επόμενης «Αλλαγής» ζητείστε λεφτά από τους συντρόφους σας της προηγούμενης «Αλλαγής».

Να που πήγαν τα λεφτά που μας φάγατε.